Me and my guitar

hoofdstuk 37: LOST.

NIEUW DEELTJE JEEEEJ!! :)  votes/  comments = nieuw deeltje. Please comment puppyeyes ;p 

xxxxxx Hope you enjoy jade

Jade Pov:

Woest sla ik de deur van mijn kamer dicht. "VERDOMME, IK HAAT MIJN LEVEN! NOOIT KAN ER EENS IETS GOEDGAAN!" schreeuw ik terwijl ik gefrustreerd op mijn nagels bijt,

"Hij?

Hij bedroog me.

Ik?

Ik hoor hem nu te haten.

Onze relatie?

IT'S GONE! IT'S OVER! FINI!

Zal ik dit overleven?

Dat valt te zien...

Zal ik verdriet hebben?

Ja, maar dat is mijn leven. Enkel verdriet, haat en pijn"

Ik neem mijn gsm van mijn nachtkastje en typ. ''HET IS OVER!" Twijfelend druk ik op verzenden naar Niall, terwijl er tranen over mijn wang lopen. Ik wou dat dit allemaal anders was...

Ik doe het slotje van Nialls ketting open en laat hem glijden over mijn handpalm. "Dit was allemaal een leugen! Hoe kon je Niall!" Ik gooi het door het raam. Laat dit voor eeuwig verdwijnen, net zoals onze relatie. Ik zet me op mijn bed en staar naar de klok die traag verder tikt. 

Beneden hoor Ik simon schreeuwen.

"GOTVERDOMME WAT HAD IK GEZEGD, KEVIN? ZORG DAT ZE HET NIET TE WETEN KOMT, MAAR MENEER LAAT HAAR DE EERSTE DE BESTE KRANTENWINKEL BINNENLOPEN! HOE STOM KAN JE ZIJN."

"MAAR... MAAR."

"MAAR WAT? WEET JE WAT. JE BENT ONTSLAGEN KEVIN. GA JE SPULLEN PAKKEN EN ZORG DAT IK JE NOOIT MEER MOET ZIEN. DIT VERGEEF IK JE NOOIT." 

"Nou nu krijgt die arme man ook nog ontslag." Ik trap tegen mijn bed. Mijn Gsm trilt. Ik vis hem uit mijn zak. "Jade, het is allemaal niet wat je denkt. Doe geen dingen waar je later spijt van krijgt x ilysm xxx Niall xxxx  ." Woedend, hoe kan hij nu? Hij bedriegt me en zegt dan nog Ilysm?, typ ik:" Ik denk niet ,ik ben zeker dat het O.V.E.R. is tussen ons. Ik haat je Niall." Ik druk op verzenden en bijt op mijn lip. Ik smaak de zoete smaak van bloed in mijn mond. Mijn ogen zijn ook helemaal rood van al het huilen. Mijn lichaam beeft helemaal.

Ik haatte mezelf en anderen haten me ook. Natuurlijk wie kan mij nu niet haten? Een lelijk, aandachtzoekend, iritant, kut kind. Ik snap echt niet wat Simon in me ziet. Ik wil weg. Ik haat deze wereld. Iedereen en alles maakt me kapot. Ik moest even het koude lemmet van het mes op mijn pols voelen. Nee niet even, ik wil dat dit het laatste is wat ik voel. 

"Ik verkloot liever mijn eigen leven, dan dat ik het iemand anders laat doen!"  schreeuw ik.

Ookal heb ik het aan simon belooft nooit meer te doen. Snel pak ik een papiertje en noteer . "Het spijt me Simon. Weet dat ik van je hou. x Jade x"

Ik legde het papiertje op mijn bureau en loop de badkamer binnen en de deur valt achter me dicht. Dit was het dan...Ik kon dit achterlaten en bij mijn ouders gaan leven, als een ster in de hemel.

Ik zoek in alle schuiven iets scherps, maar vind niets. Dan valt mijn aandacht op een meisje in de spiegel.Ze heeft een smal gezicht, bruine-groene ogen, die rood zien van het huilen en bruine lange haren.

Ben ik dat?

Ben ik dat dat voor de spiegel staat? 

Deze vragen zwerven rond in mij hoofd, maar op geen enkele kan ik een antwoord geven