Ik ben er onlangs achter gekomen dat ik gevoelens heb voor Yassine en voor mijn gevoel is dat een straf. Ik weet ten eerste niet of het wederzijds is en ten tweede hij is elke avond met een ander meisje. Een uitzondering is als hij een avondje alleen met zijn vrienden wilt zijn, maar uiteindelijk komen er weer meisjes, dus is het eigenlijk geen uitzindering meer. Ik liep mijn kamer uit, omdat mijn maag al meerde malen had aangegeven dat ik echt wat moest gaan eten. Eenmaal in de keuken aangekomen maakte ik wat te eten voor mijzelf en ruimde het vervolgens weer op. 'Heb je niet voor mij gemaakt?' Ik keek op en zag weer die twee donkere kijkers, hij liep grijnzend naar mij toe en stak zijn hand uit. 'Mounir' ik zette mijn hand in die van hem en stelde mijzelf voor. Ik voelde mij ongemakkelijk worden en wilde daarom zo snel mogelijk weggaan. Ik wilde net de deur uitlopen tot ik bij mijn arm vast gegrepen werd en teruggetrokken werd, ik kwam tegen Mounir zijn borstkas aan en keek hem met grote ogen aan. Hij zei niks en bleef mij maar aankijken. Hij drukte langzaam een kus iets naast mij lippen en keek mij vervolgens met een intense blik aan. Mijn hart klopte snel en mijn lichaam voelde zo warm aan dat het leek alsof ik ging flauw vallen. 'Mounir ga naar de woonkamer.' Ik trok mijzelf geschrokken los en durfde niet om te kijken puur, omdat ik wist dat het Yassine was en dat hij mij hoogstwaarschijnlijk dood zou maken. Mounir knipoogde naar mij en liep naar de woonkamer. 'Yasmina naar je kamer.' 'Maar ik..' 'nu' het is maar dat hij gevaarlijk is als hij boos was anders ging ik niet. Net nadat ik de keuken uit was hoorde ik Yassine weer praten. 'En denk maar niet dat je van mij af bent.' Ik slikte en liep snel door naar mijn kamer.
Het was onderhand al 1 uur 's nachts, ik hoorde geen geluid meer buiten mijn kamer en dat was voor mij de bevestiging om eindelijk deze kamer te verlaten. Ik liep richting de keuken aangezien ik weer is honger had. Ik pakte een brood en at dat op mijn gemak op. Langzaam voelde ik 2 armen mijn middel vast pakken en mij tegen zich aanduwen, van de schrik stikte ik bijna in mijn broodje een warme adem in mijn nek bevestigde dat ik niet gek aan het worden was. Ik slikte en probeerde mij los te rukken. 'Rustig ik doe je niks.' Het was de stem van Mounir, de schrik verdween raar genoeg en maakte plaats voor kalmte. Ik weet niet hoe lang we er gestaan hebben, niet dat het mij wat uitmaakte. Mounir drukte zijn lippen in mijn nek en begon daar kusjes te geven. Mijn adem stokte in mijn keel en voor even voelde het alsof ik verlamd was, hij draaide mij om en keek mij weer met die intense blik aan. Ik slikte en wilde wegkijken, maar het leek alsof zijn ogen dat niet toe lieten. Hij begon weer kusjes in mijn nek te geven en dit keer genoot ik er ook daadwerkelijk van, zijn hand zakte naar mijn onderrug en kwam net niet met zijn handen bij mijn achterwerk. Ik wist dat als Yassine nu naar binnen zou lopen ik mijn eigen graf alvast mocht gaan graven, maar het deed mij raar genoeg niks, want het gevoel dat Mounir bij mij achterliet was.. was, ik kan niet beschrijven hoe het voelde, omdat ik er zelf geen benaming voor kan geven. Mounir keek mij aan en vervolgens naar mijn lippen, ik wist wat er nu ging gebeuren, maar ik stopte het niet alsof Shaytan mij in zij macht had en wilde dat ik door ging. 'Dit keer laat ik niemand ons storen.' Hij drukte zijn lippen op die van mij en trok mij stevig naar zich toe, ik sloot mijn ogen en liet mij volledig gaan. Zijn handen zakte dit keer wel naar mijn achterwerk en pakte ze stevig beet. Ik opende mijn mond en liet hem toe, mijn armen sloeg ik om zijn nek heen en liet niets meer mij tegenhouden. Mounir duwde mij tegen het keukeneiland aan om mij vervolgens op te tillen zodat ik erop kwam te zitten en tussen mijn benen in kwam te staan. Mijn handen liet ik door zijn haar heen gaan en zijn lippen zakte weer naar mijn nek en lieten daar een zuigzoen achter. Hij duwde zijn lippen weer op die van mij en ging onrustig met zijn handen over mijn benen heen, mijn verstand stond op 0 en niets wat mij op dit moment boeide.
