voorgoed gevangen?

hfdst. 10 cynthia vertrekt

voordat we het in de gaten hadden, was het laatste kwartier alweer voorbij. het ging allemaal heel snel. een stuk of vijf mannen kwamen onze cel binnen. ik kon cynthia nog snel een knuffel geven voordat ze werd meegesleurd. ja serieus, hardhandig. toen was ze weg.. nu was ik helemaal alleen in deze cel. wat had ik een geluk dat sander en alexander voor me zaten! opeens hield ik het niet meer. ik barstte in tranen uit. 'hé stil maar..' probeert sander me te troosten. maar het helpt niet. ik val op mijn knieën en huil hartverscheurend. 'alsjeblieft lorena, word rustig.. je wilt toch geen problemen?' zegt alexander. het zal me allemaal wat, ik wil cynthia terug! dacht ik. 'kan me niet schelen.. het is gewoon allemaal niet eerlijk!' zeg ik bijna schreeuwend. 'hé, stil jij!' klinkt er ineens. maar ik word niet stil. ik begin alleen maar harder en harder te huilen. ik hoor voetstappen, maar ik kijk niet. ik kijk alleen nog maar naar de vloer. 'oh shit..' hoor ik sander zeggen. 'alsjeblieft doe haar niks!' roept sander als er een man mijn deur open doet. 'waarom niet.' zegt de man kort. 'omdat haar hokgenoot plus beste vriendin net is weggestuurd.' zegt sander bezorgd. 'pff, zal mij een biet wezen. ze moet gewoon d'r kop houden!' zegt de man boos. 'zeg eh.. hou maar snel je klep dicht of ik neem je mee!' zegt de man waarschuwend. ik hoor al niks meer. ik kan alleen nog maar aan cynthia denken. opeens voel ik dat twee sterke handen mij hardhandig optillen. 'nee!' hoor ik sander heel hard roepen. ik hoor dat er iemand tegen een deur ramt. dat moest sander zijn. opeens hoor ik twee stemmen schreeuwen. 'koppen dicht! of willen jullie ook problemen!' zegt de man kwaad en hij stopt voor de deur van de jongens. 'ja!' zegt sander. de man laat me hard op de grond vallen, maar ik voel al niks meer. ik ben helemaal verdooft van de verdriet en pijn die van binnen zit. ik hoor een deur hard opengaan en na een paar seconden weer dicht. ik word weer opgetild en voel dat twee handen de mijne vastpakken. ik hoor een stem, maar ik hoor al niet meer wat. ik zie ook niks meer. opeens voel ik een harde klap. ik lig op een ijskoude vloer. een deur gaat met een enorme klap dicht. ik kom langzaam weer een beetje bij. ik open mijn ogen, maar zie nog steeds zwart. ik voel dat iemand mijn hand vast heeft. ik lig nog steeds op de grond. ik ga rechtop zitten. 'waar zijn we..' vraag ik. 'weet ik niet, maar je bent veilig bij mij.' hoor ik sander zeggen. hij tilt me op en omhelst me. wat voelt dit fijn.. 'het komt allemaal goed.' fluistert hij in mijn oor. 'w.. waar is alexander?' vraag ik als ik me los maak uit zijn omhelzing. 'die staat achter je..' klinkt een bibberige stem. ik draai me om. ik zie nog steeds niks, maar voel dat ook alexander me omhelst. sander komt erbij en zo staan we een tijdje. totdat ineens het licht aan gaat. ik moet even wennen aan het felle licht, maar als ik weer kan zien, worden mijn ogen groot van schrik als ik eenmaal zie waar we zijn. 'wow krijg nou de..' hoor ik sander zeggen. 'oh-oh..' zegt alexander. opeens klinkt er een harde knal. van schrik laat ik me op de grond vallen. sander en alexander doen hetzelfde. wat gebeurd hier?!