CEHENNEMİN ÇOCUKLARI

Çekil Gözlerimin Önünden

Rüzgarın ağzından
Arabadan indiğinde kırmızılı eve girene kadar bekledim o eve girdiğinde bende arabayı tekrar sürmeye başladım. Radyoyu açtım mabelmatiz bir hadise var çalıyordu bu şarkıyı seviyordum arabayı sürmeye devam ederken otostop çeken birini gördüm arabayı durdurdum bir çocuk aynı yaşlarda sayılırız hemen bindi elini uzattı:
-Saol ya ben Bill dedi. Bende elimi uzattım;
-Türkmüsün yabancı mı bende Rüzgar dedim.
-Amerikalıyım fakat burayaya sık sık geldiğim için dilinizi iyi biliyorum ve artık burda okumaya karar verdim dedi.
-Peki hangi okul diye sordum.
-Sezgin dedi.
-Niye peki bu okul dedim.
-Bilmiyorum bu okulda çeteler olduğunu ve düşmanlıkları bir çok sırrı olduğunu duydum dedi.
-Hımm dedim. "Sonuçta bunu okulda öğrenmeliydi yani Serende istiycekti şartlar eşit olmalıydı diye düşündüm" ve ekledim:
-Tek sebeb bu okulmu dedim.
-Neden ki dedi.
-Merak ettim dedim.
-Aslında en büyük sebep aşk dedi.
-Nasıl yani aşkın peşindenmi geldin buraya dedim.
-Aşktan kaçtım dedi ve ekledi: sen hiç aşık oldunmu dedi.
-Sanmıyorum dedim.
-Peki dedi.

Serenin ağzından
Eve girdiğimde annem olduğunu düşündüğüm kadın beni yanına çağırdı:
-Nerdeydin seni merak ettim dedi.
-Hiç bir arkadaş beni aradıda onunlaydım dedim. Gülümseyerek;
-Hatırlıyormusun diye sordu.
-Bazı şeyleri dedim.
Sonra iyi geceler diyip odama çıktım.

evet bu oda benimdi her yerde kuru kafalı şeyler ve metal müzik posterleri kesinlikle benimdi ah tabiki aynı zamanda Yasemininde o korkuyor diye aynı odada kalıyorduk ve onun tuhaf çocukça posterleri onun tarafına yapıştırılmıştı odada oturdum. Onun da odası vardı ama hep benimle kalıyordu. Onun benim odamdan kopartamasamda eşyalarını onun odasına taşıdım.

