voorgoed gevangen?

hfdst. 17 over en uit

na een aantal uur was het zeven uur. nog een uurtje en dan ben ik vrij.. denk ik. ik weet niet wat ik ervan moet vinden. aan de ene kant vind ik het vervelend, omdat ik alexander en sander moet missen, maar aan de andere kant vind ik het weer fijn, want ik heb eindelijk kans op een goed leven na al die dagen. over die dagen gesproken.. hoelang zit ik hier al? ik had niet in de gaten dat ik was gestopt met streepjes trekken. nu ik er zo over nadenk zit ik hier nog niet eens zo lang. volgens mij nog maar een week ofzo. of twee weken.. zoiets? ach, wat maakt het uit. ik merk dat sander naast me komt zitten. 'he, moeten we niet eens eh..' zegt hij. ik kijk hem vragend aan. 'niet eens wat?' vraag ik. 'afscheid?' zegt hij. ik knik. ik sta op en sander volgt. ik merk dat alexander ook op wil staan, maar hij bijna omvalt. ik schiet hem nog net optijd te hulp en na een paar minuten moeite doen, staat hij eindelijk. nog een beetje wankel, maar hij staat. 'goed zo alex!' zeg ik. alexander kijkt trots. ik geef hem een dikke knuffel en loop daarna naar sander toe om bij hem hetzelfde te doen. zo staan we een tijdje. alexander komt er ook met moeite bij en ik omhels hem ook. na een paar minuten vond ik het wel genoeg ik liet ik los. ik staar naar de grond. ik kijk op mijn mobiel naar de tijd. 'het is half acht..' zeg ik. 'nog een half uurtje dus..' zegt alexander. ik zie zijn verdrietige gezicht. 'nu gaat het tweede meisje ook weg..' zegt hij treurig. ik loop naar hem toe en geef hem een kusje op zijn wang. hij bloost. ik kijk even naar sander of hij het erg vond, maar hij glimlacht alleen maar. gelukkig. 'eh sander.. hoe zit het met onze relatie?' zeg ik terwijl ik naar de grond staar. ik zie dat zijn glimlach veranderd naar een serieus gezicht. 'wat jij wil..' zegt hij nors. ik zucht. 'nu dan maar? dan hebben we genoeg tijd om het te verwerken..' zeg ik. ik zie hem knikken. 'dat was het dan..' zegt hij zuchtend. ik zie dat hij tranen in zijn ogen heeft. ik zie ook dat alexander emotioneel wordt. en ik zelf ook.. ik slik mijn tranen weg en blijf naar de grond staren. ik kijk weer op mijn mobiel. kwart voor acht.. wat gaat de tijd snel..