Epiloog

225 16 2
                                    

Zes jaar. Zes jaar van liefde, meningsverschillen en vechten om de afstandsbediening van de tv. Zes jaar van touren, nieuwe banen en nieuwe haarkleuren. Zes jaar van afstand, geluk en frustratie.

"Doei Macey." ze zwaait naar de brunette achter de balie en loopt naar de deur. "Totvolgende week."

Macey, de receptioniste van Mae's stripclub, glimlacht en zwaait terug. Ja, Mae heeft haar eigen stripclub. Haar hakken klikken op de vloer. Ze krijgt een paar blikken terwijlk ze snel over de straat loopt naar de parkeergarage. Ze begint langzamer te lopen, doet haar rok weer goed en stapt in de lift. Er staat een klein meisje, ongeveer 5/6 jaar oud, met haar moeder in. Mae glimlacht vriendelijk en maakt haar haar los zodat het over haar shcuoders valt. Ze doet haar hakken uit en doet snel haar Converse schoenen aan.

Ze stapt de lift uit en pakt haar sleutels en telefoon. Ze gaat in de auto zitten en word gebelt haar moeder.

"Hey mam." zegt ze

"Hey schat!" zegt haar moeder vrolijk. Ze is ongeveer vijf jaar geleden uit huis gegaan en heeft plechtig beloofd dat ze elke dag zou bellen. Mae is niet ver weg gaan wonen, misschien net twee uur rijden, in het strandhuisje van haar vader.

"Wat is er?" vraagt Nae, terwijl ze de parkeergarage uitrijdt.

"Gewoon even hoi zeggen tegen me favoriete dochter."

"Ik ben je enige dochter."

"Misschien wel niet."

Mae rolt met haar ogen. "Heb je nog meer kinderen?"

Stilte

"Dat dacht ik al." Lacht Mae

"Mond dicht." mompelt haar moeder

"Hou ook van jou."

Haar moeder lacht. "Ik mis je, kom alsjeblieft snel langs?"

"Ik mis jou ook. Ik kom snel, ik neem Michael ook mee, en millie en Lucy."

"Wanneer komt de rockster terug?"

"Volgende week," lacht Mae."Ik ben thuis, ik bel je later."

"Hou van je." zegt haar moeder

"Ook van jou."

Mae glimlacht als een gek bij de gedachte dat ze Michael volgende week weer ziet. Ze heeft hem al bijna 8 maand niet gezien, het langste ooit. De jongens zijn op hun vijfde tour, werken keihard en ze mist ze.

Ze doet haar voordeur open en hoort een zacht gilletje. Ze gooit haar tas weg en rent naar de deur van de slaapkamer, waar het geluid vandaan komt.

"Amelia?" roept ze

Maar wat Mae vind is niks wat ze verwachtte. Mae dacht dat ze iemand dood zou aantreffen op de grond, een bloederige boel. Maar ze vind haar 26 jaar oude verloofde op de vloer met haar twee jaar oude dochter die "Mamma, mamma" aan het screeuwen en huilen is.

"Oh godzijdank." Mae knielt op de vloer en veegt over haar voorhoofd.

"Mamma!" roept Millie als ze haar moeder hoort. Ze rent naar Mae en geeft haar een knuffel.

"Hey schatje." fluisterd Mae met trillende stem. Ze dacht dat er iets vreselijks was gebeurt. Lucy komt ook de kamer binnen.

"Verrassing." hoor ze Michael zeggen. Ze kijkt op en ziet hem ongemakkelijk staan, wrijvend aan de achterkant van zijn nek. "Michael heeft zijn haar nu standaard paars, zodat het niet te erg word.

"Ik ben eerder thuis gekomen."

"Dat zie ik." lacht ze.

"Ik heb de babysitter gezegd dat ze naar huis kon." gaat hij verder, hj haalt een hand door zijn haar. "Millie werd gek. Alles wat ze deed was huilen en schreeuwen. Ik probeerde haar te kalmeren maar dat lukte niet, maar het werkte niet. Ik probeerde samen met haar een boek te lezen maar ze heeft het boek weg gegooit. Ze herinderd me niet meer, Mae."

Michael kijkt zijn verloofde aan met tranen in zijn ogen en laat zich op de grond vallen en Mae's hart breekt. Hij is zo lang weg geweest dat zijn dochter hem niet meer herkend.

"Schat." fluisterd Mae, ze laat haar dochter lod zodat ze hem kan aankijken. Millie kijkt haar moeder aan met dezelfde grote, waterige ogen. Ze lijkt erg op Michael, zelfde groene ogen, zelfde neus en zijn lach. Ze is zowat een kopie van haar vader, ze heeft alleen het haar van Mae. Ze pakt voorzichtig de schouder van Millie vast. "Weet je wie dat is?"

Millie kijkt naar Michael, blijft kijken voor een paar seconde en schud langzaam haar hoofd.

"Dai is papa." fluistert ze. Millie blijft zitten in de schoot van haar moeder. Millie blijft kijken naar Michael.

"Papa." snift ze, wrijvend onder haar neus.

"Hey prinses." zegt hij wrijvend in zijn ogen.

Ineens klimt Millie uit de schoot van haar moeder. Ze rent naar Michel en geeft hem een knuffel.

"Ik hou van je Millie." fluisterd hij. Mae glimlacht en schraapt haar keel.

"Ik hou ook van jou Mae." lacht Michael. Hij drukt kleine kusjes op Millies gezicht

Michael legt Millie op bed, na een argument over dat ze nog zou willen slapen. Mae rust op de bank en eet een broodje. Michael loopt na een tijdje de woonkamer binnen met een luie glimlach. Hij laat zich op de bank vallen naast zijn verloofde. Hij gaat met zijn hoofd op haar schoot liggen en kijkt haar aan

"Ik wou voor je koken." zegt hij. Ze haalt haar schouders op.

"Je vind het niet leuk om te koken en ik had niet enorme honger."

"Lange dag op het werk?" vraagt Michael. Ze haalt haar schouders weer op.

"Een paar mensen die lastig waren, klanten die ongelukkig waren over een lapdance of zo."

Michael grinnikt. "Ik kan echt niet geloven dat je letterlijk je eigen stripclub hebt."

Mae lacht ook. "Ik weet het, maar je vind het niet erg."

Michael rolt zijn ogen en denkt terug aan de 21e verjaardag van Luke, die ze daar hebben gevierd.

"Soms word ik er wel nerveus dor." geeft hij toe, hij speelt met haar haar en kijkt naar haar buik.

"Ik kan mezelf bedwingen." zegt Mae, ze legt een hand op haar buik.

"Ik maak me meer zorgen om hem." Zucht Michael, Mae staart hem aan.

"Dankje."

"Ik weet dat je jezelf kunt beschermen, maar hij niet."

"Michael-"

"Iemand kan je perongeluk een elleboogje in je buik geven en, bam, hij is weg."

"Michael!" zegt Mae hard, ze duwt hem weg.

Michael gromt en legt zijn hoofd in zijn handen. "Sorry."

"Ik hou van je

catfishWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu