Hey, ik ben Alexandra maar noem me maar Alexa. Eindelijk ben ik klaar met mijn studies. Nu ga ik -eindelijk- voor een jaar naar Australië. Ik wou er altijd al naar toe. Ik ga bij familie van mij dus wonen. Bands? Ik luister er niet zo naar. Ik ben m...
Pov. Alexa We zijn twee dagen verder. Vandaag is Kellin zijn begrafenis. Ik heb er de twee dagen niet aan gedacht dat ik echt afscheid van hem moet nemen. Dat ik hem echt nooit meer zal zien nu. Omdat ik zo druk bezig was met de begrafenis. Ik heb iedereen een beetje buitengesloten. Het moest en zou perfect worden. Voor hem. Ashton heeft geprobeerd om me af en toe af te leiden maar dat liet ik niet toe. Niet tot het perfect is. Want dat moet.
De fans weten nog van niks. Ze weten dat we voor onbepaalde tijd in België zijn maar niet waarom. Natuurlijk hebben ze wel vermoedens. Ze denken vooral dat Kellin gestorven is. Wat juist is maar we hebben nog niks gezegd. Omdat we rust wouden hebben en geen vragen.
Ik stap uit het bed en douch me. Ik loop met een handdoek rond me naar de kamer en kies mijn kleren. Ik pak mijn zwart kleedje en zwarte hakken. Dan doe ik mijn juwelen aan. Ik pak de ketting die ik van Kellin had gekregen. Voor het ongeluk. Toen alles nog perfect leek. Toen ik mijn leven nog honderd procent in controle had. Toen het nog mijn leven was. Ik zucht en ga dan mijn make-up doen. (Outfit Alexa)
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik loop naar beneden waar iedereen zit. Met Mackenzie gaat het net het zelfde zoals met mij. We hebben natuurlijk veel steun aan elkaar maar toch is het anders. Ik weet niet hoe het komt. Het voelt alsof ik niet echt meer leef. Dat ik gewoon elke dag doe wat van me verwacht word. Dat ik mijn eigen geluk weer kwijt ben. Ik wil iedereen gelukkig houden, maar hoe moet dat als ik mezelf niet eens gelukkig kan maken? Ik ga aan tafel zitten en eet een boterham.
"We moeten vertrekken." Zegt mama dan. Ik en Mackenzie logeren bij ons thuis. De jongens, Daisy en Maxelle logeren in een hotel. Eerst zou Ashton bij mij blijven maar ik wou ruimte. Wat hij gelukkig begreep. Ik pak nog mijn brief voor voor te lezen en stap dan ook in de auto.
We stappen uit en lopen de kerk binnen. Er wordt veel "gecondoleerd" of "het spijt me met uw verlies" gezegd tegen ons. Elke keer knik ik vriendelijk. Maar de worden doen me niet veel. Of toch niet meer. De woorden gaan hem niet terug brengen. De woorden gaan de pijn niet verzachten. Dat kunnen ze niet. Dat kan niemand. De pijn zal altijd hetzelfde blijven. Je denkt er alleen minder aan met de tijd.
We gaan zitten en Ashton komt naast me zitten. Hij pakt mijn hand vast en geeft er een kneepje in. Ik kijk hem dankbaar aan.
