Hoofdstuk 13 ~Lisa

192 18 0
                                    

Ik word wakker in een leeg bed. In paniek kijk ik rond. Ik zucht een soort van opgelucht als ik gesnik uit de badkamer hoor.

Ik wil de deur open doen als ik voel dat die opslot zit. "Alexa? Wil je alsjeblieft de deur los maken." Ik hoor het slot meteen los klikken. Snel doe ik de deur open.

Een meisje met een betraand gezicht, rode ogen, gekwetste blik, kijkt me aan. Van binnen doet het zoveel pijn om mijn beste vriendin zo te zien. Ik neem haar meteen in een knuffel terwijl ze uithuildt.

"Wat is er gebeurd?" Vraag ik terwijl ik haar sus. "Ik werd wakker en voelde gewoel. Ik dacht dat het Michael was en...toen ik door had dat jij het was. Ik weet het niet, ik kan het niet meer. Ik mis hem te hard, ik wil bij hem zijn...voor altijd. Lisa, ik wil het niet meer. Als ik mezelf gelukkig laat zijn voelt het alsof ik hem verraad. Ik wil rust, ik wil het niet meer. Niks, ik wil niks meer. Ik ben het beu om me zo te voelen." Zegt ze na veel snikken.

Ik breek van binnen helemaal. Ik weet niet wat ik moet of kan doen. Ik weet niet hoe ik haar kan helpen.

"Alexa, geef alsjeblieft niet op. Please, jij bent sterk. Jij kan hier over komen. Als er één iemand is die dit kan ben jij het wel. Weet je hoe ik dat weet? Omdat jij het kan omdat je niet aan jezelf hebt toegegeven. Je hebt je niet gesneden, nu je je zo down voelt. Dat is een grote stap naar voren. Je bent nu al zover gekomen. Binnen drie weken zou hij verjaren. Wat als we dan naar België gaan? Jij neemt nog eens goed afscheid. Je zegt alles wat je nu nog tegen hem wilt zeggen. Je ziet je zusje en ouders nog eens. Mischien is het zelfs goed dat je met je broer gaat praten." Probeer ik.

Ze kijkt me verward aan. "Zou je dat echt voor mij willen doen? Het zou inderdaad wel kunnen helpen maar of ik met mijn broer ga praten weet ik nog niet. En ik heb inderdaad niet opgegeven." Ze geeft me een knuffel en we staan recht.

"Ik hou van je hé." Zeg ik. "Ik ook van jou." Al snel geven we elkaar weer een knuffel. Daarna maken we ons beide klaar. Het is nu kwart na twaalf.

We gaan naar beneden en eten rap.

We pakken snel de spullen die we mee moesten nemen en vertrekken. Het is maar een kwartiertje rijden maar vandaag zijn we liever te vroeg dan te laat.

Het is een best wel modern gebouw met toch wel stress loop ik naar binnen. We gaan naar de balie en worden meteen naar een kantoor gestuurd.

"Dus, jullie zijn Alexandra en Lisa." Zegt de vrouw terwijl we de handen schudden. "Ja, ik ben Alexandra, maar wordt liever Alexa genoemd en dat is Lisa." Zegt Alexa beleefd. De vrouw knikt. "Dus jullie hebben de opleiding bio gedaan in België maar ik zie dat jullie alle twee een jaar hebben moeten over doen. Het vijfde om correct te zijn. Wat is er toen gebeurd." Ik kijk even naar Alexa die knikt.

"Onze vriend en haar vriendje is dat jaar overleden. We waren al vrienden vanaf de kleuterschool en zij waren al een koppel van het derde leerjaar. Dus toen hij overleed hadden we het best wel moelijk en school ging dat jaar dus fel achteruit." Leg ik haar uit. Ze knikt en kijkt ons met medelijden aan. "Het spijt me om dat te horen. Mag ik jullie armen zien?" Vraagt ze. Alexa kijkt me angstig aan. We laten allebei onze armen zien. "Goed, het is geen probleem omdat ze bij jou toch zo goed als weg zijn en jij hebt er geen." Een zucht van opluchting verlaat mijn mond.

