Mr. Perfect Meets Ms. Perfect

9. Destiny

It was saturday morning, Betty Mae and Jc are busy in preparing somethings para sa kanilang pupuntahan na isang  Orphanage. Nagpahanap si Jc kay Betty Mae ng kanyang pwedeng tulungan na Orphanage, she loves to help children kahit nung nasa amerika siya ay tumutulong ito sa mga foundation ng mga kabataan. Isa ito sa mga bagay na walang masyadong nakakaalam sa kanya kundi ang mga malapit lang sa kanya.

"Ready na ba ang lahat Betty Mae?" Tanong niya rito na abala sa paglalagay ng mga gamit sa kahon

"Yes, ito na lang ang huli. Pinakarga ko na kay manong ang mga iba sa sasakyan." sabi ni Betty Mae

"Okay that's good." ikling sabi ni Jc

"You know what, hindi pa rin talaga nawawala ang pagkahilig mong tumulong sa mga bata."

"Why should i stop? You know i love to help." sambit ni Jc habang tinitignan niya ito

Hindi na niya ito kinontra ang sinabi
"Okay okay! Aalis na ba tayo?" tanong na lang niya rito

"Let's wait for Roma muna, may kailangan lang siyang daanan." She went to the kitchen at kumuha ng tubig, sinundan naman siya ng kaibigan. Habang siya'y umiinom ay nagsalita ang kaibigan

"Okay. Siya nga pala frend, may utang ka pang kwento sakin."

Napatigil siya sa pag inom. "Ano? Anong kwento?"

"Asus, nag mamaang maangan pa. Alam mo frend, may nabanggit sakin si Papa Ian sakin nung nagkasabay kami sa elevator. Sabi niya, you have met in a bad situation daw." Sabi niya rito habang nakangiti

Napangisi naman si Jc. "Betty Mae, please. Wag na nating pag usapan ang tungkol dun. Nothing happened really." Ayaw niya nang pag usapan ang nangyari at mas lalo niyang ayaw pag usapan si Ian.

"Jc naman! Ikwento muna." kulit na sabi ni Ian

"No i won't." Diin niyang sabi

Saktong dumating naman si Roma. "Ms. nakuha ko na po ang pinapakuha niyo. Nasa kotse na po."

"Roma's here. Let's go now, nakakahiya kina Mother pag na late tayo." Nauna siyang lumabas, naiwan naman si Betty mae na may ngiti sa labi. Malapit ng magkalove life ang bestfriend ko. Ani niya sa isipan at sumunod na rin ito sa kanila.

---

Thank God its the seventh day of the month! saad ni Ian sa kanyang isipan.

Ito lang araw sa isang buwan na nakakapagrelax siya. No work, No stress only his time for himself. And what he do during this day is nag oout of town siya, bumibisita siya sa isang orphanage sa kanilang probinsya. Kaya heto siya ngayon, nasa daan. Umaga pa lang ay nagbyahe na siya, he made sure na naka off ang ohone niya though alam naman ng kanyang sekretary na hindibsiya pwedeng istorbuhin ngayong araw.
Habang nasa byahe ay pinatunog niya ang kanyang stereo, at sinabayan niya ang kanta...

Bilanggo , sa rehas na gawa ng puso mo
Bilanggo-oh... sa gapos na dulot ng pag-iisip sa'yo...

Sinabayan niya ito na parang nag vivideoke lamang. Napapahampas rin siya sa steering wheel ng kanyang kotse. He loves to sing pero kapag mag isa lamang siya. Malapit na siya sa kanyang pupuntahan, siguradong mag eenjoy na naman siya ngayong araw.

And after an hour ay nakarating na siya. Agad siyang bumaba sa kanyang sasakyan at masaya siyang sinalubong ng mga bata.

"Tito Ian!!!" sabay sabay na sigaw ng mga bata

"Hello kids!" Masayang tinaggap ni Ian ang mga bata, niyakap niya ang ilan sa mga ito. "Kamusta kayo?" Dinaluhan naman siya ng Mother Superior