voorgoed gevangen?

hfdst. 19 weer een nieuw leven..

'he, meisje! wacht is!' hoor ik iemand roepen. we waren al een hele lange tijd aan het lopen en al bijna het bos uit. ik kijk achterom. er komt een jongen aangerend. het was die ene knappe jongen! hijgend gaat hij naast me staan en veegt over zijn voorhoofd. 'je moet mee terug komen, er is een meisje gewond geraakt!' zegt hij en trekt me mee aan mijn arm. hij sleurde me mee voordat ik kon antwoorden. snel pakt ik jamie vast en ren mee. 'wacht!' zeg ik en ruk me los. ik til die arme jamie op die ons niet bij kon houden en ren weer verder.

na een minuutje rennen waren we weer bij de groep. nu pas besefte ik hoe ver ik voor liep. het meisje dat me waarschijnlijk niet aardig vind, kijkt me bozer aan dan ooit. 'kijk, dit komt er nou van!' roept ze woedend. ik schrik. 'wat? waarvan?' vraag ik. het meisje zucht geïrriteerd. 'wat denk je?! je merkte niet eens dat zij viel en loopt gewoon door!' weer schrik ik. ze heeft gelijk.. 'sorry..' zeg ik en help het meisje die huilend op de grond zit. ik kniel bij haar neer. 'waar heb je pijn?' vraag ik. domme vraag, want ze greep de hele tijd naar haar enkel. 'mijn enkel doet zo'n pijn..' zegt ze snikkend. het was veronique.. 'geen zorgen, ik help je!' zeg ik. ookal had ik geen flauw idee wat ik zou moeten doen. 'hmm..' zeg ik. 'heeft verder iemand nog een idee wat we zouden kunnen doen?' vraag ik dan maar. het chagrijnige meisje gromt. 'jezus..' hoor ik haar zacht zeggen. ik voelde me langzaam boos worden en werd woedend! hoe kon ze?! ik heb helemaal niks fout gedaan waardoor ze me zou mogen haten! ik sta op en kijk haar met een vernietigende blik aan. het meisje kijkt verrast. 'zo zeg, kan ze nog boos kijken ook! wat een wonder voor zo'n softie!' nu werd ik het echt zat. 'zal ik jou eens wat vertellen meissie? je bent een vuile bitch! ik heb helemaal niks gedaan waardoor jij ook maar het recht hebt om zo tegen mij te doen!' zeg ik. het meisje kijkt me vuil aan. 'stuk afval dat je bent. jij hoort niet bij deze groep! jij hoort gewoon gedumpt te worden!' ik wist dat dit niet het goede moment was om ruzie te maken, maar ik hield het niet meer. ik moest haar gewoon wat aan doen! voordat ik er erg in had, had ik haar een flinke mep in haar gezicht gegeven. ik schrok van mezelf. maar na een paar seconden was ik er trots op. ze verdiende het gewoon! tot mijn verbazing was er niemand die  haar hielp. als ik naar hun gezichten kijk, lijkt het alsof ze allemaal aan mijn kant staan. ik zucht en loop naar veronique toe, die vol bewondering zat te kijken. ze glimlacht naar me. 'wow.. dat je dat durfde!' zegt ze. ik glimlach. 'beter helpen we eerst jou!' zeg ik en pak haar vast. 'denk je dat je kunt staan?' vraag ik en kijk in haar fel blauwe ogen. ze was waanzinnig knap! 'ik hoop het..' zegt ze. ze trekt haar goeie been op en ik hijs haar omhoog. al gauw stond ze wat wankel op een been. 'leun maar op mij.' zeg ik. ik besefte me ineens dat ik nu niet voor jamie kon zorgen.. 'is er iemand die nu op jamie zou willen passen?' vraag ik. 'ik wel..' hoor ik een vage stem. ik kijk achterom en zie dat het dat stomme meisje was. 'waarom zou jij op hem willen passen?' vraag ik zo chagrijnig mogelijk. het meisje zucht. nu niet boos, maar verdrietig. 'dat vertel ik je later wel..' zegt ze. ik knik en loop met veronique vooruit. wat een stomme wereld.. waarom nou weer net wij? opeens schoot me een gedachte te binnen. jamie.. ik dacht aan de brief die ik kreeg. jamie stond er niet eens bij.. ik keek achterom. er waren wel gewoon zes mensen.. wacht eens.. er waren dit keer drie jongens en drie meisjes, terwijl er eerst twee jongens en vier meisjes waren.. er miste dus een meisje.. wat gek! ik zette de gedachte uit mijn hoofd en moest blij zijn dat er zo'n schattig jongetje bij in is gekomen! ik begon wat met veronique te praten en druk kletsend liepen we verder.