De rest van het gesprek was met de vragen die je moet stellen. Morgen of vandaag krijgen we te horen of we waren aangenomen. We hadden wel afgesproken dat ofwel ze ons allebei ging aannemen of wel geen één van beide. Dat is nu eenmaal makkelijker en leuker.

Thuis laat ik me vallen in de zetel. "Alexa, Heb jij nog liedjes geschreven?" Vraag ik ineens. Ze knikt twijfelachtig. "Laat eens horen." Zeg ik enthousiast. "Ik heb hier geen gitaar ofzo." Probeert ze eronder uit te komen. "Dan gaan we naar de jongens." Voor ze iets kan doen of zeggen, trek ik haar al mee naar de jongens.

Omdat Alexa haar papieren nog is gaan halen sta ik hier alleen voor de deur. "Hey Lisa." Zegt Calum met een lach. "Hey, zouden we jullie studio even mogen gebruiken. Alexa moet iets laten horen maar ze heeft geen gitaar." Leg ik hem uit.

Hij knikt en trekt me mee. Wat hebben ze toch met aan mensen te trekken. Oké, ik doe het zelf ook wel maar, sst daar over.

"Kan jij eigenlijk een instrument bespelen of zingen?" Ik knik twijfelend. "Wat kan jij?" Vraagt hij nieuwsgierig. "Gitaar: bass en acoustische, en keyboard. Ik kan ook wel een beetje zingen." Zeg ik, terwijl ik me een beetje schaam. "Wow, nu moet je iets laten horen." Ik schud heftig mijn hoofd, als teken dat ik 'nee' zeg. Dan gaat, gelukkig, de bel, ik laat een opgeluchte zucht horen.

"Gevonden!" Roept Alexa enthousiast als ze binnen komt. Ze pakt de acoustische gitaar en legt het papiertje voor zich.

If you say so van Lea Michele

It's been seven whole days, seven whole days
Since you paralyzed me.
Seven whole days, seven whole days
Since you lost your fight.
And I can't get the last words that you said,
Can't get those words out of my head.
Seven whole days, seven whole days
And four words.

And I can't get away from the burning pain,
I lie awake.
And the fallen hero haunts my thoughts,
How could you leave me this way?

It's been seven whole days
Without your embrace.
I want to see your face,
I got some things to say.
Was just a week ago,
You said, "I love you girl."
I said, "I love you more."
Then a breath, a pause, you said,
If you say so.
If you say so.
If you say so.
If you say so.

It's been seven whole days, seven whole days
Since I heard the phone ring.
Seven whole days, seven whole days
Since I heard your voice.
And I can't get the last words that you said,
Can't get those words out of my head.
It's been seven whole days, seven whole days
Of pure hurt.

And I can't get away from the burning pain,
I lie awake.
And the fallen hero haunts my thoughts,
How could you leave me this way?

It's been seven whole days
Without your embrace.
I want to see your face,
I got some things to say.
Was just a week ago,
You said, "I love you girl."
I said, "I love you more."
Then a breath, a pause, you said,
If you say so.
If you say so.
If you say so.
If you say so.

I can't believe it's true,
I keep looking for you,
I check my phone and wait
To hear from you.
In the crowded room
The joker is so cruel.

And now I'll never know,
If all I've been told
Is just a lie so bold,
I thought we would grow old.
Mirrors in the smoke
Left me here to choke.

It's been seven whole days
Without your embrace.
I want to see your face,
I got some things to say.
Was just a week ago,
You said, "I love you girl."
I said, "I love you more."
Then a breath, a pause, you said,
If you say so.
If you say so.
If you say so.
If you say so.

I didn't expect thisWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu