voorgoed gevangen?

hfdst. 5 de brief

heey! ik wou even zeggen dat ik alexander en sander soms door de war haal. de namen lijken ook zo op elkaar, hihi. heel erg bedankt voor het voten en blijf dat vooral doen! lovejulliee xx

------------

na een tijdje kijk ik weg. ik heb wel wat beters aan mijn hoofd dan verliefd worden. namelijk, ontsnappen! weg komen uit dit gekkenhuis hier! ik zie dat sander teleurgesteld kijkt. zou het komen omdat ik weg keek? zou hij mij ook leuk vinden? ik probeer die vragen uit mijn hoofd te zetten, maar het lukt niet. ik zie dat cynthia nog steeds naar alexander aan het staren is. ik schud grinnikend mijn hoofd en loop naar de muur. ik ga zitten en zie opeens iets glinsteren. 'he cynth, kijk daar eens!' cynthia draait zich om en kijkt me verbaast aan. 'wat zou ik moeten zien?' zegt ze met een nog steeds verbaast gezicht. 'daar, in de hoek! daar ligt volgens mij iets!' 'pak het is?' vraagt cynthia. ik loop er naar toe en voel of er iets is. hmm, ik voel wel iets! ik pak het op en neem het mee naar het licht. het is een tas! cynthia kijkt met open mond naar het gevonden voorwerp. 'maak open!' zegt cynthia ongeduldig. ik had niet eens gemerkt dat ik zo lang naar dat ding heb zitten staren zonder wat te doen. ik schrik op uit mijn gedachten. 'uh.. ja.. uh.. natuurlijk.' stotterde ik. ik leg de tas op de grond en maak het open. mijn ogen worden groot. er zit een fles water, brood, fruit, snoep, een zaklamp en.. een brief! 'sow eh..' zegt alexander verbaast. snel pak ik de brief en maak de envelop open. 'lees dan voor!' zegt cynthia. 'oh ja sorry..' zei ik beschaamd, omdat ik er niet echt bij ben. ik schraap mijn keel en begin met voorlezen.

"hallo cynthia,

zoals je weet, zit je hier niet alleen. er zijn nog meer kinderen hier. eigenlijk.. te veel. daarom deze brief + tas met inhoud. wij sturen je namelijk hier weg. nu zal je wel heel blij zijn, maar dat zou ik maar niet zo snel zijn. we zetten je dit gebouw uit, maar je kunt niet terug naar huis. beter gezegd, nooit meer. je zal nooit meer bij je ouders kunnen wonen. die blijven namelijk hier. dat je onderweg niets zal gebeuren, kan ik je niet beloven. wij laten je in ieder geval verder met rust. je moet binnen deze maand een nieuw huis gevonden hebben. anders sturen we je weer terug hier naartoe en sturen we andere kinderen weg. wij weten je altijd te vinden.

groet, ons."