Toen ik de volgende dag opstond en in de spiegel keek zag ik dat de zuigzoen van Mounir duidelijk te zien was. Alleen de gedachte aan gister bezorgde mij al een grijns op mijn gezicht. Wat bezielde mij eigenlijk dat ik mij zo liet gaan. Okee Mounir was knap, maar ik had niet van mij zelf verwacht dat ik mij zo zou laten gaan. Ik draaide een sjaal om mijn nek heen en liep richting de woonkamer, waar ik Yassine op de bank zag zitten. Hij keek strak voor zich uit, zijn kaken zat op elkaar geklemd, dat aangaf dat hij boos was, mijn hart begon sneller te kloppen, zou hij?.. Nee dat is niet mogelijk. Ik pakte de afstandbediening en ging op de bank zitten om televisie te kijken. Yassin bleef strak voor zich uitkijken, ik haalde mijn schouders op en nadat ik zag dat er niks interessants op televisie was stond ik op en wilde ik weglopen. 'Zit' mijn hart mistte een slag, ik slikte en ging zitten. In 1 beweging trok hij mijn sjaal van mijn nek en keek woedend naar de zuigzoen die duidelijk in mijn nek te zien was. Yassine trok mij omhoog en gooide mij over zijn nek heen en droeg mij naar zijn kamer, waar hij mij op zijn bed gooide. Ik slikte en keek met bange ogen zijn kan op. 'Hoe was het Yasmina? Kon hij goed zoenen? Vond je het leuk dat hij aan je zat? Je had beter naar jouw kamer kunnen gaan en verder gaan waar jullie geëindigd waren.' Hij begon zijn stem te verheffen en kwam dreigend naar voren. 'Wat snap jij niet aan blijf in je kamer en praat niet met jongens.' De woede borrelde in mij op, boos stond ik op en ging voor hem staan. 'Waar haal je het lef vandaan om te zeggen wat ik wel en niet mag doen? Dat ik hier een gevangene van jou ben betekend niet dat je mag zeggen wat ik wel en niet mag doen.' Hij duwde mij tegen zijn muur aan en bekeek mij van top tot teen. 'Denk je nou serieus dat Mounir serieus met je wilt zijn? Je bent in zijn ogen een object een scharrel, je bent niet meer dan iemand die zijn lusten moet bevredigen en daarna weer mag vertrekken.' Hij was boos, nee Yassine was woedend, zo woedend heb ik hem nog nooit gezien, maar zelfs voor zijn woede waren dit harde woorden, de tranen wilde een plaats komen maken in mijn ogen, maar ik was niet van plan aan te tonen dat zijn woorden mij wat deden. 'En kijk mij niet aan alsof ik lieg, ik weet wel hoe mijn neefje in elkaar zit.' Ik slikte zijn neefje?.. Dat verklaarde wel veel, anders zou Mounir allang al ergens dood onder een steen liggen. 'Yasmina haal het niet nog een keer in je hoofd dit te flikken en trek voortaan wat aan wat tenminste je benen en armen een beetje bedekt.' En keek afkeurend naar mijn hemd en broek die tot net onder mijn knieën kwam. 'Weetje ik ga je even laten zien wat Mounir op dit moment aan het doen is.' Hij trok mij mee naar een kamer aan de andere kant van het huis, hij opende de deur en trok mij naar binnen. Mounir en een aantal andere jongens waren sisha aan het roken. Er waren ook schaars gekleden meisjes bij, op Mounirs schoot zat een meisje met grote blonde krullen en was net als de andere schaars gekleed, ze was duidelijk van Marokkaanse afkomst, zijn ene hand zat op haar been en in zijn andere hand zat zijn sishaslang, zijn lippen zaten in haar nek en zij genoot er duidelijk van. Ik begon misselijk te worden, hoe dom kon ik zijn? 'Ik hoop dat je genoeg gezien hebt.' Mounir keek op en keek mij aan, ik schudde mijn hoofd en liep weg. Yassine riep mij, maar ik negeerde hem en rende mijn kamer in waar ik de deur direct op slot draaide. Ik liet mij via de deur omlaag glijden, ik zette mijn hoofd op mijn knieën en liet mijn tranen hun vrije loop. Waarom was ik zo dom, zeg nou zelf Yasmina waarom zou zo'n jongen jou nou willen?
Dagen verstreken, maar mijn slaapkamer kwam ik niet meer uit alleen om wat te eten en vervolgens verdween ik weer. Ik ben Mounir 1 keer voor mijn deur tegengekomen, maar ik gunde hem geen enkele blik en liep door om wat te eten en dan weer terug te gaan. Yassine heeft een paar keer geprobeerd mij mijn kamer uit te krijgen, hij heeft het zelfs hardhandig geprobeerd, maar zelfs dat hielp niet. Wat begrepen ze niet aan laat mij met rust?
Ik vond het nu wel mooi geweest en was van plan niet meer in dit huis te blijven en even buiten lucht in te ademen. Ik trok een zwarte broek aan dat mooi mijn benen en kont eruit liet komen, ik trok een bloesje aan wat net niet onder mijn kont kwam en trok mijn leren jasje erop aan. Mijn stijle haren liet ik los, ik kleurde mijn lippen met een bordeaux rode lippenstift in en de rest van mijn make-up hield ik bij een beetje mascara en foundation. Niemand zelfs Yassine zou mij op dit moment tegenhouden. Ik trok mijn hoge hakken aan en liep mijn slaapkamer uit. Ik liep de woonkamer in, alle ogen waren nu op mij gericht, ik negeerde alle blikken en zocht mijn telefoon. Alle jongens bekeken mij van top tot teen en de blik in hun ogen betekende niets goed, maar mij deed het niet veel, ik zag Mounir met gefronste wenkbrauwen naar mij kijken, maar hij was wel de laatste persoon die wat te zeggen had. Toen ik mijn telefoon vond liep ik weg, ik hoorde iemand achter mij aanlopen en verwachtte eigenlijk Mounir, maar zag Yassine die mij niet heel blij aankeek.
