Me and my guitar

hoofdstuk 1: Parijs

Jade Pov:

"Hier is je koffie." zegt het meisje achter de balie. Ik geef haar het geld en een kleine fooi. Ik draaide me om zonder te kijken. "Kijk uit!" roept die persoon nog, maar het was te laat. Zijn koffie viel tegen mij op en de mijne tegen hem. Uit schrik valt mijn kap van mijn hoodie naar achter waardoor mijn bruine haren tevoorschijn kwamen en mijn gezicht beter zichtbaar wordt. "Fuck." krijg ik nog net over mijn lippen, voor heel de starbucks in rep en roer staat.

"Omg, dat is De Jade, je weet wel de zangeres die al weken zoek is." Direct zie ik flitsen van camera's. Ik verexcuseer me tegen de man en loop naar buiten. Direct wordt ik ingesloten door een groep journalisten. Die direct beginnen te filmen en een micro onder mijn neus duwen, terwijl ze vragen stellen. Ik duw ze aan de kant en loop verder door de menigte. Het is zo druk vandaag dat ze me niet kunnen volgen.

Even later sta ik voor ons klein gezellig appartementje. Ik draai de sleutel in het gat en open de deur. "Hey sweetie." Ik negeer hem en loop naar onze kamer en plof me neer op hun bed. Ik staar naar het plafond. "Nee...Nee...Nee..." mompel ik zacht. Ik heb net verraden aan heel de wereld waar ik en Niall verblijven. Ik heb het verpest. Als Simon dit te weten komt, komt hij me halen en zijn ik en Niall voor altijd gescheiden. Ik zet de tv in onze kamer op. Ik hoor een zacht geklop op de deur. "Is alles ok, babe?" Ik knik, maar snel besef ik dat hij het niet kan zien. Hij opent zachtjes de deur. Net op dat moment springt het op het nieuwsbericht waar ik in kom. Niall zijn ogen springen direct van mij naar het bericht.

"Onze ster is terecht. Ze is vandaag gespot in de starbucks in Parijs."

Niall ploft zich naast me neer en zapt de tv af. Hij kijkt me teleurgesteld aan. "Je weet toch wat er nu zal volgen?" Ik kijk naar beneden. Hij legt zijn vinger op mijn kin en draait mijn gezicht naar hem toe. "Ik wil je niet kwijt." fluistert hij. Er loopt een traan over mijn wang, die hij direct wegwrijft. "Ssssst... Het komt wel goed. Ze weten dat we in Parijs wonen, maar nog niet waar. We zijn nog samen." Ik haal een hand door zijn haar.

Opeens gaat Niall's Gsm af. "Jha hallo?" Hij zet het op luidspreker. Het zijn de boys. "Niall!!!!!" Hij begint te glimlachen. Ik zie aan zijn gezicht dat hij ze echt mist. Ik glimlach. "Hé jongens, hebben jullie zin om eens langs te komen?" Niall begint te glunderen. "Jah, kunnen we even bijpraten. We dacht je van morgen?" hoor ik Louis hysterisch door de hoorn krijsen. Niall kijkt me vragend aan. Ik knik. "Ja, ok wij komen jullie morgen om 10 uur aan de luchthaven van Parijs oppikken." Het is even stil, ik hoor de bel aan de andere kant. "Wij moeten gaan. Simon staat aan de deur." Dan drukken ze af. Ik kijk Niall geschrokken aan. "Wat als... Je weet wel... je nummer geven? En..." Hij sust me.

"Nee hoor, waarom denk je dat ik gezegd heb dat we ze halen op de vlieghaven. Simon weet toch al dat we in Parijs zitten dus hij kan niets te weten komen." Ik leg mijn hoofd op zijn schouder.

Opeens staat hij op en duwt me een potje in mijn handen en knipoogt. "Om 20 uur jij en ik date. Zorg dat je klaar bent." Ik kijk op de klok 18:00. Ik krijg maar 2 uur. Ik loop naar boven. Eenmaal in mijn kamer gekomen, bestudeer ik het potje. Een haarverf om mijn haar donkerder te maken. "Yes geen pruik vandaag!" Ik neem eerst snel een douche, dan volg ik de instructies op het potje. Even later is mijn haar heel donkerbruin. Ik loop mijn kledingskast binnen. Ik neem er een simpel zwart kleedje uit en mijn jeansvestje. Snel loop ik terug naar de badkamer en trek alles aan. Dan spuit ik our moment op om Niall te verassen. Ik steek ook nog blauwe kleuren lenzen in. Onze fans mogen ons absoluut niet herkennen. Als final touch haal ik nog de krultang door mijn haren.

Net op dat moment klopt Niall aan mijn deur. Ik loop naar de deur, terwijl mijn hart hard te keer gaat. Ik open de deur. Zijn mond valt open. "Je bent zo anders..." Ik bloos. Hij trekt me in een knuffel "Maar nog altijd even mooi." fluistert hij in mijn oor. Niall zag er ook helemaal anders uit. Hij had zijn haren gekleurd  in het bruin wat hem verschrikkelijk sexy stond en hij had ook bruin groene kleurenlenzen in. We zijn net het omgekeerde van elkaar. Hij het een witte V-hals tshirt aan met een zwarte broek. 

"Waar gaan we eigenlijk naar toe?" "Geheim." mompelt hij geheimzinnig. "Toe, Nialler, je weet dat ik niet tegen verassingen kan. Hij doet me een blindhoek om en pakt men hand. Dan leidt hij me de auto in. Even later stoppen we. We stappen nog een eindje en dan doet hij de blinddoek af . Er staat een klein rood tafeltje met kaarsjes, met uitzicht op de eifeltoren. Mijn mond valt open. "Dit is prachtig." Keer op keer weet hij me te verassen. Hij schuift de stoel naar achter en ik zet me neer. "Dankje schat." Hij gaat ook zitten. We kijken elkaar diep in de ogen. 

"Wat willen jullie?"  Ik kijk op. Een ober staat ons aan te gapen. "Doe maar de menu voor ons beide." "En om te drinken?" "Doe maar een karafje wijn en een halve liter plat water." De ober knikt en loopt weg. "Niall." "Jaah..." "Ik ben blij dat ik je heb leren kennen." Ik glimlach verlegen. Hij geeft me een kusje op het puntje van mijn neus. "Ik ben ook blij dat ik jou heb leren kennen." Even later zijn we klaar met het dineétje. Niall pakt mijn hand en we stappen richting de eifeltoren. De zon gaat net onder. "Zo mooi." Ik kijk Niall verlangend aan. Hij wrijft een haarpluk achter mijn oren en drukt dan een kus op mijn lippen. Zo blijven we een tijdje staan. Dan  gaan we zitten en kijken samen naar de sterren. Ik leg mijn hoofd op zijn schoot. 

Even later is het al donker, enkel een beetje licht van de lantaarns verlicht de straten. Niall gaat rechtstaan en ik volg zijn voorbeeld. Hij valt op zijn knie. "Jade, wil je met me trouwen?" Mijn mond valt open. "Omg! Ja." Hij duwt de ring om mijn vinger en ik druk mijn lippen op de zijne. "Ik hou van je." mompel ik. "Een vriendje heeft nog nooit zoveel zijn vriendin bemindt als ik." mompelt hij. "Oooohn..." Fluister ik. "Niall, je bent het beste wat me ooit overkomen is."