ik zag dat cynthia met grote ogen en wijd openstaande mond naar de brief zit te kijken. 'oh cynthia..' zeg ik vol medeleven. ik zie de tranen bij haar opkomen. ik druk haar tegen me aan en laat haar uithuilen op mijn schouder. 'oh lorena, wat moet ik nou?' zegt cynthia met angst in haar stem. 'rustig maar cynth, het komt allemaal wel goed.' probeer ik haar te troosten. 'wat? zeg je nou dat het allemaal wel goed komt?!' zegt cynthia luid. ze maakt zich los uit mijn armen. 'cynthia rustig nou. maak het nou niet erger dan het is.' zeg ik geschrokken. 'erger kan niet! wat ben ik, helemaal alleen in het donker! zonder jullie?' ik kijk naar de kant van alexander en sander. die zitten geschrokken wat dingentjes tegen elkaar te mompelen. 'toe nou cynthia. vergeet niet dat wij een team zijn. niemand gaat hier weg zonder de rest!' zeg ik wat harder. ik moet toch iets doen om haar te kalmeren. 'misschien heb je gelijk lorena, maar ik ben zo bang..' zachtjes druk ik haar weer tegen me aan en troost haar. 'wij zijn er altijd voor je, he cynthia.' zei alexander op kalmerende toon. 'echt?' zegt cynthia en loopt naar het tralies toe. 'echt waar!' zegt alexander en lacht voorzichtig naar cynthia. cynthia perst er een glimlachje uit, maar het stelt niet veel voor. er viel een ongemakkelijke stilte. 'zeg uhm.. moeten we niet eens een plan maken?' zeg ik om de stilte te verbreken. 'hu, wat?' zegt alexander geschrokken. 'dat ik zwanger ben' plaag ik hem. alexander kijkt me met grote ogen aan. 'natuurlijk niet jonge! we moeten gewoon een plan bedenken.' zegt sander die het wel gehoord heeft. 'oh.. als het daarbij blijft..' zegt sander en haalt zijn schouders op. ik grinnik en kijk in de tas of daar toevallig pen en papier in zit. tot mijn geluk zat het er ook nog in! ik denk na over wat we zouden kunnen doen. 'kunnen we niet gewoon stiekem met z'n vieren gaan?' zegt sander. 'ja, alsof dat gaat lukken. we staan apart weet je nog?' zegt alexander. 'sorry hoor' zegt sander schouder ophalend. 'weet jij wat beters dan?' 'ik denk na' zegt alexander geïrriteerd. 'kom op jongens. maak nou geen ruzie! daar is nu het juiste moment niet voor.' zegt cynthia duidelijk geërgerd. 'oke oke..' zegt alexander en doet daarna weer alsof ie goed aan het nadenken is. ik ben maar tegen de muur aan gaan zitten terwijl ik allemaal dingen opschrijf. wanneer ik denk dat ik klaar ben en genoeg heb zeg ik: 'nou jongens, terwijl jullie je tijd hebben verspilt aan ruziën, heb ik allang heel veel dingen bedacht.' 'oh echt? je bent te gek!' zegt alexander. ik grinnik en maak trots een buiging. 'laat zien!' zegt cynthia en grijpt het uit mijn handen. ze leest het door en kijkt me met grote, trotse ogen aan. 'lorena.. deze zijn geweldig!' riep ze uit en omhelsde me. 'wow.. even rustig!' zei ik lachend en duwde haar zachtjes weg. 'mogen wij het ook zien of zijn het typisch meiden dingen?' zegt alexander grinnikend. 'ja haha leuk hoor.' zeg ik sarcastisch. 'hoe wil ik ooit dit papier bij jullie krijgen?' 'tja zeg jij het maar alex.' zegt sander. 'nou gewoon. gooien.' zegt alexander. ik rol met mijn ogen. 'met papier zeker. dat komt nooit zo ver dat het bij jullie cel komt sukkel.' zeg ik. 'oja? wacht maar af jij. gooi nou maar gewoon.' zegt alexander en maakt een gebaar met zijn handen. 'oke dan.. maar als hij midden op het pad terecht komt en de mannen hier kunnen het lezen is het jouw schuld.' zegt lorena. 'dat risico moet ik dan maar nemen. het ligt er ook aan of jij goed kan gooien.' zegt alexander en begint een beetje chagrijnig te worden. 'oh let jij maar is op' zeg ik en gooi het papier zo goed mogelijk naar alexander. 'ohyea precies er doorheen!' zeg ik en dans een rondje door m'n cel. 'zie je nou wel!' zegt alexander met een brede grijns op zijn gezicht. 'het kan heus wel. ik heb toch altijd gelijk?' zegt hij plagerig. ik steek mijn tong naar hem uit en ga weer door met waar ik mee bezig was. 