I didn't expect this

Hoofdstuk 28 ~Alexa

Ik loop naar boven en doe mijn bikini aan. Ik sta voor de spiegel en ik vind dat je mijn littekens hard ziet. Zuchtend loop ik naar beneden.

Ashton neemt me in een knuffel als hij me ziet. "Je ziet ze amper. Alleen als je erop let." Fluisterd hij. Ik knik en we lopen naar het zwembad.

Ik leg mijn handdoek op één van de stoelen en spring in het water. Wanneer ik net terug boven kom word ik terug volgespetst door dat iemand in het water springt. We spellen nog een hele tijd in het water tot het te koud werdt.

We zijn weer met de anderen aan het skypen. Alleen ben ik er niet echt bij. Ik moet steeds denken aan hoe ik het hun ga zeggen. 'Hey, mijn broer zit in het gevang omdat hij mijn vriendje heeft doodgereden. Ik werd daardoor depressief en heb mezelf gesneden.' Zo kan ik dat toch niet zeggen?

Ik krijg ineens een por in mijn zij. Ik kijk verbaasd op. "Wat?" Vraag ik. "Waar zit jij toch met je gedachten?" Vraagt Lisa lachend. "Niks speciaal." Mompel ik. Ik zie dat niemand me geloofd. "Ik ga eten maken." Zeg ik voor ze verder kunnen vragen.

Ik loop naar beneden en ga naar de keuken.

Normaal zouden mijn ouders koken maar die zijn nog steeds werken.

Ik snij de zalm in blokjes en maak de kaassaus klaar. Ik doe de zalm bij de kaassaus en zet ondertussen al water op om het te laten koken. Ik moet zegen, het ruikt heerlijk. Ik doe de slierten in het kokend water en kruid de kaassaus met zalm blokjes.

Als alles klaar is zet ik het op tafel. "Eten is klaar!" Roep ik. Meteen komt iedereen naar beneden gelopen. Het is akelig stil tijdens het eten en ik erger me eraan. Het doet me denken aan iets.

Flashback
Mijn ouders roepen dat het eten klaar is. Zuchtend loop ik naar beneden. Het is nu al twee weken na de dood van Michael en dat mijn broer is opgepakt.

Ik kom aan tafel en er staan vijf borden. "Wie komt er nog eten?" Vraag ik verbaasd. Mijn mama kijkt me niet begrijpend aan. Ik wijs naar het vijfde bord. Op de plaats van mijn broer. "Sorry Alexa, het is nog steeds een gewoonte." Zegt ze en ze neemt rap het bord weg. Ik knik en ga aan tafel zitten. Mijn zusje en vader zaten al aan tafel en hebben alles gehoord en gezien.
Het is nu zo verdomd stil aan de tafel.
Einde flashback.

Ik haat de stilte. Ook omdat ik weet dat het mijn schuld is. Omdat ik raar deed en wegliep.

Ik eet zo rap mogelijk mijn bord leeg en ruim het bord op.

Ik loop naar de kelder. In de kelder heb je zo'n kleine muziek kamer. Er staan veel intrumenten. Ik beslis dat ik wat ga drummen.

"Veromme." Vloek ik als ik één van mijn drumstokjes breek. Ik pak een nieuw en ga verder.

"Niet weer." Nu heb ik het andere weer gebroken. Ik smijt ze weg en pak mijn bassgitaar. Het is een blauwe die glitterd. Hij heeft ook een wit stuk. Ik vind hem echt mega cool.

Ik begin 21 guns van green day te spelen.

Ik hoor applaus als ik klaar ben. "Ashton?" Vraag ik. Ik kan niet goed zien wie er staat. "Ja, ik ben het." Grinnikt hij. "Wat is er aan de hand?" Hij komt op het krukje naast me zitten. "Hoe bedoel je?" Vraag ik zo verward mogelijk.

Ik weet heus wel haar hij het over heeft. Over dat ik zo raar deed en wegliep.

"Je weet wel wat ik bedoel." Zegt hij, hij kijkt me recht in de ogen aan. Ik wend mijn blik af en zucht. "Wat is er, je weet dat je me alles kan zegen." Zegt hij bezorgd. "Ik weet niet hoe ik het hun moet zegen." Zeg ik dan. "Je bedoelt over je verleden?" Ik knik. "Ik wil je helpen. Je kan het zegen en als je niet verder kan wil ik het overnemen." Zegt hij lief. Ik kijk hem verbaasd aan.

"Zou je dat echt voor me willen doen?" Vraag ik nog steeds verbaasd. "Natuurlijk. Je bent mijn beste vriendin Alexa." Zegt hij met zijn sexy stem. "Dankje, en jij bent ook mijn beste vriend." Alleen maar vrienden. Niks meer... .

Waarom moet ik nu verliefd worden op het onbereikbare? Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. Ik voel dat ik rood word.

Dan valt zijn oog op de drumstokjes. "Hevig aan het drummen geweest?" Grinnikt hij. Ik knik schamend. "Ach dat is toch niet erg. Ik heb het ook vaak voor. Vooral op het poduim." Lacht hij. "Vertel eens." Ik hou ervan om te luisteren als hij verteld. Om te luisteren naar zijn stem.

"Oké, we hadden een groot concert en we zaten vol energie. In het midden van het lied breekt mijn stokje en slaagt het verkeerd. Dat was zo schamend. Dan sta je daar voor een vol concertgebouw. Gelukkig kunnen we er nu mee lachen." Lacht hij net zoals ik. Ik val van het krukje en niet veel later Ashton ook.

Hij valt op mij en onze hoofden zijn gevaarlijk dicht bij elkaar. Zou ik hem kussen? Wilt hij dat wel? Anders zou hij me toch niet op date vragen? Of wilt hij gewoon zeker zijn?

Voor ik het weet voel ik twee zachte lippen op de mijne. Al snel doe ik mee. Wanneer we terugtrekken blozen we.

"S-sorry." Mompelt hij. Hij wilt weg lopen maar ik hou hem tegen. Ik druk mijn lippen op de zijne. "Ik vond het niet erg hoor." Zeg ik als we terug trekken.

We gaan terug op het krukje zitten. "Alexa? Ik zou eigenlijk iets willen vragen." Zegt hij stotterend. "Zeg maar." Zeg ik glimlachend. "Zou je euh...mijn vriendin willen zijn?" Vraagt hij fluisterend. Ik knik hevig. "Ja, graag." Zeg ik blij. Ik druk mijn lippen nog eens op de zijne. We glimlachen beide. Hand in hand gaan we naar boven.