Din Dan Don!! (Tamamlandı)

(25) Peşini Bırak

"Çünkü sen yanımda olunca ben iyi hissediyorum."

Kalbim bedenimi hızlıca ele geçirmeye başladı. Demir'in ses tınısıdan duyduğum kelimeler çok etkilenmemi sağlıyordu.

Bu neydi şimdi? Yanında olunca iyi olduğunu söylediği için mi heycanlanıcağım ? Hayır Hira sakin. Bu sadece her iyi arkadaşın dostun birbirine söyleyebileceği kelimeler. Derin yanımda olunca ben de iyi hissediyorum. Onun gibi.

Kafa karışıklığımın hat safaya ulaştığı bir andan Demir'in kelimeleriyle yaşama döndüm.

"Hira."

"Evet."

"Gelicek misin?"

"Ha tabi tabiki gelirim. Eminim kazanacaksın."

"Teşekkür ederim."

Yarışlardan falan filan konuşmaya devam ettik. Onunla konuşurken insan zamanı ve hayatı unutuyordu sanki. Çünkü saat 7'yi geçmişti.

Bizde ardından kalktık. Demir beni bıraktı. Evin önüne gelince Demir'e döndüm.

"Teşekkür ederim. Görüşürüz."dedim ondanda benzer kelimeler bekledim.

"Hira..."dedi. Ben bir şeyler beklerken o devam etmedi. Bir şey diyecekti ama diyeceği şeyden korkuyordu. Susmak ve konuşmak arasında sıkışırken konuşmasını sağlamak için ben atıldım.

"Evett."kelimenin altında sadece merak vardı. Altı boş bir merak. Yoğun bir merak. Biraz bekledi.

"Yarın görüşürüz."dedi. Aslında beklediğim bu değildi. Ama bir şeyde beklemiyordum. Görüşürüz demek için böyle bir korku efekti yaratmasıma gerek yoktu.

Gülümsedikten sonra arabadan indim. Yavaş adımlarla eve doğru ilerledim. Bir yandan ilerlerken bir yandan da evi inceliyordum. İlk günüm geldi aklıma. Ne kadar heyecanlıydım o zamanlar.

Aslında daha yaklaşık 2 ay olmuştu. 2 ay bazen çok kısa bir süre gibiydi. Bazense tamamen yeni bir sayfayı dolduracak kadar uzun bir süre. Benim yeni sayfam. Benim beyaz sayfam. Bu sayfanın boş olmadığı kesindi. Ama tamamen hiç boşluksuz dopdolu olduğu konusunda da şüphelerim vardı.

2 gün öncede bana sayfam dolu geliyordu. Ama üzerine yeni bir arkadaş ve sporla ilgili şeyler eklemiştim. Üzerine hala bir şeyler ekleyebildiğime göre sayfam daha dopdolu değildi.

Ben buraya eski hayatımdan farklı dolu bir hayat için alıştımışşam. Şimdi tek hedefim dopdolu bir hayattı. Her şeyi, her duyguyu doruklarda yaşamak istiyordum. Ki hiç yaşamadığım duygular bile vardı. Veya yaşamadığımı sandığım. Aşk gibi.

Kapıyı çaldım. Yeni yardımcımız kapıyı açtı. Gülümsemesine gülümseyerek karşılık verdim. Annem ve babam iştelerdi. Odama çıktım. Biraz telefonla falan uğraştım. Lena, Pelin, Marck ve ben dörtlü görüntülü konuştuk.

Bir süre sonra annem ve babam geldi. Yanlarına inip ikisinide öptüm. Onlar da odalarına çıktılar. Babam yemek için güzel bir yerde rezervasyon yaptırmış. İkisi benden hazırlanmamı istediler.

Hızlıca odama çıktım dolabımı açtım. Ne giysem diye düşünürken konbinimi yaptım. Siyah beyaz bir etek, beyaz omuzları düşük beli kısa bir kazak giydim. Ayakkabı dolabım doğru yöneldim. Siyah botların olduğu taraftan siyah topuklu bir butiyi ayağıma geçirdim. Üsteki raftanda siyah bir çanta aldım.
Boy aynasının karşısına geçtikten sonra  kendime biraz bakındım.