'maar uhm.. wat gaan we nou doen? er staat zo veel op..' zegt sander dan opeens. meteen stop ik met dansen en mijn gezicht betrekt. 'ohja.. daar had ik nog niet over nagedacht..' zeg ik en probeer bedenkelijk te kijken, maar kan mijn lachen niet inhouden. de jongens kijken me aan alsof ik gek ben. al ben ik dat natuurlijk ook. 'misschien kan ik maar gewoon beter gaan. maar bedankt dat jullie zo veel moeite voor me doen!' zegt cynthia na een tijdje. 'nee cynth, dat gaat dus mooi niet gebeuren!' zeg ik vastbesloten. 'wij laten jou niet helemaal alleen vertrekken.' voegt alexander eraan toe. 'bedankt jongens, maar het hoeft echt niet. ik moet dit zien als een goede kans. ik kan nu misschien op een veilige plek gaan wonen. en ik kom sowieso hier weer terecht mocht het me niet lukken.' zegt cynthia. 'maar cynth, er staat dat je ook iets kan overkomen. straks neemt een of andere pedo je mee en doet je wat. dat laat ik echt niet gebeuren hoor!' zegt sander. 'ja! je bent onze vriendin!' zeg ik. 'ik weet het jongens, maar ik kan best voor mezelf zorgen hoor. ik ben al oud genoeg!' 'je bent pas 15 cynthia..' zegt alexander bezorgt. 'weet je het echt heel zeker?' 'ja' zegt cynthia vastbesloten. 'oke dan.. we laten je gaan omdat jij dat wil. maar vergeet niet, wij zullen er altijd voor je zijn en we sms'en of bellen elke dag.' zeg ik en steek mijn hand uit om een deal te sluiten. cynthia steekt ook haar hand uit en schud de mijne. 'deal.' zegt ze en trekt haar arm weer terug. 'en als je niet reageert, zullen wij alles op alles zijn om er voor te zorgen dat je gered word.' 'of mijn beltegoed of telefoon moet gewoon op zijn..' zegt cynthia. 'laad hem hier voor de zekerheid maar op. je mag die van mij lenen, die had ik toevallig nog in mijn zak zitten. en hier heb je wat geld, voor als je aan het geld in de tas niet genoeg zult hebben.' zeg ik terwijl ik haar de spullen geef. en ik heb heel veel geld op mijn telefoon staan. je mag de jouwe wel voor de zekerheid via mijn telefoon opwaarderen.' 'oh.. bedankt lorena! ik weet niet hoe ik je kan bedanken!' 'dat hoeft helemaal niet joh!' zeg ik en knipoog naar cynthia. 'jongens, zouden jullie ook nog iets aan cynthia willen geven?' zeg ik en kijken ze om beurten aan. ik zie ze allebei in hun zakker graaien. 'ja hoor. ik heb nog geld.' zegt alexander terwijl hij een briefje van 10 uit zijn zakken haalt. 'ik ook.' zegt alexander en hij haalt in totaal 20 euro uit zijn zakken.' 'oh jongens.. is dat serieus allemaal voor mij?' zegt cynthia geschrokken. dat kan ik toch niet allemaal aan nemen? zegt ze en maakt een gebaar. 'natuurlijk wel!' zegt alexander. 'jij hebt het harder nodig dan wij.' zegt hij en gooit het geld naar ons toe. het komt net voor het tralies te liggen en ik pak het met moeite op. ook sander gooit zijn geld. 'oh jongens.. bedankt! ik weet niet wat ik zonder jullie zou moeten! ookal zou ik dat maar gauw moeten bedenken..' zegt cynthia sip. 'je hoeft het niet te doen he. zoals je weet heb ik genoeg dingen opgeschreven om dit alles stop te zetten. 'nee.. nee.. ik wil het.' zegt cynthia. ik zucht. 'weet je wat? je mag mijn telefoon oplader wel hebben. ik kan wel zonder.' zeg ik en stop hem in haar tas. 'heel erg bedankt. jullie zijn helden.' zegt cynthia en ik zie naar ogen rood worden. 'ach kom maar liefie.' zeg ik en druk haar stevig tegen me aan. 'wij houden van je.' fluister ik haar zachtjes toe. 'wacht even..' zegt cynthia en ze maakt zich los uit mijn armen. 'er staat niet eens in wanneer ik weg moet!' zegt ze. 'verhip.. inderdaad, je hebt gelijk!' zeg ik. ik wou het papier oppaken, maar besefte me toen dat die bij alexander en sander lag. 'uuh, jongens?' zeg ik. ze hadden het waarschijnlijk al begrepen, want zonder te vragen wat er was, gooide alexander het papier naar mijn richting. 'bedankt' zei ik en keek het papier nog is door. 