voorgoed gevangen?

hfdst. 7 liefde

heey! sorry, ik was een beetje aan het klooien met de hoofdstukken, dus er zijn hier en daar wat veranderingen. hier is hoofdstuk 7!

----------------------------

ik zuchtte. 'ik verveel me nog steeds..' zeg ik. 'ik ook.' zegt cynthia. 'er is hier helemaal niks te doen!' zeg ik zuchtend en laat me op de grond vallen. 'hé we hebben elkaar.. laten we wat dingen over ons zelf vertellen!' stelt sander voor. 'zo kunnen we elkaar beter leren kennen.' zegt hij. 'wat een goed idee!' zegt cynthia. ik spring op. 'oke, wie gaat er eerst?' zegt alexander. iedereen kijkt alexander aan. 'okeoke, das duidelijk ik ga wel.' zegt hij. hij schraapt zijn keel. 'wacht even.. laten we gewoon doen dat iedereen vragen mag stellen!' zegt alexander. 'goed idee!' zegt sander. 'ik stel de eerste vraag!' zegt cynthia. 'uuhm.. wat is je achternaam?' zegt ze. 'breukema.' zegt alexander. 'alexander breukema..' zegt cynthia zacht. 'klinkt leuk!' zeg ik en glimlach. 'volgende vraag!' zegt sander. 'die mag ik stellen!' zeg ik net voordat sander het zeggen kon. ik grijns ondeugend naar hem. 'oke eh.. wat zijn je hobby's?' vraag ik. 'oh, ik heb er genoeg. effe denken uhm.. voetbal.. gamen.. gitaar spelen.. en ik hou van dieren.' somt hij op. 'en nu mag ik!' zegt sander. 'kom op.. jij weet al genoeg van mij!' zegt alexander. 'nee hoor.. een ding niet!' zegt hij en lacht ondeugend. 'nou, kom maar op met die vraag!' 'wanneer was je eerste kus?' ik zie dat alexander's gezicht verstrakt. 'eh.. nou eh..' stamelt hij. 'dat was eh..' ik zie dat alexander naar de goede woorden zoekt. 'nou, zeg dan!' zegt sander. wat flauw van hem! nou ja.. iedereen is wel eens flauw. 'ik eh.. heb nog nooit gekust..' zegt hij bijna onverstaanbaar. ik zie sander's ogen groot worden. 'is dat serieus?!' zegt hij. 'wat? ondanks dat knappe koppie van je!' zegt cynthia. het was er waarschijnlijk al uit voordat ze het wist, want ze sloeg meteen haar hand voor haar mond. toen grijnsde alexander weer. 'en jij dan met dat mooie hoofdje?' zegt alexander. ik zag de twinkeltjes in cynthia's ogen toen hij dat zei. 'ook nog nooit, maar ik heb ook geen knap koppie..' zegt ze. 'dat denk jij! het enige wat ik zie is dat je prachtig bent!' zegt alexander en lacht lief naar cynthia. cynthia lacht terug. ik zie dat ze allebei blozen. 'ligt het aan mij of zie ik vonkjes verschijnen tussen die twee?' zegt sander. 'het ligt niet aan jou, ik zie ze ook!' zeg ik en lach naar sander. 'geef maar toe, bij jullie zijn ze er even goed!' zegt alexander grijnzend. ik lach en sander ook. 'oké, van beste vrienden naar liefdeskoppels.' zegt cynthia. 'oh is dat zo? volgens mij moet er eerst nog wat gedaan worden voordat dat echt zo is.' zeg ik en kijk naar de jongens. die grijnzen ondeugend. 'oke dan. beste cynhtia.' zegt alexander. 'zou je.. zou je mijn vriendinnetje willen zijn?' zegt hij verlegen. 'cynthia bloost. dan verschijnt er een grijns van oor tot oor op haar gezicht. 'maar natuurlijk wil ik dat!' zegt ze blij. ik zie dat alexander sander een por in zijn zij geeft. sander zucht en schraapt zijn keel. 'lieve lorena, zou jij met mij verkering willen?' zegt hij net zo verlegen als alexander was. ik voel dat ik bloos. 'heel graag lieve sander!' zeg ik. ik werp hem een kushandje. sander doet hetzelfde. ik bloos nu zo erg, dat mijn hoofd nu wel zo rood als een tomaat moet zijn!

ik kijk naast me en zie dat cynthia op haar horloge kijkt. 'het is zes uur. we kunnen nu elk moment eten verwachten.' zegt ze. en ja hoor, daar ging een deur open en weer dicht. 'daar zul je het hebben.' zegt alexander. weer kwam de bolle man eten brengen. hij opende onze deuren en schoof bij ons allemaal een dienblad naar binnen. ik pakte het op en nam het mee naar cynthia. ik zette het neer en keek. er waren schaaltjes met groenten en salades en een bord met vlees. er waren nog wat gebakken aardappelen en fruit. 'wow..' zegt cynthia 'je kan hier van alles verwachten, maar dit toch echt niet!' cynthia kijkt er verbaasd naar. 'he kijk, een briefje!' zeg ik en pak het briefje. ik lees het hardop voor.

'dit is voor jullie, omdat cynthia morgen vertrekt. er stond inderdaad in de brief dat het pas zondag zou zijn, maar hoe eerder, hoe beter. dit is om nog even afscheid van elkaar te nemen.'

ik kijk cynthia met grote ogen aan. 'oh nee..' zeg ik. cynthia staart naar de grond. 'dit is dus de laatste avond met elkaar..' zegt ze. 'he, als je niks vind, kom je terug!' zeg ik. 'dat duurt een eeuwigheid! maar dat maakt me al niks meer uit. ik zie het als een goede kans. een kans om weer een goed leven te kunnen leiden.' zegt cynthia. 'daar heb je een punt..' zeg ik. 'moeten we je laten gaan?' zeg ik dan. 'ja.' zegt cynthia. de jongens kijken vol medeleven onze kant op. 'maar.. waarom hebben wij dan dit ook?' zegt alexander. 'nou.. ik zie hier ook een briefje liggen!' zegt sander. hij leest ook voor.

'dit is voor jullie, omdat alexander er volgende week niet meer zal zijn. er stond inderdaad in de brief dat het pas volgende maand zou zijn, maar dat zou veel te lang duren. het is volgende week maandag. nu is het dinsdag woensdag, dus jullie hebben nog 5 dagen met elkaar.'

ik zie dat alexander is geschrokken van de brief, want hij zit met grote schrikogen naar sander te staren. 'rustig maar alexander, wij proberen het op te lossen!' zeg ik. alexander geloofd er niet zo in en gaat languit op de grond liggen. ik vind het zo zielig..