Asi Koruma (Tamamlandı)

37.Bölüm:Evcilleştirilmiş Yılmaz

Multimedya:Rıza

    Hapishane evinden, ailenden kilometrelerce ötedeki parmaklıklar arkasındaki dört duvara mı denirdi? Saatler önce çıktığım dört duvardan kurtuldum diye sevinemezken evimde, ailemin dibinde odama kapatılmış bir vaziyetteydim. Günün ilk ışıkları pencereden içeri dolmaya başlamış ve gece boyunca ağlamaktan şişen gözlerim gün ışıģına isyan ediyordu. Odamın içinde volta atarken bir yandanda tırnaklarımı yiyordum. Annem saatlardir babama dil döküp yalvarışını dinliyordum ve bu beni fazlasıyla babama karşı kinlendiriyordu. Görmesemde şuanda annemin babamın önün kendi atıp diz çöktüğüne emindim. Hırsla elimi ağzımdan çekip beyaz ahşap kapıyı yumruklamaya başladım.

    "Ben kötü bir şey yapmadım. Benim için diz çökme anne.

   Olay çıkartmamak için şuana kadar susmuştum ama anneminde benim için çabalamasınada kayıtsız kalamazdım. İçerden gelen annemin babamın sesine kızların seside eklenince onları uyandırıp ayaklandırdığım için kendime küfrettim.

    "Abla!!!

     Kardeşlerim bağırarak kapımı yumruklamaya başlamışlardı. Annem ve kızlar bir ağızdan babama resmen kin kusmaya başlamışlardı. Erkekler bedenen genelde bizden güçlü olmuşlardı ama unuttukları iki şey vardı: zekamız ve çenemiz. Üçü bir ağızdan babamın kapıyı açması için diretiyorlardı. Babam en sonunda pes etmiş olacakki kapını kilidinden anahtar sesi geldi ve peşi sıra kapı aralandı. Daha bizimkilerle gözgöze gelemeden boynuma atılan bedenlerle birazda olsa rahatladığımı hissettim. Kızlara sıkıca kollarımı dolayıp saçlarına öpücükler kondurdum.

   "Hadi ama daha ne kadar abartabilirsiniz. Eylem benimde kızım ve ona işkence ediyor değilim ya...

    Babamın yarı alay yarı ciddiyetle konuşması üzerine annem babama çatık kaşlarıyla bakıp ellerini beline koyup çemkirmeye başladı.

   "21. yüzyılda kızımı sırf senin istemediğin bir adam yüzünden odasına kilitliyorsun ve üstüne birde dalgaya alıyorsun." Kızlarda kaşlarını çatıp benden ayrılmış ve annemi onaylayan homurtular çıkarmışlardı. Birden yalnız olmadığım için kendimi iyi hissetmiştim.

    "İstemediğim adam kızımın kolunu delik deşik eden herif. İstersen kızımı birde o herifle birlikte olduğu için ödüllendireyim.
 
    Babamın söylediklerinin doğruluğuyla canım sıkılmıştı ve annemde birden suspus kesilmişti. Bu sessizliğin benim için tek bir açıklaması vardı, bu da sessiz bir kabullenişten başka bir şey değildi. Göz yaşlarım gözlerime hücum etmeye başladığında dudaklarımı ısırarak ağlamamaya çaba harcadım. Kapıya arkamı dönüp pencerenin önüne gelip dışarıya boş bakışlar atmaya başladım.

    Toygar beni her şeyimle kabul etsede affetsede, ben onu kabul edip affetsemde çevremizdeki mutlaka geçmişimizi hatalarımızı yüzümüze vuracak ve bize unutmak istediğimiz geçmişimizi unutturmayacaklardı.

     Derin bir nefes çekip babama geri döndüm. Yıkılmaz, mafya görüntüsünden çıkmış ve sadece benim babam duruşuyla yatağıma oturup eliyle yan tarafına vurup beni yanına çağırdı. Bende sessiz adımlarımla yanına ilerleyim yatağa oturdum. Boğazımı temizleyip ilk konuşmayı yapmaya karar verdim.

    "Neler yaşadığımı yaptığımı dile getirmesemde iyi biliyorsun baba... Ve kendimi koruyacak güce sahip olduğumuda iyi biliyorsun. Biz bir şeyleri tamir etmeye çalışırken lütfen bize izin ver.

    Babam koca elleriyle ellerimi avucunun içine alıp öptü. Ellerimi serbest bırakıp önüme düşen saçlarımı arkaya atıp acı bir şekilde gülümsedi. Ağzını açmadan kafasını aşağı yukarı salladı ve sessiz kabullenişi çığlık atıp ona kocaman sarılmama neden oldu. Onu nefessiz bırakacak şekilde ona sarıldım ve yanaklarına sulu öpücükler bıraktım. Kapıdan gelen hıçkırık sesiyle annemin duygusallığa büründüğünü ve göz yaşlarının sicim sicim döküldüğünü gördüm. Kızlar anneme sıkıca sarılırken bende babama sıkıca sarılıp kahkaha attım. Her ne kadar Toygar'ı kabullenirken isteksiz olsada benim için kabul etmesi bile benim için bir mutluluk kaynağıydı.