'he, op de achterkant staat wat loreen..' zegt cynthia. snel draai ik het blad om en zie nog een hele tekst staan. 'oja, bijna vergeten. we halen je op om 10:00 's ochtends volgende week zondag en zetten je dan dit huis uit. je krijgt nog even snel wat te eten en moet daarna helaas vertrekken. oja, er gaan meer mensen het huis uit, dus je hebt geluk. jij bent de eerste die dit papier gekregen heeft. de rest krijgt hem nog. hier de namen van de andere kinderen: myléne, thess, daizy, robbin en alexander..' las ik voor. verder dan dat kwam ik echt niet. alexander zat me met grote schrikogen aan te kijken en ook naar cynthia. 'oh hemel..' zei ik. 'nu gaan dr dus twee van het team vertrekken.' zegt sander bedroefd. 'nu ben je niet meer alleen cynth' zegt alexander en ik zie hem knipogen naar haar. 'oh alex, ik kan wel janken.. zo blij ben ik dat jij met me mee gaat!' ik zag weer tranen opkomen bij cynthia, maar ze houdt duidelijk haar tranen in. 'wacht eventjes..' zeg ik en pak het papier weer. snel lees ik de namen nog is door. 'myléne..' fluister ik zo zacht, dat alleen ik wist wat ik zei. 'wat?' zegt cynthia. 'myléne.. die naam ken ik!' zeg ik. ik denk heel goed na. oja! 'oh! daar had de baas van dit gedoe het over! dat is een heel klein meisje die hiet ook gevangen zit!' zeg ik. 'jeetje.. arm kindje..' zei cynthia. 'weet je? ik zal goed voor dr zorgen!' zegt cynthia met een glimlach. 'je bent een schat cynthia!' zeg ik en geef haar een knuffel. vlak nadat ik weer losliet, hoorde ik een raar geluid. ik keek naar de richting waar het vandaan kwam en zag alexander iets oppakken. 'oh.. het is maar die zelfde stomme brief als cynthia heeft gekregen.' zegt alexander. 'ik weet toch al dat ik weg moet.' zegt hij terwijl hij de brief toch maar open maakt. opeens worden zijn ogen groot. ik zag dat sander mee keek en ook zijn gezicht betrok. wat zou er toch zijn? 'uuh.. jongens?' zeg ik. 'alexander keek ons met verdrietige en verwarrende ogen aan. hij slikte en begon zijn brief voor te lezen. 'alexander, het was de bedoeling dat jij dit huis uit gezet zou worden, maar dat gaat niet gebeuren. met jou gaat iets heel anders gebeuren. het is hier al meerdere kinderen overkomen. we wouden er een aantal wegsturen, maar dat waren er te veel. jij bent de oudste van de kinderen die weg moeten. wij maken altijd een einde aan de kinderen die niet meer mee kunnen. aan jou dus in ieder geval. het spijt ons alexander, maar jij leeft niet lang meer. groet, ons.' ik zag zijn ogen rood en dik worden. ik had niet door dat mijn mond tijdens het verhaal wagenwijd open was gaan staan. heg was een hele tijd heel stil. 'nee..' zei ik zacht. 'dit mag niet alex.. jij bent veel te goed voor de...' verder kwam ik net. ik zag dat alexander zijn tranen probeerde in te houden, maar het lukte hem niet en er biggelden dikke tranen van angst over zijn rode wangen. 'alex ik.. dit..' 'VERDOMME!!!' hoorden we alexander ineens schreeuwen. 'alexander toe..' zegt sander. 'ja wat nou! ik ga dood oke!' zegt alexander fel. 'alex.. we lossen dit op!' zegt sander zo kalm mogelijk. 'we zijn een team alexander! een team hoor je?! en een teamlid laat je nooit in de steek!' sander begon duidelijk ook wel pissig te worden van alexander's gedrag. 'gast! jij snapt er ook echt helemaal niks van he! ik, ga, dood!' zei alexander nu woedend. 'het lijkt voor jou allemaal zo makkelijk he, maar dat is het niet! hoe wil je het ooit tegen die mannen opnemen! ze.. maken je helemaal af man! zet je hersens nou is aan!' alexander was wel heel kwaad nu. 'alexander, ik probeer verdomme te helpen! dat dringt dus weer niet tot jou door! en denk je nou echt dat dit makkelijk is voor mij?! gozer.. gebruik je verstand.' zegt sander nu ook boos en gaat tegen de muur zitten. ik slik geschrokken. wat is het een naar gezicht om ze zo boos op elkaar te zien. ik wou mijn mond open doen om wat te zeggen, maar ik bedacht me. ze kunnen het beter zelf oplossen.