K.A.O.S Projesi

35

Yağan yapmurdan sonra evimin su basması nedeniyle laptop'umun şarj kablosu bozuldu. Bu yüzden telefondan yazmam gerekiyordu ve biraz gecikti. İyi okumalar.
Önemli : Bu okunuyorsa eğer, bir sonra ki bölüm çok önemli ve özel bir bölüm olacak. O yüzden şu ana kadar yarım veya eksik bıraktığım bir olay var ise lütfen yorumda bildirin.

Ben koridorda ilerlerken Fergus'un arkamdan "Eğer fikrini değiştirirsen beni burada bulabilirsin!" diye bağırdığını duymuştum. Fakat arkama bakmadan ilerlemeye devam ettim ve İsabella'yı bulmak için etrafta dolaştım. Karşıma beyaz önlüklü sarışın bir kadın çıktığında elimi onun koluna koyup durdurdum ve "İsabella'yı nerede bulabilirim?" diye sordum. Kadın başını indirip koluna koyduğum elime bakarak, elinde ki dosyalardan birkaçını indirip "İsabella bana senin Alex adında ki çocuğu arayabileceğini söylemişti. Arkadaşın çoktan çıktı." dediğinde şaşırmıştım. Başımı sallayarak "Teşekkürler." dedim ve ilerlemeye devam ettim.

Alex'in damarlarında dolaşan zehri nasıl olmuştu da bu kadar çabuk temizlemişlerdi? Fergus ile en fazla yirmi dakika kalmış olabilirdim.

Adımlarımı hızlı tutarak kaldığım kulübeye daha çabuk ulaşmak için ilerlerken kapının biraz gerisinde birisine çarpmış ve çarptığım kişiyle beraber yere düşmüştüm. Düşürdüğüm kişiye baktığımda karşımda on beşlerinde bir kız ile karşılaştım.

Kızın saçları kulaklarını geçmeyecek boyda küttü ve kahkülleri vardı. Kocaman mavi gözleri vardı ve yuvarlak yüzünde küçük ağzı, kocaman gözü ve küçük burnu ona tatlılık katıyordu.

Kız kocaman olan gözlerini daha da büyüterek bana şaşlınlıkla bakarken ben ayağa kalkarak "Üzgünüm, benim hatam." dedim ve kızın kalkabilmesi için elimi ona uzattım.

Kız elimi tuttuğunda elinde sıkıca tuttuğu çuvalı fark etmiştim. Çuvalı işaret ederek "Bu ne?"dediğimde kız heyecanla "Sen O'sun." demişti. Anlamadan "Kimim?" dediğimde kız çuvalı yere atıp ellerini yanaklarına koyarak "Kelly!" diye heyecanla sıçramaya başladı. Tamam ismimi bilmesine mi ürkmeliyim yoksa şu anda yaptığı tuhaf hareketlerine mi bilemiyordum.

"Evet de sen kimsin ve beni nereden tanıyorsun?" dediğimde kız çuvalı tutup elimi tuttu ve beni peşinden sürükleyerek "Biliyorum çünkü herkes seni konuşuyor!" dediğinde şaşkınlıkla ona bakıyordum.

"Anlamadım?" Dediğimde kız başını sallayarak "Buradaki herkes seni konuşuyor! Bak asker olan arkadaşını kurtarmak onlarca hatta yüzlerce askerin içine cesurca atladın! Şu şekil değiştiren arkadaşın Near, onunla tanıştığın zaman onu fazla tanımasanda askerlerden korudun ve onun için mücadele verdin. Yakalandığında ise hiç düşğnmeden tanımadıpın bir askeri tehdit ederek onu kurtarmak için vakit kaybetmedin. Peki ya başka gruplar çıktığında ne demeli? Kendi arkadaşlarını koruyabilmek için her şeyi denedin. Grubun ikiye bölündüğünde bile onları bulabilmek için bir planın vardı! Sen muhteşemsin!" Dedi ve bana bakmaya başladı. Bunları demesiyle bir an gülümsemiştim. Yalan söylemeyeceğim benimle sanki bir süper kahramanmışım gibi konuşması gururumu okşamıştı ama benim hakkımda ki bu şeyleri herkes nereden biliyordu?

Kıza bakarak "Peki sen bunları nereden öğrendin?" dediğimde kız saçını kulağının arkasına atarak "Tabi ki yeni sınıf arkadaşım olan Near'dan." Diyerek gülümsedi. Başımı sallayarak "Demek Near hakkımızda ki şeyleri anlatıyor."dediğimde kız güldü ve "Kardeşimle tanışır mısın? O da en az benim kadar seninle tanışmayı çok istiyor. " dediğinde kıza baktım. Gözleri parıldıyor ve heyecandan yerinde duramıyordu.

Başımı kaldırıp gökyüzüne baktıktan sonra "Elbette. Biraz dışarıda durabilirim sanırım."dediğimde kız neşeyle "Bu harika! Birkaç dakikalık uzakta. Haydi." diyerek elinde ki çuvalla koşturmaya başlamıştı.
Ben de peşinden koşmaya başladığımda kızın elinde ki çuval bir kez daha dikkatimi çekmişti. Çuvalın içinde ne varsa sürekli ses çıkartıyordu.