I didn't expect this

Hoofdstuk 44

Pov. Ashton
We zijn een week verder en terug in Australië. Met Alexa gaag het slecht. Ze heeft iedereen buitengesloten, ook mij. Ze heeft ergens een appartementje gekocht waar we de plek niet van mogen weten. Ik maak me zorgen om haar. Veel zorgen.

Pov. Alexa
Ik sta op en sleur me er weer door. o gaat elke dag al. Ik heb nachtmerrie's of dromen elke nacht. Over Kellin, Michael, Ashton en Mackenzie. Soms zijn we gelukkig. En anders zie ik ze allemaal één voor één doodgaan. Wat momenteel ook gebeurd. Eerst Michael. Dan Kellin. Wie nu? Ashton? Mackenzie? Ik loop naar het keukentje en pak een glas water. Wat als ik er een einde aan maak? Niemand heeft dan nog last van me. Niemand moet zich nog zorgen om me maken. Mijn besluit staat vast. Ik pak een pen en papier en begin te schrijven.

Hallo allemaal,
Dit is mijn afscheidsbrief. Ik kan het niet meer aan. Ik kan niet meer leven. Niet zonder Kellin. Zijn dood trof me zwaarder dan ik dacht. Het spijt me, ik kan het niet meer. Ik hou heel veel van jullie. Daarom is het het beste dat ik weg ga. Dan ben ik jullie niet meer tot last. Don't miss me.
Bye, Alexa. Xxx

Ik steek de brief in een enveloppen en neem die vast. Ik ga in de zetel zitten en blijf met de brief tussen mijn handen even zitten. Na zo tien minuutjes zitten loop ik maar buiten. Gelukkig is het nog vroeg en is er amper volk. Ik wandel naar het brugje en ga er even voor staan. Ik leg de brief er een beetje onder zodat ze niet weg waaid. Ik ga op de leuning zitten en kijk naar het water. Als ik spring zou ik dood moeten zijn, toch? "Alexa!" Hoor ik dan drie personnen roepen. Ik kijk naar het geluid en een paniek momentje komt in mij op. Ashton, Lisa en Mackenzie staan er. "Het spijt me." Mompel ik en laat me los. Ik laat me vallen en het voelt even alsof ik vlieg. Met een harde plons kom ik in het water terecht. Het koude water neemt meteen mijn lichaam over. Ik kom met mijn hoofd tegen een rots en verlies bewustzijn. Komt nu mijn einde?

Pov. Lisa
Ik, Mackenzie en Ashton zijn aan het wandelen. We moesten alle drie even weg en hadden lucht nodig. Dan zie ik Alexa een brief onder het randje van de brug steken. Dan gaat ze op de rand zitten. "Alexa!" Roep ik. Net zoals Ashton en Mackenzie. In normale omstandigheden dat ik er om moeten lachen. Maar niet nu. Ik zie haar "Het spijt me." mompelen en dan laat ze zich vallen. Meteen spurt ik naar de brug om haar proberen te vangen. Ik zie haar alleen met een harde plons in het water vallen. Dan zie ik haar tegen een rots botsen. Ik wil erachter springen als ik sirenes hoor. Blijkbaar heeft Mackenzie of Ashton de politie, ambulance en brandweer gebeld.

We zitten met ze'n allen in het ziekenhuis. We hebben geen idee of ze nog leeft. Ik heb wel gezien dat toen ze uit het water gehaald werd dat ze haar aan het reanimeren waren. Dat maakt me nog meer zorgen. Ik ben al de hele tijd aan het huilen. Ik kan haar niet ook verliezen. Eerst Michael, dan Kellin. En dan nu Alexa? Dat kan ik niet aan. Ik weet niet of ik dat kan overleven. Dan denk ik ineens aan de brief. Ik had hem nog rap meegenomen. "Alexa had een brief achtergelaten. Ik heb die." Zeg ik dan. Ze kijken me vragend aan. "Lees voor alsjeblieft." Smeekt Mackenzie me. Ik knik en pak dan de brief. Ik doe hem open en aarzel even. Dan begin ik te lezen. "Hallo allemaal,
Dit is mijn afscheidsbrief. Ik kan het niet meer aan. Ik kan niet meer leven. Niet zonder Kellin. Zijn dood trof me zwaarder dan ik dacht. Het spijt me, ik kan het niet meer. Ik hou heel veel van jullie. Daarom is het het beste dat ik weg ga. Dan ben ik jullie niet meer tot last. Don't miss me.
Bye, Alexa. Xxx" Lees ik huilend. Ashton stapt op en loopt weg. Ik wil hem achterna gaan maar wordt tegen gehouden. "Kan je beter even laten doen." Zegt Luke en ik knik begrijpend. Dan nestel ik me in zijn armen. Maar blijf huilen. Zelfs Luke helpt op dit moment niet.

"Gaat het wat?" Vraagt hij na een tijdje van stilte. Ik hef mijn schouders op. "Ik wil gewoon weten of ze nog leeft of niet." Zeg ik weer met een snik. "Ik ook." Mompeld hij dan. Dan komt Ashton terug binnen. Zijn ogen zien rood, zijn haar is warrig, hij ziet er gewoon slecht op. Mackenzie staat op en knuffelt hem. Ik vind het geweldig om te zien en een kleine glimlach verlaat mijn gezicht. Alexa zou ik willen dat ik hier om lachte. Ik praat nu of ze dood is terwijl we dat helemaal niet weten. Maar als ze dood zou zijn. Zou ze bij Kellin zijn? Zou ze Michael terug zien. Maar boven alles, zou ze gelukkig zijn? Ik weet het niet. En ik haat het dat ik niks weet. Dan komt er een verpleegster naar ons. "Jullie kunnen beter naar huis gaan. Het zal nog even duren voor we iets weten. We laten jullie meteen iets weten als we meer weten." Zegt ze en ze kijkt ons medelijdend aan. We knikken maar blijven zitten. "Ik blijf hier." Zegt Mack vastberaden. "Ik ook." Zegt Ashton dan. "We blijven allemaal hier." Zegt Calum dan.