I didn't expect this

Hoofdstuk 24 ~Mack(enzie)

Ik word wakker en ik heb een geweldig plan. Ik ga Ashton ondervragen. Ik sluip naar de logeerkamer waar Ashton zou moeten slapen.

Hij is duidelijk aan het praten en die stemmen herken ik uit de duizend. Ik moet zien dat ik nu niet ga fangirlen. Nee, nu moet ik aan mijn grote zus denken. Ik ga tegen de deur zitten en luister af.

"Dus je vindt haar leuk?" Vraagt Calum. "Ja, maar ik weet niet of ze mij ook leuk vindt. Ze heeft zoveel meegemaakt enzo. Ik weet ook niet of ze wel klaar is voor nieuwe liefde." Zegt Ashton zuchtend. "Dude, wie kan jou nou niet weerstaan." Grinnikt Michael.

Niet fangirlen, niet fangirlen, niet fangirlen.

"True, met zijn geweldige looks en dat haar. Zo knap." Hoor ik Daisy grinnikend zeggen. "En ik dan?" Vraagt Calum triest. "Ashton is niks vergeleken met jou." Zegt ze. Dan hoor ik een happerend zoen geluid. Gosh, Daisy. Kan je je niet inhouden... .

"Stop maar, laten we Ashton helpen." Zegt Michael dan. Ik grinnik stil. Ik voel me achteruit vallen. "Wat doe jij hier?" Vraagt hij.

Hij staat voor me en ik lig op de grond, het is best wel beangstigend. "Ow, is dit jou kamer? Ik moet hier vast in slaap zijn gevallen." Oké, ik heb nu echt de slechtste uitvlucht ooit uitgevonden.

"Wat heb je allemaal afgeluisterd?" Vraagt hij grinnikend. "Ik heb gehoord dat je een meisje leuk vindt en ik dacht dat dat over Alexa ging." Zeg ik fluisterend. Je weet nooit of er iemand meeluisterd. Hij begint te blozen.

"Je bloost helemaal. Ik wil helpen." Hij knikt en nu skype ik mee. De vorige keer dat ik met hun skypte, ik heb daarna heel de buurt volgens mij bij één gegild van blijdschap.

"Weet jij of Alexa mij leuk vindt?" Vraagt Ashton aan me. "Ze vindt je leuk maar als je durft te zeggen of één van jullie dat ik dat heb ik gezegd kom ik je persoonlijk halen." Zeg ik tegen ze, terwijl ik ze streng aankijk. "Creepy." Mompelt Michael. "Dat hoorde ik." Zeg ik. "Dat was niet de bedoeling." Fluisterd hij bijna. "Als je wilt fluisteren, fluister dan zodat we je niet horen." Zeg ik zuchtend. "Jep, zij is duidelijk de zus van Alexa." Zegt Calum. "Dankje." Zeg ik glimlachend. Iedereen lacht even.

"Wat moet onze Ashie boo doen om Alexa te winnen?" Vraagt Michael vooral aan mij. Ik begin hard te lachen door Ashie boo. "Zei je dat nu echt?" Hoor ik Ashton mompelen. Ik zie Michael knikken. Ik begin nog harder te lachen. Even serieus...in één moment zit ik terug serieus.

"Hoe deed je dat?" Vraagt Ashton verbaasd. "Wil je het echt weten?" Hij knikt. "If you believe in unicorns, you can do everything." Zeg ik met een grijns. Iedereen kijkt me met open mond aan. "Wat is er? Jullie kijken eng." Zeg ik angstig. "Ow, jij deed net mij perfect na." Ik kijk ze verbaasd aan. "Echt?" Ze knikken. "Doe nog eens een imitatie." Zegt Michael. "I'm punkrock." Zeg ik lachend. "Hey Michael is ze niks voor jou?" Zegt Calum. "Wacht even. I am not single." Grinnik ik.

Ik ben eigenlijk wel single maar dat moeten ze niet weten. Michael doet alsof hij sip is. "Dus het Alexa plan." Zeg ik dan. Ze knikken. "Ze is niet zo voor het constant romantische gedoe. Ze vindt dat wel leuk af en toe maar niet altijd." Ze knikken. "Niet zwemmen." Fluister ik in Ashton zijn oor. Hij knikt. "Je kunt met haar pizza ofzo gaan eten, je kan gaan bowlen maar maak het niet te cliché. Nog één belangrijk ding. Kus haar niet. Alleen als ze zelf aanstalte maakt." Zeg ik streng tegen hem."Maar ik ga nu." Ik sta op en loop naar mijn kamer.

Ik kom voorbij Alexa haar kamer en hoor haar zingen. Ik ga binnen en luister. Lachend kijkt ze me aan. Vroeger zong ze altijd voor me als ik niet kon slapen of als ik bang was. Nu vind ik het gewoon fijn om naar haar stem te luisteren.

" Zelf geschreven?" Vraag ik als ze klaar is. Ze knikt. Mag ik eens lezen. Ze geeft me het papier. Ik begin het luidop te lezen.

Liedje: The forgotten van Green Day.

Where in the world's the forgotten?
They're lost inside your memory
You're dragging on, your heart's been broken
As we all go down in history

Where in the world did the time go?
It's where your spirit seems to roam
Like losing faith to our abandon
Or an empty hallway from a broken home

Well don't look away from the arms of a bad dream
Don't look away, sometimes you're better lost than to be seen

I don't feel strange, it's more like haunted
Another moment trapped in time
I can't quite put my finger on it
But it's like a child that was left behind

So where in the world's the forgotten?
Like soldiers from a long lost war
We share the scars from our abandon
And what we remember becomes folklore

Well, don't look away from the arms of a bad dream
Don't look away, sometimes you're better lost than to be seen
Don't look away from the arms of a moment
Don't look away from the arms of tomorrow
Don't look away from the arms of a moment
Don't look away from the arms of love

Well, don't look away from the arms of a bad dream
Don't look away, sometimes you're better lost than to be seen
Don't look away from the arms of a moment
Don't look away from the arms of tomorrow
Don't look away from the arms of a moment
Don't look away from the arms of love

"Dat is zo mooi, waar haal je toch al die inspiratie?" Vraag ik. Ze trekt haar schouders en kijkt me vragend aan. "Heb je nog gitaar gespeeld?" Vraagt ze nadat ze me een tijdje vragend heeft aangekeken. "Nee, en ik wil het ook niet meer."

Ik sta na een tijdje op en loop naar mijn kamer. Ik ga op mijn bed liggen en de tranen beginnen over mijn wangen te lopen.