Langzaam opende ik mijn ogen, ik keek naast mij en zag weer niemand, ik zuchtte luid en trok de deken verder over mij heen. Zo ging het dagen lang, hij gaat in de ochtend vroeg weg en komt in de avond laat thuis en het enige wat wij dan doen is de liefde met elkaar bedrijven. Ik wil nee zeggen, maar wanneer hij mij aanraakt bezwijk ik direct en kan ik niks anders doen dan toegeven en hem zijn zin geven. Ook al weet ik diep van binnen dat het zo niet langer kan, het wordt tijd dat ik duidelijk ga zijn, want op dit moment voel ik mij een object, die er alleen is om zijn lusten te bevredigen en wanneer het moment aanbreekt dat ik met een jonge praat of een jongen met mij praat is hij direct de jaloerse man. Zo werkt dat niet bij mij en dat moet hij weten. 'Dit hele huwelijk zou nooit plaats gevonden hebben als je vader hem niet dwong' zei een stemmetje in mijn hoofd en eigenlijk heeft dat stemmetje ook gelijk..
Ik keek goed om mij heen, ik liep snel door en bleef goed om mij heen kijken, tot ik een harde muur en een hand voor mijn mond voelde. Het was Khalid die zijn vinger voor zijn mond deed als teken dat ik stil moest zijn. We hoorden een aantal jongens lachend de hoek omslaan, hij haalde zijn hand voor mijn mond vandaan en direct daarna uitte ik opgelucht een zucht, dat ging maar net goed. 'Wat ben je aan het doen en wat doe jij hier?' 'Ik.. ik wilde even naar de tuin.' Hij trok een wenkbrauw omhoog en bleef mij aankijken. 'Je weet dat Yassine je hier dood om kan maken?' 'Ja, maar ik heb de buitenlucht al maanden niet geroken, ik ben toch geen gevangene?' Ik zag dat hij in een tweestrijd stond. Hij zuchtte 'oke goed, kom snel mee.' Hij pakte mijn hand vast en trok mij mee richting de tuin. Ik ademde de lucht diep in en blies het daarna weer uit. Dit deed me goed. Het was een hele mooie tuin vol bloemen, bankjes en zelfde een schommelstoel. Wie had dit verwacht? Ik voelde dat Khalid naar mij aan het staren was, ik draaide mijn hoofd om en glimlachte naar hem. 'Dankjewel, ik ben je hier echt dankbaar om.' Hij glimlachte en keek naar beneden, ik liep zijn richting op en knuffelde hem, hij schrok blijkbaar, maar sloeg zijn armen uiteindelijk toch om mij heen.
Neuriënd kwam ik met een handdoek om mijn lichaam heen de douche uit. Ik schrok toen ik Yassine op het bed zag liggen. Ik keek hem vervolgens met een opgetrokken wenkbrauw aan, als teken dat hij weg moest gaan. Maar hij bleef met een hand achter zijn hoofd mij gewoon aankijken en negeerde mijn blik. Ik zuchtte en liep naar mijn kledingkast en pakte wat kleding en wilde mijn douche weer ingaan, maar werd door Yassin's stem tegengehouden. 'Hoezo kleed je jou niet hier om?' 'Omdat ik dat niet wil' 'Het is niet zo dat ik je nog nooit naakt heb, aangezien mijn zuigzoenen te zien zijn op je borsten en zelfs tussen je benen. Ik voelde mijn wangen vuurrood worden en slikte, ik hoorde hem opstaan en achter mij komen staan. Er zat hem iets dwars, dat voelde ik op de 1 of andere manier. 'Wat deed jij met Khalid in de tuin.' Fluisterde hij in mijn oor. Ik wist het, dit zat hem dwars. Ik reageerde niet en bleef gespannen afwachten. 'Hoe vaak moet ik nog zeggen dat je niet met andere jongens moet praten en wat deed je überhaupt in de tuin, je weet dat je daar niet mag komen.' Alleen dit keer iets harder. Ik voelde de woede in mij koken, ik draaide mij in 1 keer om en keek hem woedend aan. 'Dit is jouw fout, jij denkt dat ik 1 of andere gevangene ben, die maar alles moet doen wat jij verwacht en wilt, omdat wij op papier toevallig 'getrouwd' zijn betekend niet dat je alles kan bepalen. Ik ben het zat dat je mij elke avond het bed in krijgt en dan der rest van de dag weg bent. Waar ben je? Wat doe je? Met wie ben je? Dat weet ik allemaal niet, ik ben toch je 'vrouw'? Vertel het mij dan, misschien ben je wel met 1 of andere hoer, hoe moet ik..' Hij duwde mij hard tegen de muur aan en keek mij woedend aan. 'Als jij denkt dat ik met 1 of andere hoer ben, dan ben je niet wijs, waarom moet ik naar iemand anders toe, als ik alles wat ik wil bij jou kan krijgen en durf het niet om hier nog iets over te zeggen. Dat heet vertrouwen Yasmin.' Schreeuwde hij in mijn gezicht, de tranen stroomden onderhand al over mijn wangen. 'Hoe kan ik jou vertrouwen, als je mij niet het gevoel geeft dat ik je kan vertrouwen?' Schreeuwde ik terug. Ik duwde hem hard weg en hield mijn handdoek met trillende handen vast. 'Je zegt alleen dat je van mij houd als je in mij bent, nooit kan je overdag de moeite nemen om mij te bellen of een sms'je te sturen.' Zei ik snikkend, ik liep snel door naar de douche en deed hem op slot. Ik hoorde direct daarna mijn kamerdeur dichtvallen. Ik leunde met mijn rug tegen de deur aan en liet mij vervolgens omlaag glijden. De tranen bleven maar stromen en mijn gesnik werd alleen maar harder. Dit ga ik niet overleven als het zo doorgaat, ik hou te veel van die klootzak, hij heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer zonder hem kan. Ik wil hem nu, straks en voor altijd. Hij heeft mijn liefde gewonnen, maar dit gaat mijn dood worden. Ik sloeg hard tegen de grond aan en liet mijzelf er vervolgens op neer vallen. Huilend en niemand die mij op dit moment stil kon krijgen, alleen hij die dit veroorzaakt heeft.
