I didn't expect this

Hoofdstuk 8 ~Lisa

Moe stap ik uit het vliegtuig, na een tijdje zoeken vind ik toch de uitgang. Het is nu al kwart na twee. Het voelt alsof ik elk moment in slaap kan vallen. Maar ik heb er zoveel zin in. Ik zoek een beetje naar Alexa tot ik een berichtje van haar krijg.

Ik heb nu roos haar. ;) Er staan ook wel een paar fans bij ons, maar de grootste moet nog komen. Tot zo meteen. <3

Ik grinnik om haar bericht. Al snel heb ik ze dan ook gevonden. Een redelijk lang meisje met roos haar valt op.

"Alexa!" Roep ik, ineens met terug veel energie. "Lisa!" Roept ze blij terug. Ze komt op me afgelopen en knuffeld me stevig. "Ik heb je gemist." Zeg ik blij. "Ik jou ook." We hebben beide tranen in onze ogen. We geven nog een knuffel en gaan naar de jongens en haar nicht.

"Weetje, dat ik nerveus ben." Grinnik ik zenuwachtig. "Haha, hoeft niet. Het zijn maar vier idioten." Grinnikt ze. "Jij vindt iedereen een idioot." Lach ik. "Dat is niet waar. Niet iedereen." Ze begint te lachen, en even later doe ik mee.

Als we bij de jongens staan worden er lelijke dingen naar Alexa geroepen. Ze probeert het zich niet aan te trekken maar ze doet het toch, dus neem ik haar in een knuffel. "Wat zij denken is niet belangrijk. Wij vinden je een top meid. Dus niet luisteren naar de rest, goed?" Zeg ik tegen haar, en ze knikt.

Er komt een meisje van achttien, gok ik, op ons af. "Jij bent toch Alexa?" Vraagt ze. Alexa knikt zenuwachtig. "Weetje, ik vindt al die haat oneerlijk. Volgens mij ben je een lief meisje. Mag ik vragen hoe je ze hebt leren kennen?" Vraagt het meisje.

Ik zie aan Alexa ze er van schrikt dat het geen haat is. Ze legt het hele verhaal uit.

"Dus je bent geen fan?" Vraagt het meisje verbaasd. Alexa schud lachend haar hoofd. "Ik kende ze niet." Grinnikt ze. "Ik ben echt jaloers op jou." Zegt het meisje met een zucht. "Zou je het leuk vinden als ze je op twitter zouden volgen?" Vraagt Alexa lief. "Ja, dat zou echt super zijn." Het meisje geeft haar spontaan een knuffel.

"Wat is je twitter?" Vraagt Alexa als ze de knuffel loslaat. "Eumh...laat me even kijken." Ze pakt haar gsm en ik grinnik bij haar achtergrond. "Dat is een mooie achtergrond." Zeg ik met een lach.

"Waarom?" Vraagt ze verrast. Ik laat mijn achtergrond zien. "Ik heb dezelfde." We beginnen beide te lachen. "Mijn twitter naam is Maxelle325SOS." Zegt ze schamend. "Wow, die naam is echt goed bedacht." Zeg ik enthousiast . Ze kijkt me met een blos aan. Ik knik nog eens om het haar te verzekeren.

"Hey, zou je eens met ons en de jongens willen afspreken?" Vraagt Alexa dan. Het meisje, Maxelle dus, knikt uitbundig. "Ik neem aan dat dat een 'ja' is." Zegt Alexa grinnikend, we wisselen onze nummers en dan nemen we afscheid.

"Wow, dat was een super lief meisje." Zegt Alexa opgelucht. "Ik zei toch dat het leugens waren." Ze knikt en geeft me een knuffel. "Dankje voor de beste vriendin te zijn die iemand zich kan wensen." Zegt ze blij. "Voor jou doe ik alles." Antwoord ik terug. "Kom, laten wij nu naar de jongens gaan." Zegt ze en voor ik iets kan zeggen of doen trekt ze me al mee.

"Bandana!" Roept ze. Ik zie dat Ashton zich omdraait. "Dus je gebruikt nog steeds de bijnamen." Vraag ik lachend. "Soms, vooral bij Ashton." Legt ze grinnikend uit, ik knik begrijpend.

De rest van de jongens hebben zich nu ook omgedraaid. Ik ben aan het proberen om niet heel hard te gaan fangirlen.

"Waar is Daisy?" Vraagt Alexa ongerust. "Rustig, ze is naar de starbucks. We hebben daar afgesproken." En Ashton geeft haar een knuffel. Ik hoop zo voor Alexa dat dat iets wordt. Ik wordt ineens opgepakt.

"Wat doe je?" Vraag ik verward. "Alexa zit op Ashton zijn rug, dan mag jij op mijn rug." Zegt Luke. "Alexa! Nu ben ik groter!" Roep ik naar haar. Ze begint te lachen waardoor ze bijna van zijn rug afvalt. Luke ziet het ook en begint ook te lachen.

"Weetje, volgens mij worden die twee nog iets." Zegt hij lachend tegen mij. "Ik weet het niet hoor." Zucht ik. "Waarom niet." Vraagt hij verward. "Ik weet niet of ze al over haar vorig vriendje is." Voor ik het door heb, heb ik het al gezegd. "Hoezo?" Natuurlijk vraagt hij verder. "Ow, ik weet niet." Probeer ik me eruit te praten. Hij trekt zijn schouders op en we lopen verder.

Ik val bijna in slaap. Maar ik moet wakker blijven. Ik mag toch niet inslaap vallen op zijn rug? Als we, eindelijk, bij de starbucks zijn staat Daisy daar al.

Ik geef haar meteen een knuffel. Ik ken haar niet echt maar ik facetimde en skypte soms mee.

We drinken en eten nog rap iets en gaan dan naar huis.

Luke heeft me weer op zijn rug gezet. Deze keer kan ik het niet inhouden en val inslaap.