Kai El Tor

I

Er werd zachtjes op de deur geklopt. Ik legde mijn borstel neer op de kaptafel voor mij en zuchtte even diep. Het was zo ver.

"Mag ik binnen komen, Aine?" hoorde ik een warme vrouwenstem vragen langs de andere kant van de deur. Ik knikte en realiseerde me dat mijn bezoeker dat natuurlijk niet kon zien.

"Ja, kom binnen," antwoordde ik snel. De deur werd geopend. Roisin keek me stralend aan. Haar haar lag in een vlecht rondom haar hoofd en ze had een prachtige roodroze jurk aan, die haar volle figuur helemaal tot zijn recht liet komen.

"Heb je nog hulp nodig?" vroeg ze terwijl ze naar me toe liep, "Wil je dat ik je haar doe?"

Ik knikte alleen maar. Ze mocht zich wagen aan de klus als ze daar zin in had. Meestal maakte ik een gewone vlecht in mijn haar, omdat alle andere kapsels toch meteen los lieten. Ik had dun, bruin haar. Sprietjeshaar, had mijn vader het altijd genoemd. Hij had er dan altijd aan toegevoegd dat ik hetzelfde haar had als mijn moeder en dat zij er ook altijd razend op was geweest. Roisin, mijn oudere zus, had dan weer het haar van mijn vader: dikke, rosse lokken waarmee je kon doen wat je wilde. Vroeger had ze met de gekste kapsels rond gelopen, maar nu ze een gehuwde vrouw was, droeg ze de traditionele vlecht rond het hoofd.

Roisin greep de borstel terug van de kaptafel en begon met lange halen door mijn haar te gaan.

"Alles in orde hier? Heb je niet te veel zenuwen voor vanavond?" vroeg Roisin terwijl ze gestaag verder ging met haar werk. Ik haalde mijn schouders op.

"Er is niet veel om zenuwachtig over te zijn," zuchtte ik.

Tijdens het Maanfeest werden alle jonge vrouwen die dat jaar achttien waren geworden, voorgesteld tijdens een groot feest. Op deze manier konden jonge mannen uit de wijde omgeving te weten komen welke meisjes er huwbaar waren. Het Maanfeest was altijd een van mijn favoriete feestdagen geweest. Er werd gedanst en gezongen door rondtrekkende barden, er kwamen mensen van heinde en ver naar ons kasteel en er werden verhalen verteld door koppels die elkaar tijdens het Maanfeest hadden leren kennen, vele jaren geleden. Ik had altijd gedroomd van zo een ontmoeting tijdens het Maanfeest. Dan had ik me voorgesteld hoe ik een man zag staan en hoe we de hele avond met elkaar dansten. De volgende dag kwam mijn vader naar me toe om te zeggen dat die jonge man van de vorige avond om mijn hand had gevraagd en dat hij zijn toestemming had gegeven. Die droom zou helaas nooit uit komen.

"Vader had het beste voor," fluisterde Roisin. Ik knikte. Haar handen vlochten mijn haar in honderden kleine vlechtjes.

"Het is nu zoals het is," mompelde ik.

"Je bent de dochter van een clanhoofd, liefje. Het is maar logisch dat je uitgehuwelijkt wordt om zo banden met andere clanhoofden te versterken,"

"Maar Roisin, jij hebt nooit verplicht moeten trouwen en...,"

"Nee, liefje," onderbrak ze me, "Nee, dat is waar, maar vader had Quinlan wel in gedachten voor mij. Hij wist dat we al goede vrienden waren sinds... sinds... we konden kruipen. We kennen elkaar al ons hele leven. De stap van vrienden naar geliefden was klein, Aine. Ergens had vader dat altijd geweten,"

Ik knikte alleen maar even. Roisin stak duizenden speldjes in mijn haar om het op zijn plaats te houden. Tegen het einde van de avond zou mijn haar dat nu sierlijk over mijn hoofd gedrappeerd lag, in rare slierten over mijn schouders hangen. Het zou er uit zien als een vogelnest dat aangevallen was door een boommarter. Ik zuchtte nogmaals. Roisin gaf me de kleine handspiegel die ik voor mijn achttiende verjaardag had gekregen. Ik staarde naar mijn spiegelbeeld. Dit was ik niet. Mijn grote groene ogen keken vol verbazing terug. Er lag een serieuze trek om mijn mond en het kapsel deed me er alleen maar ouder uitzien dan ik eigenlijk was. Veel ouder zelfs. Ik legde de spiegel terug op de kaptafel en stond recht.