Asi Koruma (Tamamlandı)

23.Bölüm:Aynı Kumaşın İnsanları

Multimedya:Selin-Çağlar
Oy ve yorum unutmayalım

    Çıplak ayaklarımı buz gibi zeminde ilerletirken karanlıktan dolayı etrafa korkarak bakıyordum. Korkudan dolayı elimdeki ayıcığı dahada sıkmaya başlamıştı. Bir yandan uzun pijama altım ayaklarıma takıldığı için sendeliyordum. Yatak odasından gelen bir şeylerin kırılma sesiyle yerimden sıçradım. Odaya yaklaştıkça bağırtı sesleri artıyor ve bu kalp atışlarımın dahada hızlı artmasına neden oluyordu. Yüksek seste bir kadının hıçkırığı evin içinde adeta yankılanıyordu. Küçücük ev o gece devasa bir saraya dönüşmüştü. Ayaklarım nihayet odanın önüne ulaştığında açık kapının önünde dikildim. Yatağın üzerinde oturan gözü yaşlı perişan haldeki ailemi görmek benimde iç çekerek ağlamama neden olmuştu. Ağzımdan kaçan hıçkırıkla beraber birbirine sarılarak ağlayan anne ve babam anında bana dönmüşlerdi. Beni ilk farkeden babam annemden ayrılmıştı.

   "Bebeğim neden ağlıyordun. Gel buraya.

    Babamın kulaklarıma dolan endeşeli sesiyle birlikte iki yana açtığı kollarının arasına girdim. Kolları ufak bedenimi sararken saçlarımın okşanmasıyla dahada şiddetli ağladım.

   "Siz ağlıyorsunuz diye ağladım.

    Arkamdan anneminde bana sarıldığını hissederken bu seferde saçlarımda öpücükler hissediyordum. Annem göz yaşlarımı silerken bir yandan babama bir yandan anneme kendi çapımda sımsıkı sarılıyordum. İkisininde göz yaşı durmuş benim seviyorlardı. Onları böyle üzgün görmek beni korkutmuştu.

  "Neden uyumamış bakalım benim aşkım?

   Annemin sesiyle burnumu çektim ve babamın tişörtün yakasıyla oynamaya başladım. Dudaklarımı büzdüm yaşlı gözlerimle konuştum.

   "Ben kabus gördüm. Siz arıyordum ama bulamadım. Ben tek başımaydım ve çok korktum.

   Annemle babam dediklerimle bana daha sıkı sarılmışlardı ve annemin ağzından ufak bir hıçkırık çıkmıştı. Babam ikimizide sıkıca sarılıp yorganı kaldırıp bedenimi yatağa yatırdı. Bir yanıma babam bir yanımada annem yatarken onlara kollarımı dolayıp sarıldım. Babam saçlarıma öpüp kısık sesle konuştu

   "Sadece kabus meleğim. Sadece kabus.

    ****

   Gözlerimi anımda açtım biraz önce gördüğüm rüyayla birlikte kalp atışlarım ritmini arttırdı. Rüya demek ne kadar doğruydu bilemiyorum. Bu rüyadan çok ESKİ, unutulmaya yüz tutmuş bir anıydı. Nefesimi düzene sokmaya çalıştım fakat yapamadım. Yanaklarımda hissettiğim elle birlikte bulunduğum dalgınlıktan kendime geldim. Ne zaman aktığının farkında olmadığım göz yaşlarını Toygar silmeye baslamışken gözlerimi kırpıştırdım ve ona baktım. Biraz önce gördüğüm şey şuanda yaşadığım andan beni bu denli soyutlamış olamazdı. Toygar'la sarmaş dolmaş uyumamız aklıma istila etmeye başlamıştı. Aynı yastıkta yüzlerimiz arasımda milimler vardı. Ona dolanmış kollarım ve onun bana dolanmış kolları kendime gelmemi sağlamıştı. Göz yaşlarım hala iki yanımdan akmaya devam ederken Toygar nazikçe silmeye devam ediyordu. Gözleri anlam veremediğim bir şekilde beni tartıyordu. Gördüğüm rüyayı merak ettiği aşikardı. Ona doladığım kollarımı sıkılaştırdım ve yastıktaki başımı göğsüne gömdüm. Toygar'ın kollarıda etrafımı sararken saçlarımıda okşamayı ihmal etmiyordu. Toygar'ın saçlarımı okşayana dokunuşları biraz önce gördüklerimi kapçılarken ağlamam daha arttı. Toygar anlıma dudaklarını bastırdı.

    "Bana ne gördüğünü anlatmak ister misin?

   Şevkatli sesimi içimi ısıtıyordu, bana narince dokunması hoşuma gidiyordu, benimle kimsenin ildiği şekilde ilgilenmesi gururumu okşuyordu. Kapan'ın fahişesi Asi, Kapan'ın liderlerinin koruyucu kolları altında. Ben ne yapıyordum ki? Ne işim vardı benim burda? Yaptıklarım doğru değildi. Göz yaşlarımı kendim silip Toygar'ın kolları arasında hışımla çıktım.