Gambadis Çemberi

Bölüm 28/ Gerçekler..

Ducia kollarını birbirine kenetledi:: belki? Bana tek bir hamle hakkın var. Eğer beni inandıramazsan.. Evimden gidiyorsun.

Lonea ifadesizce ona doğru baktı. Biraz düşündü.

Lonea onun haklı olduğunu biliyordu.

Duciaya camın önüne gitmesini istedi: lütfen.

Ducia hala ayni pozisyondayken camin önüne gitti : ee?

Lonea ducianin gözlerinin içine baktı ve gözlerindeki iris tabakası beyaza dönüştü. Ducianin geçmişini tarıyordu.. Duyguyu hissetti.. Gözünün önünde bir köşesinde dokumanlar gibi geçmişinde yapmış olduğu şeyler geçti. Hepsine bakmadı fakat sadece en güzel hatırladığı anı yakalamaya çalıştı..

Lonea: özür dilerim( haberi olmadan geçmişini kurcalamak istememişti. Kendini kötü hissetti. Fakat bunu yapmak zorundaydı..)

Ducia daha önce bu kadar yakından bir göz değişimini görmemişti bir anlık tereddüt etti.

Koku duyuyordu.. Islak toprak kokusu.. Ardından pencereye baktı.

Yağmur yağıyordu.. Yıldırımlar birbirine takip eden bir ahenkle çakıyordu. Televizyon açıldı aniden icerdeki. Haberler kanalındaydı.. Spiker bu gün değişen bu ani hava koşulunun hala bir nedenini bulamadiklarini. Havada bir yerlerde sıkışan gaz bulutlarından kaynaklanabileceğini tekrarlıyordu.

O an ducia o kokunun etkisi ile televizyon sesinin tediklemesiyle.. Gözünün önünde küçükken yağmurda koştuğu ve annesine sarıldığı an canlanmaya başladı. Sanki oradaydı.. Gözleri doldu.. Daha sonra annesinin göremediği birilerinin tarafından öldürüldüğünü tekrar gördü. O gece yatağın altına saklanmıştı. Bir kaç saat sonra birileri onu bulmuş ve büyücülük okuluna götürmüşlerdi.. Burada yatılı olarak kalmış ..para talep etmemişlerdi. Ducianinn içi burkuldu.. O günler çok kotuydu.. Kotu muamele görmüş fakat birden fazla usta olduğu nokta anlaşıldıktan sonra övgü görmüştü.

Ducia: sen nasıl.. (Gözleri doldu./kimseye anlatmamıştı bu durumu)..

Lonea: özür dilerim. (Gözleri normale dondu)

Ducia dışarı doğru baktı: bak.. Her kimi arıyorsan o ben değilim anladın mı? Ben sandığın birisi değilim. (Loneaya dondu)

Lonea: belki de.. O anki hissettiğim güç dalgası su an sende yok itiraf ediyorum.

Fakat olabilir..

Ducia: nasıl? Böyle bir şey mümkün değil.

Lonea: normalde benim gibi biride mümkün değil...?

Ducia karşısındaki kadına baktı..

Ducia: benim guzel bir hayatim var. Duzenim var.. Neden daha fazlasini istiyim?

Lonea gozlerini havaya dikti pencereden.. Bir tane yildirim en yakin elektrik diregine carpti.

lonea: Seni zorlamak istemiyorum. Fakat.. Karanlik kapimiz da. Hemde hic olmadi kadar.. Ve olasiliklari tarihte hic degismedi. Hep ayni olasilik hep ayni secenekler .. Tek fark.. Her seferinde dahada guclendigi. Saniyorumki onlarda olasiliklarinin Hepsine bakarak her adimlarini güçlü atarak tamamlıyorlar. Yanima guclu insanlara ihtiyacim var. Biride sensin. O gun sehir meydanin da sende hissettigim titresim.. Cok farkliydi. Sanki herseyi biliyordun.

Ducia:(koltuga oturarak onu dinlemişti). Diyelim ki gördüğün zamandaki ben daha güçlüydüm. Belki her seyi biliyordum. Fakat artık bilmiyorum. Farkındaysan. Bu yüzden yapacak bir şey yok. Gerçekte yaşamadığım bir şeyi nasıl hatırlamayabilirim?