Gambadis Çemberi

Bölüm 33/ Yeni gelenler.. (Yeni Gelenler)

Yeterince hızlı değilseniz.. koşmayın!

Çünkü zaman.. koşarak yetişebileceğiniz bir şey değildir.

Zamanı tek yenebileceğiniz an.

Zihninizle koşmaya başladığınız andır.

--------- ----- -----------

Lonea: Karenza..

Karenza: neden geldiniz? ( Kontrolcü birisi olduğu için çoktan onların o merkeze adım attığını ve ducianın kapının önünde durduğunu camdan görmüştü. Sadece kendisine gelen birileri olduğunu düşünmemişti)

Lonea: kapıda mı konuşacağız? (Yandaki meraklı olarak onları dinleyen kadına baktı)

Kerenza iceri girmesi icin kenara kaydı. Lonea yürürken camdan duciaya doğru baktı. Kapidaki satıcılarla muhabbete dalmıştı. Yanlarının biraz daha tenha olduğunu hissettiğinde konuşmaya başladı.

Lonea: geçmişten geleceğe bakmanı istiyorum.

Karenzanin gözleri büyüdü. : ne?

Lonea: anladığın şey.

Karenza: yapamam.

Lonea zihnini okudu: en son ne zaman yaptın?

Karenza: beynimin içinden çıkana kadar söylemeyeceğim. (gergindi.. sıklıkla nefes alıyordu)

Lonea ellerini göğsunde tuttu.. : sakin olurmusun.

Karenza: istemiyorum.

Lonea derin nefes aldı. Sanki çok ihtiyacı varmış gibi : ışık için buna ihtiyacım var. Kimin karanlık yönde olduğuna bakmana ihtiyacim var.

Karenza sabit bir şekilde baktı . Sonra çevresine bakınarak, onları dinleyen birileri varmı anlamaya çalıştı..

Karenza , 11 yaşındayken; bir kahin olduğu ona söylenmişti. Daha önceki gördüğü kötü rüyaları ve gördüğü aynı kişi.. yani loneayı ona anlatmaya çalışmışlardı. Onu ışık için savaşan birisi olarak tanıtmışlardı. Yüzünü hiç görememişti. Sadece onunla karşılaştığında anlayabileceğini söylemişlerdi. Onu yetiştirmeye başladıkları 10 seneden sonra bu durumdan bunalmıştı. yükü taşıyamıyordu. Bazı şeyler görmeyi kaldıramıyordu. Büyükannesinin annesinin ölümünden sonra ona göğüs gerdiğini hatırladı. Onunla birlikte oda acı çekmişti.. her uyandığı  kötü rüyadan sonra..

Aralarında çoğu kişinin normal bir hayatı olurken kendisinin geleceğe dair şeyler görmesinin bir nimet olarak nitelendiriyorlardı. Fakat bu karenza için öyle değildi. Tam bir kabusa dönmüştü hayatı. ne okulu ne arkadaşları.. artık eskisi gibi değildi. Şu an ise yaşlanıyordu artık. Senelerdir bu işten uzak durmak için büyü yapıyor.. Rüyaları görmemek için kendini büyülüyordu.

Loneayı gördüğünde o olduğunu anlamıştı. Rüyalarındaki.. yani.. yüzünü tam seçemediği kişi..Ne yapacaktı?

Lonea etrafina baktı. : buradamı çalışıyorsun?

Karenza: hayır. Sadece ( bir an tereddüt etti) kardeşime anahtarını bırakmaya geldim. Kendisi aşçı. Bir kac dk beklemelisin.

Lonea etrafina bakıyordu. Girdiklerinden beri köşede gaste okuyormuş gibi yapan adama gitti gözü. Birilerine haber verecekmiş gibi duruyordu. Hızlı olmalıydı. Peşlerinde olduklarını biliyordu. Daha doğrusu bu kadının peşinde olacaklarını düşünüyordu. Çünkü kadının kendisini hep rüyalarında gördüğünü biliyordu ve karanlığın bazı kollarının bu kadını mercek altında tutup hareketlerini izlemek onları daha güvenlikte tutabilirdi. Onu öldürmek sadece yeni bir kahinin dünyaya gelip olasılığı tekrar yaşamalarına sebep olabilirdi. Fakat bu kadının beyin algılarına baktığına göre normal bir hayat sürmek için çabalamıştı. Kafasını hafifçe sağa sola salladı. Red etmek.. Sadece herşeyi daha kötü bir hale getiriyordu. Sadece kaçmaktı bu.. Gerçeklerden kaçarak olacakları dahada yaklaştırmak. Peki bu adam onları takip ediyorsa.. O zaman ne kadar zamanları vardı? Şu iş bittikten sonra onu güvenli bir yere götürebilirdi. Yada yanına alırdı.. Adamın kafasına girmeye çalıştı. Kendini kilitlemişti.. Eğitimli olabilir diye geçirdi içinden.. Olasıydı. Kendisini tanıyacağınıı sanmıyordu. Telaşa vermemek için rahat davranıyordu. Onu anında öldürebilirdi. Ölümüyle alarm halide olabilirdi..