*1 jaar geleden*
Nadia:
'Nog steeds doe je het dus?' Ik knikte zonder op te kijken, want die stem zou ik zelfs uit duizenden kunnen herkennen. 'Je bent ook niet van plan om te stoppen?' Ik schudde mijn hoofd, ik laadde mijn wapen en zette hem op het bureau neer. Hij pakte mij bij mijn kin vast. 'Ik denk dat daar tijd voor word?' Ik sloeg zijn hand weg. 'Daar heb jij niks over te zeggen, ik maak mijn eigen keuzes.' Gefrustreerd liep hij de kamer uit en hoorde ik de voordeur kort daarna hard dicht klappen.
Ik leerde Nasser een paar maanden geleden kennen. Ik kwam deze business in deels door Nasser, ik raakte mijn ouders een half jaar geleden kwijt door een auto-ongeluk. Nasser leerde ik een maand na het ongeluk kennen. Ik liep alleen in de avond op het strand en had de hoop opgegeven, ik had de hele zin in het leven verloren na het ongeluk, mijn ouders hadden mijn ziel met hun meegenomen. Nasser vond, dat een meisje rond deze tijd niet alleen buiten hoorde en vooral niet op deze plek.
Hij was er voor mij, toen ik hem nodig had en dat waardeer ik tot de dag van vandaag nog steeds. Ik begon beetje bij beetje gevoelens voor hem te krijgen. Ik wist dat Nasser geen heilige was, maar alsnog kon ik de gevoelens, die ik voelde voor hem niet stopzetten. Ik kreeg geen hoogte van hem en wist niet waar ik stond in zijn leven. Ik probeerde mijn leven te herpakken en kwam in contact met een jongen, het was geen Nasser, maar ik vond zijn karakter toch wel leuk. Ik moest andere mensen gaan zien voor mijn gevoelens voor Nasser te sterk zouden worden en dan zou er geen weg meer terug zijn. Nasser kwam erachter en dreigde een kogel door zijn hoofd te schieten als ik hem niet snel zou dumpen. Ik was boos, nee ik was woedend, maar ergens voelde ik vreugde, vreugde dat hij toch ergens jaloers was en ik toch wel iets voor hem betekende. Langzamerhand begon ik zijn wereldje te leren kennen en kwam ik binnen. Alles werd mij geleerd tot grote frustratie van Nasser. En nu sta ik hier nog steeds koester ik de gevoelens voor Nasser, die ik vanaf het begin voor hem voelde, maar tonen doe ik niet.
Ik gooide mijn deur hard dicht en liet mijzelf via de deur omlaag glijden. Waarom laat hij mij gewoon niet mijn gang gaan? 2 uur later liep ik naar beneden en zag ik de rook van de sisha al vanuit de hal. Ik liep de woonkamer in en zag dat het vol was met jongens en meisjes, nou meisjes? Zeg maar gerust sloeries. Ik keek links en zag Nasser met een meisje op zijn schoot, hij had in zijn ene hand een sisha slang en zijn andere hand hield hij op haar been. Hij keek mij strak aan, ik wist dat hij mij hier weg wilde en normaal hou ik niet van deze onzin, maar ik bleef toch maar alleen om hem te irriteren. Ondanks dat ik in deze business zat, bleef ik wie ik altijd was. Ik doe geen sisha, rook geen sigaretten en drink niet. Ik moet overleven en dat doe ik doormiddel van geld verdienen via deze weg, ook al is het niet de beste weg. Khalid kwam mijn richting oplopen en bood mij zijn glas met drank aan, ik schudde mijn hoofd, hij haalde zijn schouders op en dronk het in 1 keer op. 'Wat doe je hier, je weet dat hij je dood maakt.' 'Ik denk dat hij zijn handen vol heeft aan dat wicht op zijn schoot.' 'Hoor ik daar jaloezie?' Vroeg hij lachend. Ik draaide mij om en zag Nasser zoenen met het meisje, er ging een steek door mijn hart. 'Nadia?' 'Hmm' 'Loop je mee naar buiten.' Ik knikte en liep hem achterna. Ik draaide mij nog 1 keer om en zag Nasser zijn kaken op elkaar zetten. Ik draaide mij weer om en liep samen met Khalid naar buiten. Eenmaal buiten gingen we op de schommelbank zitten. 'Je vind hem leuk eh?' Ik zuchtte en keek voor mij uit. 'Is dat fout?' 'Nee, maar ik weet wel dat hij je pijn blijft doen op deze manier als je niks gaat zeggen.' 'Wat als het niet wederzijds is?' 'Nasser heeft nog nooit zo voor een meisje gezorgd en ik ken hem bijna mijn hele leven.' Ik knikte. Hij zette zijn hand op mijn schouder. 'Je maakt je teveel zorgen om onnodige dingen, dat is helemaal nergens voor nodig.' Ik keek hem aan en sloeg mijn armen om zijn nek. 'Dankjewel.' Fluisterde ik. 'Ik ben er als je een luisterend oor nodig hebt, maar ik ga je weer loslaten aangezien mijn vriendin jou en mij tegelijkertijd neerschiet als ze ons zou zien. Ze is op dat gebied gevaarlijker dan ons allebei.' Ik moest lachen en keek voor mij uit.
