AÇELYA II

3. Sezon - 1. Bölüm |Çaresizlik|

Yeni sezona hepiniz hoş geldiniz! Açelya'ya tekrar giriş yapmadan önce bölüme oy vererek burada olduğunuzu bana bildirmeyi unutmayın! Keyifli okumalar dilerim <3

*******************

Ne başımdaki ağrı ne de vücudumun sızlanması tam anlamıyla gitmişti ama yine de daha iyi olduğumu gözlerimi daha kolay açabilmemden anlamıştım. Çınar odasına getirttiği ona özel yapılan kahveyi eline almış telefon konuşması yapıyordu. Üzerinde yeni, beyaz bir gömlek ve siyah pantolonu vardı. Yüzü bir yunan tanrısı kadar güzel olmasına karşın yorgun görünüşü beni endişelendiriyordu. Uyandığımı fark etmemiş masasının üzerindeki kağıtlara göz atıyordu. Kral olmanın getirdiği sorumlulukların üstesinden gelmeye çalışıyordu.

"Toplantıya yarım saat erken başlayalım. Yöneticilere haber ver, hazır olsunlar." dedi. Sesini normalden kısık kullanmıştı. Uyuduğumu düşündüğü için böyle konuşması yüzümü gülümsetti. Büyük fincanın içindeki kahvesinden hızlı hızlı 3 koca yudum aldı tüm yorgunluğundan arınmak istercesine.

Karşı tarafı dinledi. Sonra cevap vermeden telefonu kapattığında bakışlarının beni bulması uzun sürmedi. Ciddi ifadesi yumuşamıştı. İnce battaniye ile kendimi sarmış ona uykuyla bakıyordum.

"Günaydın aşkım." derken bir yandan bana doğru adımlar atıyordu. O yaklaştıkça erkeksi keskin parfümü burnuma dolmaya başlamıştı. Eğildi ve dudaklarımı kısa ama sertçe öptü.

Gülümsedim. "Günaydın aşkım." diye ona karşılık verdim. "Neredeyse hiç uyumuyorsun." diye devam ettim. Onun dinlemesini istiyordum. Kral olmak onu yıpratıyordu.

"Sana kahvaltı hazırlatayım." dedi beni duymamış gibi. Telefonunu cebinden tekrar çıkardı. Yatakta yavaşça doğrulurken onu izliyordum. Yeni sakal tıraşı olmuştu. Hazırlanmasını da hesaba katarsak acaba bu gece ne kadar uyumuştu. Belki bir saat diye geçirdim içimden. Zaten ikimiz de neredeyse tüm gece uyanıktık.

Telefonun ucundakine "Kahvaltı, kraliçe için." dedi kısaca. Telefonu kapatıp tekrar bana döndü.

"Gitmem gerekiyor."

Tekrar bana eğildi bu sefer öpüşmemiz uzun sürdü. Kafasını uzaklaştırırken dudaklarının enfes tadına doyamamıştım.

"Bugün biraz dolaşmak istiyorum." dedim birden. Ne zamandır bu daireden dışarıya adımımı atmıyordum, genellikle yatakta ya türk filmi izliyor ya da uyuyordum. Bu yüzden bu durum Çınar'ı hayli şaşırtmış ve sevindirmişti. "Pekala, korumaları ayarlıyorum." dediğinde gülümsüyordu.

"Tek başıma da çıkabilirim." diye direttim.

Yüzündeki gülümseme birden sönmüştü. Kaşları hafif çatıldı. "Ne zaman artık bir kraliçe olduğunu anlayacaksın merak ediyorum?" diye sordu. Bana bir anda bu kadar sertçe çıkışması sinirlerimi bozmuş, aynı zamanda beni şaşırtmıştı.

"Ne?" diyebilmiştim.

Sırtını bana dönüp çalışma masasının olduğu yere doğru ilerlerken "Dediğimi duydun." dedi.

"Özür dilerim senin gibi soylu yetişmediğim için."

Sesim son derece soğuk çıkmıştı ama içten içe kırılmıştım. Sakin kalmaya çalışır gibi saçlarını kısa süreli karıştırdı. Yüzüme bilerek bakmıyordu. Masanın üzerindeki kağıtlardan birini eline alıp onu inceledi. "Tüm kraliçelerin soylu olduğuna mı inanıyorsun?"

Ses tonu daha sakindi. Bir an için Açelya'nın yöneticilerinin eşlerinden bahsedip bahsetmediğini düşündüm. Çınar Açelya'yı daha iyi yönetebilmek için belli bölgelere kendine oranla hayli az yetkisi olan yöneticiler atamıştı ve bazılarının eşleri vardı. Ama onlar benim gibi kraliçe olarak adlandırılmıyordu. Onların yüzünü bile görmemiştim. Birkaç kere sarayda tüm yöneticiler ve eşlerinin davet edildiği bir yemek olmuştu ama gitmek istememiş neredeyse hafızamı silmek istercesine alkol almıştım. Hem element olayı hem de bebeğimizi kaybetmek psikolojimi bozmuştu. Çınar başta itiraz etse de benim ağlamalarım, saray hizmetlilerine rezil olacağımız kadar çığlık atmamdan sonra "Ne yaparsan yap." diyerek beni dairede yalnız başıma bırakmıştı. O anları hatırlayınca yüzümü buruşturdum. Bir kraliçe olarak o yemeklerin hepsinde kralın yanında bulunmalıydım. Eminim ki yöneticiler arasında mutsuz bir evliliğimiz olduğuna dair söylentiler oluşmuştur diye düşündüm.