Ik draaide mij weer om en wilde weglopen, maar dat liet Yassine niet toe. 'En waar ben jij van plan heen te gaan?' Ik keek hem strak aan en was niet van plan tegen hem te praten, dat mocht hij echt uit zijn hoofd gaan halen. Ik wilde doorlopen, maar Yassine trok mij terug. 'Als je denkt dat je naar buiten gaat mag je gelijk weer naar je kamer gaan. En waarom draag je weer strakke kleding?' Hij keek afkeurend naar mijn kleding. 'Wat gaat jou dat aan? En zie mij maar is tegen te houden.' Ik trok mij terug en liep snel door de gangen, ik keek om, maar zag Yassine mij niet achterna komen. Met een voldaan gevoel liep ik door, tot ik de grond onder mijn voeten voelde verdwijnen, ik keek naast mij en zag aan allebei de kanten 1 brede man. 'Laat mij los.' De mannen gaven geen kik en liepen door met mij in hun handen alsof ik een veertje was. Ik werd op mijn bed gezet en gelijk daarna verlieten ze mijn kamer en deden ze hem op slot. 'Laat mij eruit, dit kunnen jullie niet doen, ik wilde alleen even gaan winkelen.' Ik trapte en sloeg nog een paar keer tegen de deur aan, maar ik wist dat het niks zou helpen, ik liet mijzelf op mijn bed vallen, de tranen stroomden over mijn wangen. Mijn vrijheid kon hij niet afpakken van mij, nee dat kon hij niet maken. Waarom verbied hij mij de kleding die ik draag, hij is alleen maar met meisjes die er zowat naakt bij rondlopen, wat ik draag is doodnormaal. Ik sloot mijn ogen en viel direct in slaap.
De dagen die daarna volgde heb ik Yassine niet meer gezien. Er werd eten naar mij gebracht, maar de kamer uit mocht ik vergeten, wat was er mis met hem? Ik zuchtte voor de zoveelste keer vandaag en besloot om maar een douche te gaan nemen. Ik begreep niet wat hij hiermee wilde bereiken en hij mocht wel snel met een antwoord gaan komen, want het in deze kamer uithouden gaat mij niet meer lukken.
Yassine:
Woedend was ik op haar, maar dan ook echt woedend. Ze wist dat de woonkamer vol was, dus waarom haalde ze het in haar hoofd dan zo naar binnen te lopen. Gefrustreerd ging ik met mijn handen over mijn gezicht heen.
*flashback*
'Zag je die kont? Pff wat je daarmee kan doen.' Ik hoorde de jongens lachen, de woede borrelde in mij op. Ik liep de woonkamer in en keek ze strak aan. 'Als ik erachter kom, dat wie dan ook van jullie aan haar zit of wat probeert, beloof ik degene persoonlijk een kogel door zijn hoofd te schieten, is dat duidelijk?' Vroeg ik ijzig kalm, de jongens knikte braaf en vertrokken vervolgens naar hun eigen kamer.
Is het raar dat ik dan tegen haar zeg dat ze geen strakke kleding aan moet doen? Ze snapt niet dat ze alleen met haar ogen een jongen tot waanzin kan drijven. Haar gedrag maakte mij gek en dat ze met Mounir gezoend heeft maakte mijn gedrag tegenover haar alleen maar killer. Ik sloeg met mijn vuist hard op tafel, hoe kon ze? Als ze het niet gestopt zou hebben zou Mounir haar naar zijn bed geleid hebben en dan zou ik denk ik serieus een kogel door zijn hoofd geschoten hebben en wat ik met haar gedaan zou hebben? Daar wil ik niet eens aan denken.
Mounir:
Ik liep richting de kamer van Yasmina, ik had haar de vorige keer al naar mijn kamer moet leiden. Yassine gaat me doodmaken als hij weet wat ik met haar wil doen, maar dat heb ik er nu wel even voor over. Ik wilde net de deur openen, als ik Yassine met zijn armen over elkaar tegen de muur aangeleund zie staan. Hij stond in het donker, dus kon ik hem moeilijk zien. 'Weg hier nu.' Ik slikte, draaide mij om en liep direct door naar mijn kamer, ik belde Nora op en vertelde haar dat ik naar haar toe zou komen, zonder op een antwoord te wachten hing ik op. Als mijn lusten nu niet op iemand uit ga werken, ga ik gek worden.