"Nu zal zijn zus spreken." Zegt de priester en ik sta recht. Ik pak het briefje en loop naar voor. Ik vouw het papier open en leg het neer. Dan begin ik te spreken. "Je kent het wel de broer en zus ruzies. Maar wij hebben zoveel meer meegemaakt. Ik ben blij dat ik je uiteindelijk heb vergeven. Dat had ik nodig. Dat had jij nodig. Dat hadden we beide nodig. Ik ben blij dat we onze band hebben kunnen herstellen. Maar twee weken. Zoveel tijd hebben we nog samen gekregen. Twee weken om twee jaar in te halen. Vind jij dat eerlijk? Ik niet. Maar die twee weken zal ik nooit vergeten. In die twee weken hebben we zoveel meegemaakt. Liefdje, vreugde en vooral geluk. We waren gelukkig in die twee weken. Nee, we waren niet gewoon gelukkig. We hadden samen de beste tijd. We waren terug broer en zus. Je was er voor mij. En ik wens dat ik er meer voor jou was. Ik weet nog dat ik mezelf had beloofd om jou nooit te vergeven, wat er ook gebeurd. Maar ik ben zo blij dat ik dat toch heb gedaan. Je moest eens weten hoe hard ik jou mis. Ik hou van je Kellin en dat zal ik altijd blijven doen. Jou kleine zus Alexa." Zeg ik snikkend. Ik vouw het papier terug op en ga terug op mijn plaats zitten. Ashton knuffeld me en ik begin harder te snikken. Mama en papa kijken me trots aan met tranen in hun ogen. Nu ga Mackenzie spreken. "Dit schrijven is het moeilijkste dat je me ooit hebt laten doen. Ik heb honderd keer geprobeerd om iets op papier te schrijven maar het lukte maar niet. Dus ga ik een liedje voor je zingen. Ons favoriet liedje. Weinig mensen weten dit maar jij hebt mij leren gitaar spelen. Je had me honderd liedjes geleerd maar ik kon er geen onthouden. Toen leerde je me dit liedje en ik bleef het maar spelen. Dit is Roger Rabbit van sleeping with sirenes." Zegt ze en ze pakt een acoustische gitaar.
(Roger Rabbit van sleeping with sirenes) Is there a right way for how this goes? You've got your friends And you've got your foes They want a piece of something hot Forget your name like they forgot
Oh, ain't that something?
Some wanna see you crash and burn And criticize your every word I'm trying to keep from going insane Ain't that the way of this whole damn thing
Oh, trying to be something more
Nobody's gonna love you if You can't display a way to capture this Nobody's gonna hold your hand And guide you through No it's up for you to understand Nobody's gonna feel your pain When all is done And it's time for you to walk away So when you have today You should say all that you have to say
Say all that you have to say
Is there a right way for being strong? Feels like I'm doing things all wrong Still I'm here just holding on Confess my heart and forgive my wrongs.
Oh, just trying to show you something more
Nobody's gonna love you if You can't display a way to capture this Nobody's gonna hold your hand And guide you through It's up for you to understand Nobody's gonna feel your pain When all is done And it's time for you to walk away When you have today You should say all that you have to say
Don't point the blame when you can't find nothing Look to yourself and you might find something It's time that we sorted out All of the things we complain about
So listen close to the sound of your soul Take back a life we led once before If it ain't you then who?... If it ain't you then who's gonna love you?
Nobody's gonna love you if You can't display a way to capture this Nobody's gonna hold your hand And guide you through It's up for you to understand Nobody's gonna feel your pain When all is done And it's time for you to walk away When you have today You should say all that you have to say
So when you have today Say all that you have to say
Zingt ze. Het is zo mooi. Ze zet de gitaar weg en komt dan terug bij ons zitten. Ik neem haar in een knuffel. Huilend zitten we elkaar te knuffelen.
We lopen naar buiten en lopen naar de koffie. Of toch ik, Mackenzie, Daisy, Lisa en de jongens. Mijn ouders en mijn familie gaan mee zien hoe Kellin gecremeerd wordt. Dat was iets wat wij niet wouden zien.
We zitten nu allemaal bij mij thuis. Mijn ouders gaan vandaag ergens anders slapen. We kijken nog een film en gaan dan ook allemaal slapen. Ashton komt naast me in bed liggen. Hij geeft me een kus en ik ga op zijn borstkast liggen. Dan verstrengelen we onze handen. "Ik hou van je Alexa. Vergeet dat nooit." Zegt Ashton dan. Ik draai me om en ik kijk recht in zijn ogen. "Ik hou ook echt van jou. En dat mag jij ook nooit vergeten." Zeg ik en blijf in zijn ogen kijken. We kussen even en dan ga ik terug op zijn borstkast liggen. Zo val ik inslaap.
