Din Dan Don!! (Tamamlandı)

(52) Seçim

Merhaba DDD!! Uzun bir aradan sonra yeni bölümle karşınızdayım. Ama bence beklediğinize değecek bir bölüm oldu. Sizleri daha fazla bekletmeden bölüme geçeyim. İyiki vardınız sizi seviyorummmm ❤️❤️

******
"Selen."

Başımın döndüğünü hissettim sanki zaman durmuş gibiydi.

"S-s-sen benim k-kardeşim misin?"derken sesim titriyordu. Sanki dünyanın dönüşümü bünyem hissediyor gibiydi. Keskin bir "evet."sesi ile birlikte. Kendi dünyamda kayboldum. Dengemi kaybettim. Duvara tutunmaya çalışsam da başarılı olamadım. Gözlerim kapanıp yere düşerken aklımda "Sen benim kardeşim misin?"sorusundan sonra aldığım "evet" cevabı vardı.

***

Gözlerim azalan narkozun etkisi ile açıldı. Demir'in kısık sesini duydum. "Hira Hira uyandı."

Başımı sesin geldiği tarafa çevirdim. "Sevgilim ne oldu bana?" Geçmişe çok fazla dönemiyordum ama aklımda sadece karşımda hafif hüzünlü görünen Selen'in gözleri vardı. Ve Selen'in benim kardeşim olduğu gerçeği.

"Biz yanındayız hiçbir şey yok."

Gözlerimi odanın diğer taraflarına çevirmeye çalıştım. Gözüme ilk takılan babam oldu. Yanında da annem oturuyordu. Ve başımı yavaşça sağımdaki koltuğa çevirdim. Orada oturan kişide gözlerim bir süre takılı kaldı. Selen'de.

Hayatımın en kötü anlarının sebebi olan insan benim kardeşimdi. Onun yaptıklarını şimdi nasıl unutmayı becerecektim. Hayatımdaki en değerli şeylerden biri olan Demir'i kaç kere benden almaya çalışmıştı. Hayatımdan burnunu hiç çıkarmamıştı. En son yaptığı her şeyden kötüydü beni itmişti. Büyük ihtimalle o da o gün öğrenmişti kardeşim olduğunu. Onun kini ile yapmıştı bana bunları.

Peki hiçbir şey bilmeden önceki halleri. O zamanda kötüydü. O zamanda hayatımın en kötü anlarının başındaki sebep Selen'di. Şu okula adımımı attığım günden beri beni sevmeyen insan benim kardeşimdi. Bu gerçekle nasıl yüzleşecektim.

"İyi misin?"diye kısık bir ses duyuldu gözlerimi ona diktiğimden beri bana yaptığı kötülükleri düşündüğüm için alamadığım kişiden

Bir süre bekledim. Aslında Selen'le daha önce çok konuşmuştum ama şu an kardeşimle ilk defa konuşuyordum.

"E-evet iyiyim."derken bedenimde hiç hissetmediğim bir duyguyla karşı karşıyaydım. O duygunun adını nedense koyamadım. Bir damla yaş yanağımdan yavaşça süzüldü. Kendimi tuttum ve ağlamamam için zorladım.

"Biz seni rahat bırakalım sen biraz dinlen istersen."dedi annem. Herkes birden ayağa kalktı. Sadece Demir kaldı yanında ve annemlere dönüp. "Ben yanında kalayım bir şey falan isterse."dedi. Annem tamam anlamında başıyla onayladı.

Herkes kapıya doğru yönelmişken ağızımdan kesik bir ses çıktı "Selen kalsın."

Selen gözlerini hızla bana çevirdi sonra babama baktı. Babamda sanki benimle konuşuyor gibi ona başıyla onayladı ve hafifçe gülümsedi. Herkes yavaşça dışarı çıktı odada sadece Selen ve ben kaldık. Selen az önce oturduğu yere bir daha oturdu. Uzun bir süre ortamın hakimi sessizlik oldu.

"Sen benim kardeşimsin. Biz senle aynı kandanız. Şimdiye kadar çok kötü şeyler yaşamış olabiliriz ama bundan sonra ikimizi..."

Ben konuşkan Selen birden sözümü böldü. "Biz kardeş falan değiliz Hira. Sen sadece yıllardır benim hayallerimi çalan insansın o kadar."