Spójrz w górę, zobaczysz... Mnie

Rozdział 15

Otworzyłam drzwi moim oczom ukazał się Tande. Za pleców wyciągnął bukiet róż. Uśmiechnął się i wręczył mi kwiatki.
- Dziękuje, a z jakiej to okazji? - zapytałam.
- Chciałem ci powiedzieć...
- Wejdź nie będziemy stać na dworze.
Zdjął kurtkę i buty. Zaprowadziłam go do kuchni, a kwiaty wstawiłam do wazonu.
- Napijesz się czegoś?
- Nie, dziękuje - pokazał ten powalający uśmiech.
- Daniel co ty kombinujesz? - zapytałam opierając się o blat.
Wstał i podszedł do mnie. Patrzył mi chwilę w oczy. Przybliżył swoją twarz, ale w tym samym momencie do kuchni wszedł dziadek i odchrząknął.
- Nie chcę wam przeszkadzać, ale takie  rzeczy wszędzie, ale nie w kuchni.
Moje policzki oblał rumieniec, a Daniel się zaśmiał.
- Chcesz coś do picia? - zwróciłam się do staruszka.
- Nie, już uciekam i wam nie przeszkadzam - powiedział i wyszedł.
Daniel spojrzał na mnie, a ja spuściłam wzrok.
- Idziemy do pokoju? - zapytał.
- Mhm.
Usiadł na moim łożku, a ja obok niego. Wpatrywałam się w kubek herbaty.
- Co chciałeś mi powiedzieć? - zapytałam po dłuższej ciszy.
- Chciałem... No... Mój związek został definitywnie zakończony!
- Aaaa i po co mi to mówisz?
- Jak to po co?! Teraz możemy być razem. Nic nie stoi na przeszkodzie, oprócz... - nie dokończył.
- Oprócz?... W sumie to nie ważne. Skąd niby możesz wiedzieć, że chce z tobą być?
- Bo ja to wiem i nie zaprzeczaj.
- Daniel... - uśmiechnęłam się.
Złapał mnie za dłonie.
- Dianoo... - powiedział poważnym głosem. Musiałam się zaśmiać.
- Oprócz?
- Stockla.
- A co trener ma do tego?
- Nie chce komplikacji w drużynie...
- Daniel... Potrzebuje czasu, to się dzieje za szybko...
- Ta, jasne. Każda tak mówi - wstał.
- Nie rozumiesz.
- Doskonale rozumiem - powiedział i wyszedł trzaskając drzwiami.
Co ty narobiłaś?!
Chcę z nim być, ale jeszcze nie jestem gotowa. W sumie chyba nie wiem czego chce...