I didn't expect this

Hoofdstuk 20 ~Alexa

Ik wordt wakker in mijn bed. Alles is zo vertrouwd, alles leid tot mijn verleden. Ik kleed me om en ga naar beneden.

Nog voor ik in de living ben word ik weer mee getrokken door Mackenzie. Ze sleurd me mee naar haar kamer en kijkt zenuwachtig rond.

"Mack, wat is er?" Vraag ik bezorgd. "Ik heb een paar dingen gevonden die je mischien terug wou." Geschrokken kijk ik haar aan. "Ik wil het je geven maar mama en papa mogen het niet weten. Ze werden heel boos op me toen ze door hadden dat ik die had." Zegt ze serieus.

"Ik zeg niks tegen onze ouders, ik wil gewoon mijn spullen terug." Zeg ik zuchtend. Mijn zusje knikt en gaat naar haar kast. Ze duwt haar winter jassen aan de kant en doet een deurtje open waar ze al haar geheime spullen in steekt.

"Hier." Ze geeft me een grote doos. "Dankje." Ik geef haar een dikke knuffel. "Graag gedaan." We geven terug een knuffel en ik loop met de doos naar mijn kamer.

Ik smijt de doos op mijn bed en alle spullen vallen eruit. Met tranen in mijn ogen kijk ik ernaar. Foto's, kleren die hij hier had liggen, spullen die hij hier had liggen,... het valt er allemaal uit. Zijn geur verspreid zich in mijn kamer.

Ik bekijk rustig huilend alle spullen. Daarna steek ik alles net terug in de doos en zet die weg voor later. Nu ga ik wel echt naar beneden en daar zit iedereen.

"Heb je gehuild?" Vraagt Ashton bezorgd. Ik knik bevestigend. "Wat is er gebeurd?" Vraagt hij verder. "Je zal het sewes zien maar je moet me wel met iets helpen." Zeg ik tegen hem.

Mijn ouders kijken me geschrokken, bezorgd aan. Ik kijk ze even aan en loop dan naar de garage.

Ik pak twee schoppen en loop ermee naar de tuin. Ashton is me ondertussen gevolgd. Verbaasd kijkt hij naar me.

"Wat ga je doen?" Vraagt hij verbaasd. "Ik ga een stukje van mijn verleden begraven." Hij kijkt me nog steeds verbaasd aan. "Wacht even, je zult het meteen begrijpen." Zeg ik en loop naar boven.

Ik pak de doos en loop met een omweg, zodat mijn ouders het niet zien, ermee naar buiten.

"Dit is een doos die mijn zusje net heeft gegeven. Er zitten allemaal spullen van Michael in. Ik moet hem loslaten dus ga ik de spullen begraven." Hij knikt begrijpend

. Ik loop met de doos en schoppen iets verder de tuin uit zodat je bij een bos aankomt. Ik loop naar het plaatsje waar we veel zaten en begin met graven. Ashton is me aan het helpen.

Als we klaar zijn doe ik de doos nog eens open en kijk naar de spullen. Ik steek er nog een brief in dat ik eerder had geschreven. Ik steek er nog het liedje in dat ik voor hem had geschreven. Ik doe de doos terug dicht en plak hem vast. Daarna steek ik de doos in de put.

Het doet pijn in mijn hart maar ik moet hem loslaten. Nadat we het gat terug hebben dicht gedaan val ik huilend in Ashton zijn armen. Hij pakt me op en zo gaan we terug naar binnen.

"Gaat het wel?" Vraagt mijn moeder als ze me in Ashton zijn armen ziet liggen. "Ja, het gaat wel goed." Zeg ik en wil terug recht staan. Ik wankel even en val. Ashton vangt me net op tijd op. "Volgens mij gaat het helemaal niet." Zegt ze dan. "Ik ga wel even op bed liggen." Ze knikt als antwoordt en Ashton brengt me naar mijn bed.

"En hoe gaat het nu echt met je?" Vraagt hij als hij me op het bed legt. "Ik weet het niet goed. Het voelde alsof ik hem verraade met dat te doen. Maar het voelde ook goed, alsof ik hem weer een stukje los kon laten. Dat ik weer wat meer vrijheid had van hem en mijn verleden." Leg ik hem uit.

"Het zal allemaal wel goed komen. Dat het als verraad voelde is normaal. Jullie waren heel lang samen en al heel jullie leven beste vrienden. Hij had een grote invloed in je leven. Maar stilletjes aan zal je merken dat je meer en meer hem kan loslaten. Maar hij zal altijd een groot deel uit maken van je verleden." Zegt hij zacht. "Dankje wel Ash, dat had ik echt nodig. Ik ben echt blij met jou als beste vriend." Ik ga tegen hem aan liggen. Hij legt een beschermde arm om me.

"Graag gedaan en ik ben ook blij dat ik zo'n goede beste vriendin heb." Zegt hij en hij geeft me een kusje op mijn voorhoofd. Bij iedereen was ik nu boos geweest en hem in het gezicht geslagen maar bij Ashton niet. Het voelde zelfs goed. Ik wordt toch niet verliefd op Ashton? Nee, tuurlijk niet, hij is gewoon je beste vriend.

"Eten!" Roept mijn vader van beneden. Ik grinnik en sta recht. Lachend loop ik de trap af. Verlekkerd zit ik naar de lasagne te kijken. Als we allemaal, eindelijk, zitten pak ik snel als eerste een groot stuk. Na het stuk lasagne heb ik toch al genoeg.

"Laten we gaan skypen met de jongens enzo." Stel ik voor als ik, mijn zusje en Ashton op mijn kamer zitten. "Goed idee." Grinnikt Ashton. Al snel zijn we aan het skypen.

"Dat die twee nog niks zijn." Zegt Michael zuchtend als Luke Lisa gaat helpen met drinken pakken. "Lang zal dat niet meer duren hoor." Grinnik ik. "Ik wil niet opgescheept zitten met twee koppels." Zegt hij dramatisch. Ik begin te lachen. Ik schrik even als ik een berichtje heb.

Alexa, zou ik met je kunnen afspreken nu. Alsjeblieft. x Maxelle.

Ik vraag me af wat er aan de hand is.

Tuurlijk, ik kom meteen naar de starbucks. Moet ik alleen komen of mogen Ashton en mijn zusje mee? x Alexa

Stuur ik dan maar terug.

Liever jij alleen als je dat niet erg vindt, ik vertrek meteen dan. x Maxelle

"Jongens, ik ga naar de starbucks. Maxelle wilt praten maar ze heeft liever alleen dus ik zie jullie later nog. Ik zal niet te lang weg blijven." Zeg ik lachend en vertrek dan naar de starbucks.