Atlantis'in Beş Kurucusu - Yeni Umut Dünya (Düzenleniyor)

Bölüm 68

Gerçekten çok çok çok özür dilerim biliyorum içinizden küfür ediyorsunuz ama hem yazılıya çalışıyorum hem de bilgi yarışmasına. Bu yüzden sadece aklıma geldikçe karaladığım şeyleri birleştirmeye çalışıyorum.

Claire'in çığlığı Aiden ve Mandi'yi uyandırmaya yetmişti. Claire, uyanık değildi uykusunda bağrıyordu. Ama bu sefer diğer kabuslarından farklı gibiydi çünkü bu sefer çırpınıyordu. Claire'i uyandırmak için başına gittiğimde kollarının çizik çizik olduğunu gördüm. Claire'i sarsarak uyandırmaya çalıştığımda işe yaramıyordu, hala rüya görmeye devam ediyordu. Yüzündeki yara izi tekrar belirmeye başlamıştı. Bu sefer de Xavier denemeye başladı. Ama başaramıyordu. Claire bir süre sonra hareket etmeyi bırakınca rahat bir nefes aldım. Ama bir sorun vardı, Xavier ve Aiden birbirine endişeyle baktılar.

"Nefes almıyor. " fısıldadı Aiden, büyük ihtimalle sadece Xavier'ın duyması için öyle söylemişti. Çığlık attım. Ama ikisi de bana dönüp bakamayacak kadar meşgullerdi. İlk önce inanmadım, Claire gitmiş olamazdı kalp atışlarını dinledim dört tane saydım. Dört kişininkini duyabiliyordum. Göz yaşlarıma engel olamadım. Ölümü bu kadar saçma olmamalıydı.

"Bir şey yapamaz mısın? " diye yalvardım Aiden'a.

" Tamam, tamam. Düşünmeme izin ver. " dedi Aiden, o da paniğe kapılmıştı." Xavier ona şok veremez misin? "

" Gücümü kullanmayı sevmiyorum biliyorsun, gereğinden fazla verebilirim. "

" Xavier, lütfen, bu böyle bir şeyi seçmen için uygun bir zaman değil. Lütfen. " dedim hıçkırarak. Xavier başıyla onayladı.

" Tamam. İlk önce üzerindekini çıkarmamız gerekiyor. " dedi Aiden. Ona yardım etmek için yanına gittim ama daha da kötülenince Mandi beni alıp uzaklaştırdı. Ben bir köşede hıçkırarak ağlarken onlar da Claire'i kurtarmaya çalışıyorlardı.

" Gel biraz dışarı çıkalım olur mu? " diye sordu Mandi. Başımı sağa sola salladım. Kollarım kaşınmaya başlamıştı. Deli gibi kolumu kaşıyordum ki bu pek iyi bir şeye işaret olmazdı genellikle. Mandi'nin yere koyduğu elinde bir hamamböceği görünce şüphelerim doğrulanmış oldu. Mandi henüz hissetmemişti. Onu elinden indirdim ama geldiği yerde daha çok olduğunu hissedebiliyordum.

Sakinleşmek için derin nefesler almaya çalışıyordum ama ağlamak bunu kolaylaştırmıyordu. Göremediğim bir yerlerden böcekler daha hızlı gelmeye başlamıştı. Hepsini geri çekmeye çalışıyordum ama işe yaramıyordu sanırım Claire de güçlerine hakim olmadığında böyle hissediyordu.

"Nefes alıyor. " dedi Aiden." Kalbi çalışıyor! " diye bağırdı.

Ayağa fırlayıp, Claire'in yanına gittim. Xavier terlemişti.

" Teşekkür ederim. " dedim Xavier'a sarılarak. Heyecandan ne yapacağımı şaşırmıştım. Xavier geri çekilmedi, tam tersine beni göğsüne yaslayıp ağlamama izin verdi." Teşekkür ederim. " diye yineledim. Bu sefer de Mandi çığlık attı. Hepimiz ona döndük.

Hamam böceklerinin sayıları çok artmıştı. Daha da gelmeye devam ediyorlardı.

" Teresa, düzelt şunu. Gönder şunları. " dedi Aiden. Onun sevgilisinin ufacık böceklerden korkması nasıl benim suçum oluyordu emin değildim. Ama şu an Aiden'la inatlaşmak için enerjim yoktu. Böceklere konsantre oldum. Birini etkileyebildiğim anda hepsini kontrol etmeye başladım. Yavaşça geldikleri gibi gitmeye başladılar.

2 Gün Sonra

Claire nihayet kendine gelmişti, iki gün boyunca olayları idare etmek oldukça zor olmuştu. Ama bir şekilde idare etmeyi başarmıştık. Xavier iki gündür bana daha yakın davranıyordu. Söyleyeceği şeyi tekrar söylemeyi denememişti ama benim anladığımı düşündüğü için öyle davranmaya başlamıştı.