K.A.O.S Projesi

3

YaseminDkmeci
Gözlerimi açtığımda Güneş'in keskin ışıkları gözlerimi acıtmıştı. Ellerimle gözlerime gölge oluşturduktan sonra karşımda ki yatağa baktım ama Near içinde değildi. Yorgan öylesine fırlatılmıştı. Yavaşça doğruldum ve duvarın köşesine baktım. Belki minderde çizgi roman okuyordur diye beklerken minderin üstünde kimseyi göremememle duraksadım. Acaba neredeydi? Belki de aşağıda konservelerden birkaçını almış yiyordu. Evet kesinlikle öyle olmalıydı. Evden dışarı çıkmış olamaz ya. Böyle bir aptallık yapmış olamaz.

Yataktan kalkıp dolabıma ilerledim ve rahat edebileceğimi düşündüğüm kıyafetleri aramaya başladım. 

Dolabın en içlerinde ki katlanmış olan siyah taytımı elime aldıktan sonra alt rafta ki siyah, üzerine beyaz iplikle bir geyiği dış hatları dikilmiş olan bol T-shirtü aldım ve yatağımın üstüne atıp üstümde ki pijama takımlarımı çıkardım. Siyah taytımı aceleyle bacaklarımdan geçirip giyindikten sonra T-shirtümü de giyip üstümü düzenledim. Bu kıyafetler içlerinde en rahat edebildiklerimdi. Şimdi sırada ise boynumda ki iğne izini saklamaktaydı. Ama nasıl?...

Saçlarımı önüme attığım sürece bir sorun yoktu ama her zaman saçlarım önümde dolaşamazdım. Kullanmadığım siyah bir T-shirt alıp bir makasla düzgünce kestim ve kenarından ipleri sökülmesin diye bir iğne yardımıyla dikkatlice diktim. İki ucuna da bir kanca taklamaktaydı sıra. Çekmeceden bir südyen alıp kopçalarını kestim ve iki ucu da kestiğim kumaşın iki ucuna taktıktan sonra boynuma taktım. Olmuştu. Şimdi sırada süslemedeydi.

Aynalı dolabımın üstünde ki takı kutumdan iki metal kolyeyi aldım ve biri uzun diğeri kısa olacak şekilde ikiye ayırıp iplikle dikmeye başladım. Sağlamlıklarını kontrol ettikten sonra esneyen kolyemi boynuma taktım ve aynanın karşısına geçerek boynumda ki izi gizleyecek şekilde kolyeyi ayarladım. Artık kapüşonumu takmak zorunda değildim.

Keyifle gülümsedim ve göz kalemi alıp gözlerimin etrafını çizmeye başladım. Makyaj pek sevmezdim ama göz kalemine bayılırdım. Beni tam bir savaşçı gibi gösteriyordu.

Keyifle sırıttım ve saçlarımı omzumun arkasına atarak başımı dikleştirip yürümeye başladım. Basamaklardan inerken yüksek bir sesle "Hey Near! Bak yeni kolyem. Artık boynumu gizlememe gerek kalmadı." diyerek oturma odasına girdim ama Near burada yoktu. Gülümsemem biraz azalsa da yeniden eski gülümsemeyi takınarak mutfağa ilerledim ve "Hey Near burada mısın?" dedim ama burada da kimseyi göremeyince yüzümdeki gülümseme yavaşça solmuştu. İstemsizce kalbimin hızlanmasına engel olamamıştım. Hızlı adımlarla misafir odasına ilerledim ve elimi kaldırıp kapıyı şiddetle açıp içeri girdim ama burası da boştu. Nereye kayboldun Near!?

Tüm odaları dolaşsam da Near hiçbir yerde yoktu. Sinirle kapıya ilerledim ve kapıyı açarak bahçeye bir adım attım. Near'ın ayakkabıları burada yoktu. Gitmiş miydi? Hayır mutlaka bir şey olmuştu. Bana benimle kalacağını söylemişti!

Kenarda ki dolaptan spor ayakkabılarımı bir hışımla aldım ve bahçeye fırlatıp giyinmeye başladım. Onu en kısa sürede bulmam gerekiyordu yoksa sonu anlından vurulmak veya avcılara yakalanmak olacaktı.

Benim boynumu gizlediğim sürece yüzümün görünmesi bir sorun olmazdı çünkü on sekiz yaşında olan bir kız gibi görünüyordum ve boynuma bakılmadıkça kimse benim bir taşıyıcı olmamdan şüphelenmezdi fakat Near benim gibi şanslı değildi. O on iki yaşındaydı ve en fazla on dört gösterebilirdi ve her halükarda yakalanmaması için bir neden yoktu. O tam bir taşıyıcıydı ve yakalanmış olabilirdi.

Koşar adımlarla ilerlerken sola döndüm ve insanların arasına karıştım. Etrafta küçük çocuklar gülerek eğlenirken yetişkinler onları izliyor, sohbet ediyor, kafelerde oturmuş kahvelerini yudumluyorlardı ve sevgililer etrafta kol kola dolaşıyordu. Şimdi Near'ı nasıl bulacaktım. Belki de bir hayvan olmuştu. Bunu bilemezdim. Ama yinede aramaya devam etmeliydim. Ellerimi ağzımın kenarına koyup "Near!" diye tüm gücümle bağırdığımda birkaç kişi bana bakmış ama umursamamıştı.