SPACE 2 | INCEPTION / z.m

19

"Peki bunu nasıl yapacaksın?" Aleisha huzursuzca bana baktı.

"Yani onu kendine nasıl aşık edeceksin?" Sıkkınlıkla nefesimi verdim. İşte bu konuda hiçbir bok bildiğim yoktu. Kirpiklerimin altından Aleisha'ya baktım ve mırıldanır gibi bir ses çıkardım.

"Sürekli yanında olsam? Kıçından hiç ayrılmasam?" Aleisha kıkırdayarak gözlerini devirdi.

"Bunu zaten yapıyorsun." Homurdanarak ellerimle yüzümü ovuşturdum ve Aleisha'ya baktım. Oturduğumuz bankta rahat bir tavırla etraftan geçen arabaları izliyordu. Dudaklarından asla silinmeyen kırmızı ruju çoktan içtiği sigaraya bulaşmıştı. Çekik kahverengi gözleri aç bir ifadeyle çevresini süzüyor, kıvırcık kabarık saçları seksiliğine asilik katıyordu. Belki onun gibi olsaydım Zayn'i etkilemem daha kolay olabilirdi. Ben dışarıdan bakıldığın sadece tatlı görünüyordum. Lanet olsun. Sinirle Aleisha'ya kendisini gösterdim.

"Şu haline bak. Eğer senin kadar seksi olsaydım Zayn'i kendime aşık etmem daha kolay olurdu." Aleisha yeniden gözlerini devirdi.

"Bak tatlım, umurumda olmayarak söylüyorum ki bendeki bu seksilik sadece seks için işe yarıyor. Bana aşık olanlar aslında bana değil lanet olasıca vajinama aşık oluyorlar. Sana bunun olmasını istemeyiz. Zayn'i seks olmadan kendine aşık etmek istiyorsun. Bunun için önce beynine girmen lazım." Kaşlarımı çattım ve kuşkuyla elimdeki sigaraya baktım. Ucundaki ateş yavaşça yanıyor, kâğıdı küle dönüştürüyordu. Aleisha ayağa kalkıp gözlerimin içine baktı.

"Onu kendine aşık etmek istiyorsan yapacağın şeyler basit. Kural 1; onu umursamaktan vazgeç. Moruğun biri ne demiş? Vazgeçersen, vazgeçilmezi olursun." Dayanamayarak güldüm. Umursamaz davranmak benim için çocuk oyuncağıydı.

"Kural 2; kıskandır ama sınırını aşma. Çünkü bunun fazlası onu senden daha da uzaklaştırır." Başımı salladım. Bunu nasıl yapacağımı bilmiyordum işte. Onda kıskanma duygusu var mı onu bile bilmiyordum.

"Kural 3; güzelim, seksi olmasan da -en azından benim kadar- çekicisin. Bunu kullan. Etkile onu." Uzanıp yanağımdan öptü ve topuklularına rağmen mükemmel yürüyüşüyle yanımdan ayrıldı.

   Asıl soru şuydu; Aleisha hiç aşık olmadan bu kadar çok fikre nasıl sahip olabiliyordu?

***

   Soğuktan yerimde zıplayarak Zayn'in bana verdiği anahtarı buldum ve sabırsızca kapıyı açtım. İçeriden gelen sıcak hava dalgası yüzüme vurduğunda zıplamaya devam ederek içeri girdim. İçeri girdiğim an dikkatimi çeken ilk şey salonun ışığının yanıyor olmasıydı. Zayn'in bugün eve gelmeyeceğini söylediğini hatırlıyordum. Kaşlarımı çattım. Belki de fikrini değiştirmişti? Odaya doğru ilerledim ve açık televizyonun karşısındaki büyük koltukta oturan ama sadece kafasının arkasından saçları görünen çocuğa yaklaştım. Saçları siyahtı ama beklediğim rampanın aksine yana yatıktılar. Pekâlâ, bu Zayn değildi.

"Sen de kimsin?" Çocuk omzunun üzerinden bana baktı ve hızla ayağa kalktı. Uzun boyu ve geniş omuzlarıyla tıpkı bir manken gibiydi. Çekik gözlerini kıstı ve şüpheyle bana baktı.

"Asıl sen kimsin?" Omzumdaki çantayı yan tarafıma bıraktım ve kollarımı göğsümde birleştirerek çenemle onu gösterdim.

"Önce ben sordum, uzatma ve cevapla." Çocuk gözlerini devirip ellerini ceplerine soktu.

"Ben Calum. Zayn'in yakın arkadaşıyım. Onun yanına geldim ama evde yoktu. Ben de onun gelmesini bekliyorum. Sıra sende." Göğsümdeki kollarımı çözdüm ve mutfak tarafına ilerledim.