Mr. Perfect Meets Ms. Perfect

16. Realization

Hindi alam ni Jc ang kanyang sasabihin kay Ian. Nakikita niya naman rito ang sinseridad sa kanyang mga mata. Hindi niya inaasahan ang ganitong tagpo ngayon, hindi niya inasahan na magkikita sila at magkakausap ulit. She was speechless, all she did was just to stare at him. And still, their hands are still intertwined with each other. Parang ayaw niya ring tanggalin ito sa pagkakahawak ni Ian.

"Stephen." sambit niya habang nakatingin sa kanya. "You don't understand." Inihiwalay niya ang kanyang kamay

"Ang alin Jc? Make me understand."

"I don't know if I'm capable to like or love someone now, I was hurt. And i don't want to go through with that again. I'm sorry but I can't take the risk to be hurt again."

Parang nanghina siya sa narinig. "Hurt? Really Jc, you think i'm capable of hurting you? And not everyone is like your ex. I'm not him for godsake." Kung pwede lang niya itong isigaw ay isinigaw na niya. Hindi niya maintindihan kung bakit kinokompera niya ang ex niya sa kanya. "You was hurt, but that doesn't mean that you can't be happy again, you just have to take the risks." Hindi niya mapigilang sabihin.

Tinignan niya si Ian. "I'm sorry but I can't the risks." at kumuha na siya ng pera sa kanyang wallet at inilagay sa lamesa, at umalis na ito. Naiwan si Ian.

Damn feelings!  Tinignan niya lang ito hanggang nakalabas sa restaurant. He can't believe it, hindi pa man siya naguumpisa para patunayan sa kanya ang sarili ay inayawan na siya. Hindi niya tuloy maiwasang isipin kung anong mali sa kanya at lagi na lang nababalewala ang kanyang nararamdaman.

---

"You really said that?" Halos pasigaw na sabi ni Betty Mae sa kanya ng ikwento niya rito ang nangyari. "Frend naman, halata namang seryoso ang tao sayo ba't mo naman binalewala agad, why did you not give him a chance?"

Napatingin siya kay Betty Mae. "Because i know that it won't work."

"Alam mo Jc, naiinis na ako sayo huh. Ang dami ko nang naibigay na advice sayo, pero hindi pa rin tumatalab, matigas pa rin yang puso mo." naiinis niyang sabi rito.

"Betty Mae, i still have to think about it."

"And, kailan ka magdedecide? Pag wala na yung tao? Frend naman... Ayaw mo bang maging masaya?"

Hindi na muling nagsalita si Jc. Naguguluhan na siya. Hindi niya rin alam kung tama ba ang ginawa niya. She did not give him a chance. Muntik na siyang madala sa kanyang sarili kanina ngunit napigilan lang niya. She admits that she's not happy about it.

She sighed.

Then biglang dumating ang kanyang daddy. Kanina pa niya ito hinihintay sa kanilang bahay.

"Hey dad. Ba't ngayon ka lang?" Agad na tanong niya rito

"Goodevening anak, goodevening Betty Mae." Bati niya sa mga ito

"Goodevening too tito." Sagot naman ni Jc

"Eh, paano napasarap ang kwentuhan namin ng kumpare ko. Di na namin namalayan ang oras." Paliwanag ng kanyang ama

"Uh, okay."

Napabaling sila kay Betty Mae. "Frend, Tito... Mauna na rin po ako." nakipag beso beso muna ito sa kanila

"Okay hija, you take care."

Tumango lang si Jc sa kanya. At umalis na ito.

"Kumain ka na dad?"

"Yes anak. I'll just go upstairs, magbibihis lang ako then we'll talk okay?"

"Sure dad."