Chapter Thirteen: You!!...again

339 9 0
                                    

Xander’s POV

Hanggang ngayon balisa parin ako sa kaka-isip sa nangyari kanina.

“eeeewww!!” yan nalang nasasabi ko sa tuwing na aalala ko yung kissing scene ehos na iyon.

Bakit ko ban a isipang gawin iyon? hinayaan ko na lang sana siyang tumalon..

pero kakabagin naman ako ng konsensya ko pag nagkataon.

(Korek!)

tsk!

ito naman napala ko! hindi ako makatulog kasi…

pakiramdam ko nararamdaman ko parin yung mga labi nito sa labi ko.

“Waaaaahh! umalis ka sa utak ko!” sabay batok sa ulo. Ilang beses ko nang binabatukan tong ulo ko sakaling lumabas sa utak ko yung nangyari kanina.

Mag fly away ba.

(Gaga! pwede kaya yun?)

Malay natin.

“Your still confused boyfriend?”

Natigilan ako.

Nababaliw na ba ako? kasi parang narinig ko yung boses ng baliw na babaing yun eh.

>__<

naku! kailangan ko na yatang pumunta sa psychiatrist. Nagtalukbong nalang ako ng kumot.

“Hey! Xander!”

O__O

Waaaahh!

Baliw na ako!

Bigla akong napabangon.

“Let me in Xander!!”

napalingon ako sa bintana ko at hayun naman pala eh. Hindi naman pala ako baliw. Narito talaga siya.

Ano??

Narito siya?

Lumingon ulit ako sa bintana.

“You??” hindi makapaniwalang bulalas ko.

“Again.” nakangiting sabi pa nito. “Let me in Xander, it’s so cold here!” utos pa nito.

Ni lock ko kasi kanina yung bintana sakaling pumunta siya ulit eh hindi na siya makaka-pasok pang muli. May pagka pusa rin kasi siya. Sa bintana dumadaan kaysa sa main door.

Di naman yata ginagawa nitong pinto yung bintana nito sa kanina no?

“Go home!” inis kung taboy.

“I can’t”

“Why?”

“Basta! ayaw kung umuwi!”

“Just go away!”

“Ayaw ko nga, sige na Xander papasukin mo na ako gusto ko lang may makasama tonight.”

bakit ba sa tuwing nakakarinig ako ng mga salita niya na alam kung may meaning iyon tila nagkakaroon ng sariling bell sa loob ng utak ko na nagbibigay sign na…

may panganib!

may panganib!

may panganib!

kew-kew-kew

Hahaha ginaya ba naman sa dragon ball?

Baliw.

waaahhh!! nahahawa na ako sa pagkabaliw nitong babaing to. Pati tuloy utak kung matino hinahawaan niya ng kung ano-ano!

“Xander!”

tumalukbong ulit ako. Bahala siya.

“Kung hindi mo ako papasukin, babasagin ko na lang bintana mo.”

Napabangon ako bigla sabay tingin sa bintana.

Posibleng gawin niya iyon.

Napabuntong hininga ako. Lagi nalang akong nitong dinadala sa sitwasyong ganito! nakakainis na siya ha!

Nakakasira na nga ng beauty rest ko, makulit pa!

Binuksan ko yung bintana at hayun kay bilis na nakapasok sa loob sabay takbo papuntang kama.

Sige sa kanya na ang kama!

nakakahiya naman sa may-ari.

Nagkumot agad ito. Nilalamig nga ang loka.

“Ilang oras akong naghintay sa labas.” sabi pa nito.

“Bakit? sinabi ko bang maghintay ka sa labas at for the first place hindi kita pinapunta dito.”

Bumangon ito at ngumiti. Nakatayo parin ako malapit sa kama habang siya nasa kama ko na.

“Wala akong kasama sa bahay eh at boring kaya pumunta ako  rito para dito muna.”

“Aba! parang bahay mo na to ah? kung gusto mo ay pwede agad! hindi ka man lang humihingi ng pahintulot kung okay lang sa may-ari.”

“Tita said to me I’m always welcome here kaya walang problema.”

“Meron! sa bahay pwede pero sa kwarto ko ako yung may-ari kaya dapat humingi ka muna ng pahinutulot sa akin!”

“Alam kung hindi ka papayag kaya hindi na ako nagpa-sabi sayo.”

“Nakaka-inis ka! diba sinabi ko na sa iyo I hate you?”

“At diba sinabi ko rin sayo I love you?” sabi pa nito.

Gusto talaga nitong mag-war kami no ng mga salita?!

*Deep sigh*

“Wala na akong magagawa, kaya umisog ka doon sa pinaka dulo dahil gusto ko malaki yung space ko sa kama dahil akin naman yan at isa pa huwag na huwag kang mananantsing ulit! sasapukin kita!”

nakangiti pang tumango-tango ito.

Timang lang teh?”

Nahiga na ako sa kama at para sure nilagyan ko ng unan sa gitna kahit alam kung pweding-pwede niyang itapon iyon para lang makalapit sa akin.

“Goodnight Xander.”

“Bakit ba gustong-gusto mong makitira sa ibang bahay?” with irita voice yan.

“Hmmm…boring doon eh wala akong kasama at isa pa haunted yung bahay kaya nakakatakot mag-isa.”

“Haunted?”

“Oo kaya ayaw ko doon manatili.”

“Kaya gusto mong sa iba na lang.”

“Oo lalo na sa bahay ninyo kasi dito masaya ako dahil narito ka.”

Napa-iling na lang ako. Nakakatakot nga yatang tumira sa haunted nitong bahay. Kung ako rin sa sitwasyon niya mas mabuti pa ngang tumira sa ibang bahay kaysa maiwan sa ganung bahay.

Waaahh! nakakatakot, iniisip ko palang.

Operation Back to Straight GuyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon