I didn't expect this

Hoofdstuk 9 ~Alexa

Ik zie dat Lisa op Luke zijn rug inslaap gevallen is. Hij zet haar rustig in de auto en gaat ernaast zitten. Ik wil aan het stuur gaan zitten als Ashton me tegen houd. "Ik ga rijden." En hij pakt mijn sleutels af. "Nee! Ik rij." Ik probeer mijn sleutels terug af te pakken.

Waarom is hij groter? Na nog een tijdje te hebben springen geef ik op.

"Dan ga ik wel aan de andere kant zitten." Zucht ik. Ik stop met springen en ga naast hem zitten.

Lisa is nog steeds aan het slapen. "Wat gaan we straks eten?" Vraagt Luke fluisterend. "Je moet niet fluisteren hoor, zij slaapt door alles. En ik maak wok." Zeg ik lachend. "Ow okay. Lekker!" Grinnikt hij. Ik knik als antwoord.

De rest van de rit praten we over ditjes en datjes.

"Moet ik haar wakker maken?" Vraagt Luke aarzelend. "Ja, anders krijgt ze nog meer last van de jetlag." Leg ik uit. Hij maakt haar voorzichtig wakker. Wat hem niet lukt. "Laat mij maar." Grinnik ik. Ik ga naar haar toe. "Luke Hemmings staat hier." Fluister ik.

Ze schiet meteen wakker. "Wat heb je gedaan?" Vraagt Luke verward. "Ik heb gezegd dat..." Ik kan niet uitpraten omdat Lisa een hand op mijn mond legt. "Dat is schamend. Laat het." Zegt ze boos, maar ze grinnikt toch even. Ik knik. "Ik zei dat Luke Hemmings hier stond." Zeg ik en loop rap weg.

"Alexandra Sara Verhoven!" Roept ze luid. I'm in trouble. "Lisa Anna Delores!" Roep ik terug. Ze begint me meteen achterna te lopen.

Uiteindelijk belanden we beide in het zwembad. Lachend stappen we eruit. "Ik hou van je hé." Grinnikt ze. "Ik ook van jou." Grinnik ik. "Willen de jongens een knuffel?" Vragen we tegelijk op dezelfde babystem. "Okay, dat was eng." Zeggen we weer te samen. "Stoppen nu." Opnieuw te samen. "Nee, jij stoppen." Zeggen we lachend tegelijk. "Oké, dit is echt heel eng." Zeggen we weer tegelijk.

We beginnen beide te lachen. De rest kijkt ons aan of nee, ze staren naar ons. "Dat was echt heel eng. Hoe doen jullie dat?" Vraagt Michael verbaasd. Beide trekken we onze schouders op. "Ik ga eten maken." Zeg ik dan. "Ik help wel." En Lisa komt me achterna gelopen.

"Alexa? Hoe gaat het nu met je?" Vraagt ze. "Eerlijk? Ik voel me nog steeds klote maar het gaat al wel beter. Ik begin stilletjes over hem heen te komen. Maar ik zal hem nooit kunnen vergeten." Leg ik haar uit. "Ik ben blij dat het al beter gaat. Heb je de foto's nu al bekeken?" Ze kijkt me vragend aan. Ik knik gewoon.

"Hielpen ze?" Vraagt ze weer. "Ja, je had gelijk. Het hielp om hem wat meer los te laten. Ik moest ze gewoon nog eens zien." Ze kijkt me begrijpend aan. "Ik had verdomme gelijk." Zegt ze boos. Ik grinnik om haar doen. "Jij hebt meestal gelijk. Ik ben echt blij dat ik jou heb. Anders zat ik nu nog depressief thuis. Ik ben blij dat je me hebt overgehaald om naar hier te komen." Zeg ik opgelucht.

Ze kijkt me overwinnelijk aan. "Ik heb iets mee dat jij waarschijnlijk vergeten bent." Ik kijk haar verbaasd aan. Wat zou ik vergeten zijn? "Wat heb je mee?" Vraag ik dan. "Aah kom op, je vindt het kei leuk om te doen. Je was er de beste in op school." Grinnikt ze. Ik kijk haar enthousiast aan.

"Nee? Echt heb je dat mee. Dat is geweldig." Zeg ik blij. "Uhuh, we kunnen het straks doen. Je nichtje mag het slachtoffer zijn." Grinnikt ze. "Alsof dat zo erg is. Ze is echt gek op gellak." Zeg ik enthousiast. "Haha, je bent zo voorspelbaar." Grinnikt ze. Ik knik bevestigend.

"Lisa? Ik moet nog iets zeggen." Ze kijkt me verbaasd aan. "Ik euhm... ik denk dat ik niet meer terug wil naar België. Ik wil hier mijn leven verder leven. Ik voel me niet meer thuis in België. Ik heb daar te veel herinneringen aan...hem. En aan je weet wel wie. Ik heb ook al eens gekeken naar een huisje in de buurt. Ik ga ook binnen twee dagen solliciteren voor een job." Leg ik haar uit.

"Weetje, eigenlijk had ik dit verwacht. Stiekem wil ik ook niet meer in België wonen. Maar ik kan hier niet in mijn eentje gaan wonen." Zegt ze als antwoordt. Wat mij op een geweldig idee brengt. "Wat als we nu samen hier gaan wonen, we kunnen nu nog bij mijn tante wonen. Maar later kunen we samen gaan wonen en hier werken." Zeg ik opgewekt. "Meen je die?" Vraagt ze enthousiast. Ik knik. "Dat zou geweldig zijn." Zegt ze blij en we geven een knuffel.

Ondertussen is het eten klaar en zetten we het op tafel. De jongens kijken hongerig naar het eten en mijn nicht kan zich nog net in bedwang aan. "Begin maar hoor." Grinnik ik. Ze schepen allemaal zo snel mogelijk op. Daarna pakken wij: Daisy en Lisaen ik ook. "Dit is echt heerlijk." Zegt Michael met een volle mond. "Jullie mogen vaker koken hoor." Grinnikt Ashton. "Profiteren van ons kooktalent?" Vraag ik grijnzend. "Nee, tuurlijk niet." Grijnst hij terug. Ik grinnik en eet mijn eten verder op.

Terwijl de jongens tafel moeten opruimen van mij gaan: Daisy en Lisa en ik terug naar huis. We doen comfy kleren aan en Lisa ruimt haar koffer op.

"Zullen we alles maar klaar zetten?" Vraag ik. Ik doe mijn schort aan, die ik wel mee had. Lisa doet ook de hare aan en we zetten alle spullen klaar. Dat best wel veel is, en ontsmetten het.

"Het best wel lang geleden dat ik het heb gedaan." Zucht ik. "Ten eerste, dat klonk zo verkeerd en ten tweede het zal wel lukken en ten derde zoiets verleer je niet." Ik begin te lachen. Ik knik en roep mijn nicht.

"Daisy. Je moet proefpersoon spelen." Roep ik. Ze komt naar boven gelopen en voor ze het kan zien doe ik mijn handen voor haar ogen.

"Ik vertrouw dit niet." Mompeld ze. Ik grinnik en zet haar op de stoel. Ik doe mijn handen weg en ze begint te gillen. "Omg. Dit is geweldig." Zett ze enthousiast. Lisa en ik houden het niet van het lachen.

"Zullen we dan maar beginnen?" Zegt Lisa nog na lachend. We beginnen en het is echt leuk om te doen. Hier heb ik voor gestudeert. Dit is mijn droom. Na ongeveer twee uur zijn we klaar.