I didn't expect this

Hoofdstuk 25 ~Alexa

Als ik gehuil hoor in mijn zus haar kamer loop ik ernaar toe. "Wat is er?" Vraag ik bezorgd. "Hij heeft het uitgemaakt." Zegt ze huilend. "Wat? Waarom? Jullie waren zo schattig samen." Zeg ik verbaasd. "Hij vondt dat ik een wrak was en liet me toen vallen." Ze huildt nog steeds. "Wat een sukkel. Die verdient jou tranen niet. Kom, laten we Maxelle wakker maken." Ze grinnikt even en knikt dan.

We lopen naar een andere logeerkamer en daar slaapt Maxelle als een roosje. "Geven we Ashton de schuld?" Vraagt Mack. Ik knik. We teken een snor en een bril. Op haar voorhoofd schrijven we: 'I love Ash.' We stappen naar buiten en laten de deur hardt dicht vallen. We horen Maxelle uit bed vallen.

"Snel, mijn kamer." Zeg ik fluisterend. Ze knikt en we lopen naar mijn kamer.

"Ashton!" Horen we roepen. Mackenzie en ik zijn aan het proberen om niet te moeten lachen. We doen mijn deur een beetje open en volgen het spektakel.

"Wat is er?" Vraagt Ashton maar als hij Maxelle ziet begint hij te lachen. "Waarom?" Vraagt Maxelle boos. "Waarom wat?" Vraagt hij dan weer verbaasd. "Waarom heb je dat gedaan?" Zegt ze terwijl ze wijst naar haar gezicht. "Dat was ik niet." Zegt hij grinnikend. Dan ziet hij mij. "Ashton heeft me gezien, we moeten vluchten." Lach ik naar Mackenzie. Ze grinnikt en we lopen zo snel mogelijk weg. "Mooi gezicht Maxelle." Roep ik lachend naar haar.

We lopen door het huis naar de tuin. We stoppen met lopen als we geen geluid meer van hun horen. "Naar waar zijn ze?" Vraag ik gehaasd. "Ik weet het niet. Maar dat het zo stil is vind ik niks."

Net als ik wil antwoorden valt er een waterballon recht voor mijn voeten. "Rennen!" Roep ik. Zo snel als we kunnen lopen we het bos in en verstoppen ons.

Ik zie dat Maxelle er aan komt lopen en ik spring op haar rug. "Inplaats van ons te bekogelen met waterballonen, bekogelen we Ashton." Stel ik grijnzend voor. "Goed idee." Grinnikt ze en we gaan met drie waterballonen halen.

Dan verstoppen we ons terug en wachten op Ashton.

"Daar is hij." Fluisterd Mack als ze hem ziet. Hij komt onze kant opgelopen. We staan in een driehoek en we laten hem tot het midden lopen. Als hij daar staat gooien we met ze'n drieën waterballonen op hem.

"Niet eerlijk." Grinnikt hij. "Laten we naar binnen gaan, ik krijg het koud." Mopper ik en loop naar huis.

Ik loop recht naar de badkamer en claim die. Ik leg de kleren die ik ondertussen had meegnomen opzij en douch me. Ik voel hoe mijn lichaam terug opwarmt. Heerlijk.

Na een halfuurtje droog ik me af en kleed ik me aan. Ik doe een zwarte skinny jeans aan. Daarop doe ik mijn blink-182 topje aan en omdat het kou is doe ik mijn zwart leren vestje aan. Ik doe mijn haar in een hoge staart en doe een snapback op. Ik breng nog een klein beetje make-up op en ga naar beneden.

Ineens denk ik eraan dat ik vandaag langs moet gaan bij Michael zijn ouders. Iedereen zit al beneden, ze kijken een film.

"Ik ben even weg hé. Ik weet niet wanneer ik terug ben, ik laat nog wel iets weten." Zeg ik en loop de deur uit. Ik start de auto en rij weg.

Met bevende handen bel ik aan. Vroeger kwam ik hier bijna elke dag, maar dat is nu al wel bijna een jaar geleden. "Alexa? Kom binnen." Vraagt de moeder van Michael. Ik knik instemmend.

Samen lopen we naar de living. "Alexa, wat is het lang geleden." Zegt ze. Ik knik, niet goed wetend wat ik moet zeggen. "Ja, ik weet het. Het spijt me." Zeg ik zuchtend. "Dat is niet erg hoor meisje, ik ben blij dat je er nu bent. Hoe gaat het nu met je?" Vraagt ze geintresseerd. "Ik woon nu in Australië." Zeg ik, ze kijkt me bedenkelijk aan. "Wat doe je dan hier?" Vraagt ze.

"Ow, ik miste mijn familie dus ben ik voor een weekje terug. Zondag vertrek ik terug." Het is niet gelogen, het is alleen niet de volledige waarheid. "Heb je al een nieuwe liefde?" Ik kijk even ongemakkelijk. "Euhm...ik ben wel verliefd op iemand maar het blijft moeilijk." Ze knikt begrijpend. "Hoe gaat het eigenlijk met jou?" Vraag ik na een tijdje stilte.

"Goed aangezien de omstandigheden. Ik ben echt blij dat je nog een langs bent gekomen." Zegt ze en ze geeft me een knuffel. Ze begint te huilen in mijn armen. Ik troost haar zo goed als ik kan. Ik hou me nu sterk voor haar.

"Het spijt me." Zegt ze als ze klaar is met huilen. "Het is niet erg, het is goed om soms is uit te huilen." Zeg ik lief. "Je bent echt een heel lief meisje Alexa." Ik glimlach even. "Dat is heel erg lief van u." Antwoord ik opgelucht. "Zing je nog en speel je nog gitaar?" Vraagt ze nieuwsgierig. Ik knik bevestigend. "Ja, ik heb pas nog maar gespeeld." Antwoord ik. "Je zou iets met je talent moeten doen. Zou je nu nog eens iets willen zingen?" Ik glunder helemaal volgens mij. "Tuurlijk, welk liedje?" Vraag ik. "Alsof je dat niet weet?" Grinnikt ze.

Ik pak de acoustische gitaar die in de kamer staat en stem die rap af. Ik begin smile van R5 te spelen. Dat speelde ik vroeger ook vaak voor haar.

"Je hebt echt zoveel talent." Zegt ze bewonderend als ik klaar ben. "Dankje, dat betekent veel voor me." Ik heb volgens mij een kleine blos. "Ik moet gaan, anders kom ik te laat voor het eten." Zeg ik en ik geef haar nog een knuffel. Met een glimlach rij ik naar huis.

"Jij ziet er gelukkig uit." Merkt Maxelle op. "Ik ben ook gelukkig."

Ik laat me in de zetel vallen. "En waarom ben je dan zo gelukkig?" Vraagt Mack. "Het gesprek ging super." Zeg ik zuchtend. "Al de stress voor niks dus." Zegt Ashton dan. Ik knik blij.

"Het eten is klaar." Roept mama. Ik spring op en loop naar de keuken. "Mmm, macaroni." Zeg ik verlekkerd. Als ik klaar ben met eten ruimen we tafel op en gaan we skypen met de jongens.