SPACE 2 | INCEPTION / z.m

46

   Aradan tam bir ay geçmişti. Bu bir ay içerisinde herkes, her dakika hatta her saniye tetikteydi. Okulda ya da evde olmadığım zamanlarda Zayn hep yanımdaydı. Artık belinden düşürmediği silahı ve elinden eksik olmayan sigarasıyla ortalıkta her an patlayabilir bir bomba gibi dolaşıyordu.

   Bu uzun bekleyiş herkesten çok onu yıpratmıştı.

   Her an artan bu gerginliği tabii ki de ilişkimizi de etkilemişti. Annemle babamın ayrılmasından sonra ne kadar babamın yanında kalmayı istesem de, annemin evinde korumalar olduğundan Zayn'in ısrarlarıyla annemin yanında kalmayı seçmiştim. Adam ve ben annemin yanında, Katy ise annemin iş yoğunluğu yüzünden babamın yanına geçmişti. Yanında elbette Melissa da vardı.

   Boşanma olayından sonra annem fazlasıyla değişmişti. Öncelikle eve giriş çıkışlarımla ya da ne yaptığımla pek ilgilenmez olmuştu. İçten içe babamın yanına gitmemi ve onu rahat bırakmamı istediğini biliyordum. Ben de bunu istiyordum ama işin içinde Zayn ve onun lanet inadı olduğu müddetçe ne istediğimin pek de önemi yoktu.

   Adam zaten üniversitede olduğu için eve uğramıyordu. Ama yarın ilk yarı dönemi bitiyordu ve bu da onun eve geleceği anlamına geliyordu. Onunla aynı çatı altında bulunacak olmam benim için ne kadar sağlıklıydı bilmiyordum ama şimdiden düşündükçe mideme kramplar giriyordu.

   Zayn'in anlattıkları üzerine, geçtiğimiz ay Daniell beni her anımda takip ediyordu. Calum şehrin güvenlik sistemine sızmış ve benim bulunduğum karelerde mutlaka bulunan o siyah siluetin Daniell olduğu konusunda uyarmıştı. Bu yüzden akademiye bile gidemiyordum.

   Her konuda kısıtlanmıştım.

   Ben hayatımın her anını özgürce yaşamaya alışmışken, bu kısıtlanmaya elbette karşı çıkmıştım. Ama her isyanın sonunda Zayn tam bir canavara dönüşmüş ve gözümü oldukça korkutmayı başarmıştı.

   Ben de bir süreden sonra isyanı bırakmıştım zaten.

   Bir ay boyunca gelişen tek şey bunlar değildi. Logan ile aramızda gözle görülür bir ilerleme kaydetmiştik. Zamanla onun bana daha çok benzemesinden midir bilinmez, daha da yakınlaşmıştık.

   Ben onu yargılamayı bırakmıştım, o da isteği üzerine özgürleşmeye başlamıştı. İnanmakta zorlanıyordum ama yakın zamanda kavga ettiği bile olmuştu.

"Adam daha gelmedi mi?" Elimdeki tepsiyi masaya bıraktığımda, yerime otururken Logan'a gözlerimi devirdim.

"Birkaç gün içinde gelecek. Evde savaş çıkacak, şimdiden söylüyorum bak." O da karşıma oturduğunda güldü.

"Ortada bir bahis olsaydı tüm paramı sana yatırırdım, sarışın." Sodamdan bir yudum alırken sırıttım.

"İşini biliyorsun." Ardından kaşlarımla yüzünü işaret edip devam ettim.

"Şu kavga meselesini anlatacak mısın artık? Bir ay olmak üzere ve morlukların daha geçmedi. Seni bu kadar fena tekmeleyen kim?" Yüzüne rahatsız bir ifade yerleşti. Birkaç hafta okula gelmemişti ve geldiğinde karşılaştığım manzara berbattı. Ezik kaburgalar ve neredeyse teninin rengi görünen yer kalmamış olan yüzüyle perişan haldeydi. Daha yeni toparlanmıştı.

"Şu konuyu kurcalamayı kes artık." Ona dil çıkarıp omuz silktim. Tam o sırada telefonum çaldı. Arayan şüphesiz Zayn'di. Ben daha 'alo' diyemedin konuştu.

"Öğle arası dışarı çıkacak mısın?" Yine aynı konu.

"Hayır, kafeteryada-" Logan bana gözlerini devirirken Zayn beni kesti.