*Half uur later*
Eenmaal in mijn kamer, liep ik direct door naar de douche en stapte ik zonder enige afwachting eronder. Toen ik klaar was deed ik een lingerie, een kort broekje en een naveltrui aan, waardoor je mijn navelpiercing zag. Niemand heeft hem tot nu toe gezien en dat mocht van mij part wel zo blijven. Eenmaal in mijn kamer kreeg ik bijna een hartaanval toen ik Nasser op het bed zag liggen. 'Wat..' 'Had je het gezellig met Khalid?' Onderbrak hij mij direct. 'Mijn kamer uit nu.' Hij bekeek mij zondere enige schaamte van top tot teen. Ik voelde mijn wangen rood worden, hij stond op en liep mijn kant op. 'Hoe was, deel de details is met mij.' 'Hou op.' 'Misschien moet ik hem voor je roepen, dan kan de rest verder in je kamer.' Ik voelde de tranen achter mijn ogen branden, maar ik was niet van plan enige emotie tegenover hem te vertonen. 'Jij had het anders erg naar je zin, ik wilde je niet storen.' Zei ik terwijl ik met mijn ogen draaide. Hij pakte mij ruw bij mijn pols vast. 'Jij bent niks van mij, je pakt en dumpt bijna elk meisje, je hebt het recht niet eens om te zeggen wat ik moet doen, Khalid praatte tenminste op een normale manier met mij, kan ik van jou niet zeggen.' Ik trok mijn hand los en zette een stap achteruit. 'Ik wist niet dat je een navelpiercing had' 'Weet niemand, nou wist niemand.' Ik draaide mij om en wilde weglopen. Hij trok mij aan mijn arm terug, ik kwam tegen zijn borstkas aan en voelde de pijn voor een seconde, maar daar kon ik niet lang aan blijven denken. 'Dit hele huis zou je al gehad hebben, als ik ze niet had verteld uit je buurt te blijven, dan zou ik niet de enige zijn geweest die het wist.' Dacht hij serieus zo over mij? Een traan gleed langs mijn wang. 'Bedankt om te weten hoe je over mij denkt.' Ik duwde hem tegen zijn borstkas aan. 'Ga weg mijn kamer uit, je hebt genoeg gezegd.' Hij pakte mijn polsen vast. 'Wacht.' 'Ga weg.' Schreeuwde ik. Hij schrok blijkbaar, maar hij verslapte zijn greep niet. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik schreeuwde, dat hij weg moest gaan, maar inplaats daarvan verstevigde hij zijn greep alleen maar meer. Ik zag dat hij zijn geduld verloor. Hij duwde mij tegen de muur aan en drukte zijn lippen ruw op die van mij. Ik stribbelde tegen, maar hij liet het niet toe. Met zijn tong probeerde hij toegang tot mijn mond te krijgen, ik liet hem toe en voelde hoe hij met zijn hand naar mijn borst ging. Mijn hart ging als een razende tekeer. Nasser tilde mij op en zette mij op mijn bureau neer waar zijn lippen direct naar mijn nek gingen. Er kwam een genietend geluid mijn mond uit. Hij genoot blijkbaar daarvan en trok zonder twijfel mijn naveltrui van mijn hoofd. Alles ging te snel, het leek wel alsof hij mij in zijn macht had en ik hem niet kon tegenhouden. De bellen rinkelde, dat ik moest stoppen, maar het lukte mij niet. Inplaats daarvan trok ik zijn t-shirt van zijn lichaam. Hij tilde mij weer op en legde mij op bed. Mijn korte broek en bh vlogen ook door de kamer heen. Zijn tong maakte kennis met mijn boven lichaam. De zuigzoenen die hij achter liet op mijn borsten, zorgde ervoor, dat ik direct wist dat die niet snel weg zouden gaan. Nasser trok de laatste kleding stukken uit en drong binnen in mij. Een scherpe pijn drong er door mij heen, het bloed gleed langs mijn benen op het witte laken. Nasser bleef mij zoenen, de pijn maakte snel plaats voor genot. Ik sloeg mijn armen stevig om zijn nek en voelde iets wat ik niet kon plaatsen of een naam kon geven, noemde men dit 'de liefde bedrijven'? We kwamen allebei tot ons hoogtepunt, uitgeput viel hij naast mij en trok mij stevig naar zich toe. Enkele minuten later besefte ik mij wat ik gedaan had en sprong ik op. Ik wikkelde een laken om mijn heen en keek met grote ogen naar het bed, ik sloeg mijn hand voor mijn mond en voelde de tranen omlaag glijden. Ik had mijzelf voor het huwelijk weggeven. Ik had mijzelf gegeven aan iemand, die niet als mijn echtgenote werd gezien. Nasser stond op en liep mijn kant op, ik liet mijzelf op de grond vallen en begon hartverscheurend te huilen, ik had het belangrijkste bezit van een meisje weggegeven. Hij trok mij omhoog en pakte mijn gezicht vast. 'Nadia, ik laat je niet alleen, je bent van mij. Maak je asjeblieft geen zorgen, ik laat je niet in de steek.' Hij drukte zijn lippen op mijn voorhoofd en trok mij weer in bed waar hij zijn armen stevig om mij heen sloeg.
De weken die erna volgde, werd het van kwaad tot erger. We deelden het bed regelmatig, ik kan niet meer zonder Nasser en zonder het gevoel dat hij mij gaf als hij alleen maar naar mij keek. Ik had het zelf veroorzaakt. Ik had naar die alarmbellen moeten luisteren en nu kan ik het niet meer stopzetten, want al raakt Nasser alleen maar mijn arm aan, ik bezwijk er direct onder. Nasser wat doe je mij aan?
