Geç kalınmış bir geçmiş...
Terk edilmiş hayatlar..
Anlamanın tek bir yolu var..
Bilincinizi imkansıza açmak.
Loneanın içinde bulunduğu dünyayı, anlamanız için karmaşıklığa kendinizi vermeniz gerekiyor.
İnsani yönü için vaz geçtik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ducia..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
----------- *-----------------*-----------
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lonea oturduğu koltuğa iyice kuruldu. Elinde tutuğu kitabın kapağına tekrar baktı. Okuduğu karakterle kapak sayfasında yer alan adamın görselini canlandırmaya çalışıyordu. (merdivenlerden inen Duciayı hissetmişti. Ona doğru bakmıyordu. Merdivenin başında durup ona doğru baktığını biliyordu)
Ducia: kitap mı okuyorsun? (kafasının arka kısmını kaşıdı- aklı karışmıştı)
Lonea: evet. (kitabı elinde tutarak duciaya döndü) Uzun zamandır uyuyorsun. Vücudun yorgun düştü.
Ducia ölmeye en yakın bir andan uyandığını hatırlamıştı masaya doğru baktı. Yiyecekler vardı sonra loneaya döndü: Her uyandığımda masada yiyecek gördüm fakat seni bulamamıştım. Ve şimdi buradasın. Biz kimin evindeyiz? Fotoğraf bulamadım. Hiçbir şey yok.
