voorgoed gevangen?

hfdst. 29 regenbui

omg het spijt me zooo dat ik zo lang niet meef actief ben geweest >-< ik beloof dat ik nu weer zo vaak mogelijk met dit boek aan dd slag ga !! echt bedankt voor de reacties, ben er echt suuppeerr blij meee !!! ♡

'zeg cynth..' zeg ik. 'ja?' cynthia kijkt me met die altijd glimmende ogen aan. wat heb ik die gemist.. 'het voelt allemaal zo raar..' zeg ik zacht. 'hu, wat?' vraagt cynthia die het blijkbaar niet verstaan heeft. 'ik snap het allemaal niet zo goed.. hoe kunnen wij nou ooit door mensen bij mekaar zijn gehaald die niet eens bestaan?' ik zie cynthia nadenken. 'tja, soms gebeuren er van die dingen..' zegt ze zuchtend. 'met zulke dingen krijg je te maken als je puber bent.' zegt ze giechelend. ik grinnik. 'ik heb je gemist.' zeg ik en sla een arm om cynthia heen. 'hetzelfde' zegt ze vrolijk en zo lopen we een tijdje verder. na ongeveer een half uur lopen besluiten we te gaan rusten. ik plof neer op het gras en cynthia valt naast me. ik slaak een diepe zucht. 'eigenlijk is dit nog best gezellig.' zeg ik. 'ookal is het weer niet perfect.' cynthia knikt. 'uhu, aan de wolken te zien gaat het zo regenen. zullen we verder lopen?' zegt ze. 'ach, we liggen net!' zeg ik teleurgesteld. 'wil je droog blijven of niet.' zegt cynthia. ik moest toegeven dat ze gelijk had en stond op. 'laten we gaan dan.' zeg ik uitgeput. 'als we even flink de pas erin zetten, blijven we wel droog.' zegt cynthia. 'ja maar nu nog.. waar moeten we heen!' ik begin een beetje in paniek te raken. 'ach meid, we vinden het wel! vertrouw mij maar.' cynthia loopt weg en ik besluit maar te volgen. verder weet ik ook niet wat te doen.

na ongeveer 15 minuten lopen zijn we al kletsnat. 'gewoon doorlopen, niks aan het handje!' roept cynthia. zal wel.... denk ik. ondanks cynthia nu een beetje vervelend begint te worden, ben ik toch blij dat ik weer terug bij mijn vriendin ben. we lopen stevig door. ik begin te bibberen. 'cyn...' jammer ik. 'ja?' antwoordt ze. 'het is zo koud! we moeten echt onderdak vinden!'

'ik snap je loreentje, maar we moeten doorzetten! weetje, we hebben het al die tijd volgehouden in dat donkere rot huis vol gestoorde mannen die denken dat ze ons alles kunnen maken, en dan gaan we zitten jammeren over een regenbui... beetje raar, niet?' zegt cynthia. 'tja, nu ik er zo over nadenk heb je wel gelijk...' cynthia glimlacht. 'kom, we maken er wat van!' zegt ze en ze pakt mijn hand. wat moet ik ook zonder haar....