Yasemin uyuyordu bende yatağa girdim ama uykum yoktu kulaklığımı takıp müzik dinlemeye karar verdim kulaklığımı taktım ve mabelmatiz bir hadise var şarkısını dinlemeye başladım. Sonra gözlerimi kapattım gözlerimin önünde kesitler oluştu yürüyorum bir çocukla eve doğru sarmaşdolaş biliyorum kalbim çok hızlı atıyor yollarımız ayrılmadan önce yanağına öpücük konduruyorum. Gülümsüyor bende gülümsüyorum sanırım onu seviyorum fazla konuşmuyoruz aşk zaten onunla susmayı bile sevmektir sonra sopsiko geliyor gözlerimin önüne yürüyorum o da yürüyor adımlarımızı bile aynı atıyoruz ne önüme geçiyor ne arkama ben sinir oluyorum ve çekil diyorum o da bir şey demiyor ben geride durup bekliyorum beklemiyor yürümeye devam ediyor biraz mesafe oluşunca arkasından yürümeye devam ediyorum merdivenlerden inerken arkasına bakıyor sonra gözlerimiz buluşunca önüne dönüyor merdivenlerden inerken adımlarımız buluşuyor yine ta ki ayrılana kadar gözlerimi açtım bu neydi şimdi neyse dedim uykum hayla yoktu bu uyku cidden bana haram bence benim uykularımın hepsi Yasemine gitmiş çok uyuyor ve uykuyu çok seviyor gözlerimi yine kapattım başka bir çocuk ve ben ona yemin ederim seni bırakmıycam diyorum zaman geçiyor ve ben çocuğu bırakıyorum gözlerimi tekrardan açtım ben bu çocukları da hatırlamıyordum. Fazla takmamaya karar verdim onlarda unuttuğum kişiler olmalıydı peki unutmak bu kadar kolaymıydı
Rüzgarın ağzından
Bir yabancıyla aynı arabadaydım ne konuşucaktım ki ben bununla arabada yalnız gitmekten bir farkı yoktu. Diye düşünürken;
"Hiç nereye bırakıcağını sormadın"
"Pardon nereye bırakıyım"
"Bilmiyorum"
"Neden geldin o zaman"
"Aşktan kaçtım"
"Aşktan kaçılmaz"
"Sen hiç aşık oldunmu"
"Sanmıyorum"
"Peki düşmanın ya da nefret ettiğin biri varmı"
"Evet var onu bazen öldürmeyi hayal ettiğim anlar oluyor"  Gülerek;
"Kızmı"Kafa salladım.
"Pekala Bıçakçı hotele bırakırsan sevinirim" Söylediği otelin önünde durduğumuzda:
"Geldik"  Gülümseyerek:
"Tekrardan teşekkürler " el çakıştık o arabadan indi ben yola devam ettim. çok mu abarttımıştım cidden bazen bunu düşünüyordum ama bunu hayal edip mutluluk duyduğumu sanmıyorum.

ama yine de ondan nefret ediyorum aslında bunun bir sebebi var ama o bilmiyor ve ben bunu ona söylemeden intikamımı almalıyım. Bu sebep aklıma geldikçe çılgına dönüyordum kırmızılı bir katildi o ve hiçkimse bilmiyor ama katil olduğunda sadece kendisinin hayatını değil benimde hayatımı karartı.

Bunları düşünürken bir baktım evin önündeyim. Arabayı park edip eve girip odama çıktım benim ailem her zamanda yurt dışındadır bir tek yazları gelirler. O zamanda bile benimle fazla durmazlar hep Fransadalar bende yalnız değilim yani şöyle ben dövüşçü olduktan sonra tanıdığım bir abi var kendisinin özel bir çetesi var ve beni çetenin lideri yaptı. Ama bu normal bir çete değil bunu belki daha sonra öğrenirsiniz yaptığım şeyden pek memnun olmasamda mecburum aslında benim olaylar çok karışık.

Odam her zaman karanlıktır ve öyle şeyler var ki satanistler ayin yapmak istese keskinlikle burayı kullanmayı isterlerdi. Bunları düşünmeyi bırakıp telefonda arkadaşlarla biraz konuştum. Emir "hayla kırmızılıdan uzak durmam konusunda ısrarcı" bende vazgeçmeme konusunda ısrarcıyım bununla ilgili düşünürken gözlerimi kapattım. Gözlerimin önüne Seren gelince gözlerimi açtım sonra tekrar kapattım yine gözlerimin önüne geldi yine gözlerimin önüne geldi ben ne zaman kurtulucam bundan onu düşünüyormuydum.

tabikide hayır bu çok saçma hayatta olamaz tekrardan gözlerimi kapattım ve yine gözlerimin önünde ondan bu kadar çok nefret ederken onun katil olduğunu öğrendim ve araştırınca o benim düşmanım oldu ve benim hayattımı onun karartığını anladım. En sonunda bağırarak;
"Çekil gözlerimin önünden" dedim.
Sonra gözlerimi kapattım yoktu gözlerimin önünden gitmişti yüzünü simsiyah düz saçlarını esmer tenini aklıma getirmeye çalışıyordum şimdide ben ne yapıyordum böyle diye düşünerek gözlerimi kapatıp umursamamaya çalıştım.