Ik opende de volgende dag voorzichtig mijn ogen en keek vervolgens naast mij, maar Yassine lag er niet meer. Een teleurgesteld gevoel maakte plaats in mijn lichaam. Ik stond op, maakte zijn bed op en liep naar mijn kamer waar ik direct onder de douche stapte.
*2 dagen later*
Boos gooide ik een boek van mijn bureau naar de muur, waar hangt hij uit? Ik heb hem al twee dagen niet gezien, wil ik hem een kans geven is hij opeens verdwenen. En die jongens hier maken mijn hoofd helemaal gek, dat gestaar en geslijm begint onderhand mijn neus uit te komen. Ik liet mijzelf op mijn bed vallen en ging met mijn handen naar mijn haren, dit gaat nog is wat worden.
Verveeld zat ik wat rond te zappen, tot ik twee handen op mijn ogen voelde. Ik zette mijn handen op zijn handen en probeerde ze weg te trekken, maar zonder succes. Ik hoorde een lach, het was geen Yassine en ook geen Nasser. Hij haalde zijn handen weg er kwam een grijzende Amir tevoorschijn. Geschrokken stond ik op en sprong bijna op hem, hij keek mij glimlachend aan. 'Wat doe je hier?' 'Is dat serieus het eerste wat je vraagt als ik de moeite neem om naar je toe te komen?' 'Nee nee zo bedoel ik het niet, maar ik dacht dat je mij vergeten was.' 'Jou vergeten?' 'Ja eigenlijk heel dom wat ik dacht, wie vergeet mij nou?' Ik haalde mijn neus op en keek hem arrogant aan. Hij gaf mij een harde stomp op mijn arm, ik schreeuwde het uit van de pijn. 'Hoe vaak heb ik gezegd die arrogantie voor je te houden?' Ik knikte maar wat en wreef over mijn zere arm heen. Amir was een goeie kennis van de familie net als Nasser is hij iemand dat ik met hart en ziel vertrouw. Amir vertelde dat hij zijn vriendin ten huwelijk had gevraagd en geloof mij dat werd tijd, ze hebben een relatie van 2 jaar gehad en hielden ongelofelijk veel van elkaar.
Yassine:
Vermoeid opende ik de deur en liep ik samen met de jongens naar binnen. Deze twee dagen hadden mij meer dan uitgeput en het enige waar ik nu naar verlangde waren de armen van Yasmina om mij heen. Ik wilde net mijn slaapkamer inlopen tot ik gelach uit de woonkamer hoorde komen. Ik zag Yasmina samen met Amir op de bank zitten, ze hadden het blijkbaar leuk samen. Yasmina's rechte tanden kwamen tevoorschijn en haar goudbruine ogen spraken boekdelen ze was blij en dat deed mij goed. Ik liep de woonkamer in en liep richting Amir om hem te groeten, hij gaf mij een stevige hand. Ik zocht oogcontact met Yasmina, maar ze nam niet eens de moeite om op te kijken, wat was er met haar? 'Maar ik moet er weer is vandoor ik zie jullie snel weer' hij gaf mij weer een hand en Yasmina een kus op haar voorhoofd, ze glimlachte naar hem en keek vervolgens weg. Ik wist dat Amir verloofd was en dat hij Yasmina niet anders zag dan als een zusje, dus maakte ik mij ook geen zorgen over de kus die hij op haar voorhoofd gaf, maar waar ik mij wel zorgen over maakte is waarom Yasmina zich zo gedraagt, wat heb ik fout gedaan? Yasmina stond op en liep weg, ik liet het er maar bij en wilde eerst een douche gaan nemen en dan zou ik wel naar haar toe gaan. Ik liep mijn kamer in en stapte vervolgens onder de douche.
Yasmina:
Als hij denkt dat hij niks van zich kan laten horen en vervolgens weer tevoorschijn komen en doen alsof er niks is mag hij dat mooi uit zijn hoofd gaan halen, zo werkt dat niet bij mij. Ik stapte mijn kamer uit en liep richting de woonkamer, mijn serie zou zo beginnen en ik had wel zin om even niks te doen, maar blijkbaar waren er andere plannen gemaakt voor mij. Ik werd een kamer ingetrokken, de deur werd op slot gedaan en ik werd klemgezet tussen de muur en het gestalte wat mij hier naar binnen had getrokken. Ik had door de parfum al gelijk opgemaakt dat het Yassine was, maar had een bevestiging nodig. Ik keek op en zag dat het inderdaad Yassine was. 'Wat is jouw probleem?' Hij keek mij verbaasd aan. 'Mijn probleem? Je bedoeld jouw probleem. Jij bent degene de mij negeert.' 'Ja denk je nou serieus dat je kan verdwijnen en dan vervolgens terugkomen en dan denken dat ik alles maar goed vind. Waar was je?' Zijn blik veranderde 'Ik had werk te doen.' 'Ja wat voor werk?' 'Dat zijn jouw zaken niet.' 'Oh is dat zo? Dan ben ik klaar hier.' Ik duwde hem weg en wilde de deur openmaken maar hij trok mij terug en duwde mij nu wat ruwer tegen de muur aan, hij drukte zijn lichaam tegen die van mij aan, zijn ademhaling versnelde, dat betekende niets goeds. Zijn gezicht was enkele centimeters van die van mij vandaan. Ik slikte en voelde het zweet bij mijn voorhoofd uitbreken. Hij drukte zonder op een reactie te wachten zijn lippen ruw op die van mij en duwde zijn lichaam stevig tegen die van mij aan.
