YÜREĞİNE SOR (TAMAMLANDI)

Özel Bölüm-Dostluk

IYI GÜNLER HERKESE BEKLENEN AN. İKİ FARKLI KİTAP, İKİ FARKLI KARAKTER İKİ FARKLI YAZAR BIRBIRIMIZIN KALEMLERİNE DOKUNDUK İNŞALLAH SIZINDE YÜREKLERINIZE DOKUNABILIRIZ. BU BÖLÜMDE TEK BIR AMACIMIZ VAR YAŞADIĞIMIZ HAYATIN PEŞİNDEN KOSARKEN BELKIDE IHMAL ETTIĞIMIZ DOSTLARIMIZI HATIRLAMAK. BIZ YAZARKEN @soncemre ARKADAŞIMLA ÇOK EĞLENDİK DUYGULANDIK HEYECANLANDIK DOSTLARIMIZI VE ANILARIMIZI ANIMSADIK. İNŞALLAH OKURKEN SIZEDE YASAYABILIRIZ. SÖZÜ FAZLA UZATMAYALIM IYI OKUMALAR HERKESE. DÜŞÜNCELERINIZI MERAKLA BEKLIYORUZ

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana

Saatler süren yolculuk sonrası adaya ulaşılmıştı. Her zamanki gibi tüm ihtişamıyla merhaba diyen sokaklardan bir bir geçilirken yıllardır değişmeyen çehresini hayranlıkla izlemişti İbrahim ve Pelin . Kulakları dolduran fayton sesleri baharı müjdeleyen yasemin kokuları hepsi aynıydı. Tabi burayı daha anlamlı kılan bir dostu varlığıydı.

Selimle üniversite yılarında tanışmış o zamandan bu zamana çok şey paylaşmışlardı. Hatta o yıllarda sahip olduğu tek dostuydu Selim bu şehirde yalnızlığını paylaştığı. Tabi yıllar her ikisinin önüne farklı yaşantılar farklı acılar sunsada dostuna duyduğu özlemi bitirememiş ve onu buralara kadar getirmişti.

İbrahim Selimi , Selim ibrahimi çok iyi anlayabiliyordu. Çünkü ikisininde iyileşmez yaraları vardı ve bu yaralar önlerine demirden geçilmez kaleler örmelerine neden olmuştu yıllarca.

Selim İbrahim in İstanbul a geldiğini duyunca mutlaka görüşmeleri gerektiğini söylemiş ve İbrahim i adaya davet etmiş. İbrahim ilk başta yanında Pelin olduğu için Selim in rahatsız olacağını düşünsede Seliminde adada tek olmadığını duyunca bir yandan rahatlamış bir yandan içinde kocaman bir merak uyanmıştı. Selim Hilal den ve yaşadıklarından sonra yanına kimseyi yaklaştırmamış etrafına aşılmaz duvarlar örmüştü. Şimdi yanında hemde en derin mabedine yani adadaki evinde yanında olanı fazlasıyla merak etmişti İbrahim ve nasıl olsa öğrenirim diyip şimdilik bu merakını ertelemişti.

Fayton sokakları bir bir arşınlarken girdikleri sokakta Selimlerin evini görünce hemen hatırlamıştı. Zaten Selimde görünce hemen tanırsın evi demişti öylede olmuş tek görüşte yıllar önceki ihtişamıyla hala duran konağı tanımıştı. Faytoncu evin önüne yaklaştığında durmasını söylemiş faytondan inip tekrar izlemeye koyulmuştu bu yılların eskitemediği evi. Aklına gelen anılarla yüzünde bir gülümseme oluşmuş o yıllara olan özlemi bir kez daha yayılmıştı yüreğine Yanında duran Pelinin onu incelediğinden habersiz. Bu adamın yüzüne huzur kokusu sadece sevdikleri ve değer verdiklerinin yanında yayılıyordu. Bir tek onların yanında bu kadar gerçek bu kadar anlaşılabilir oluyordu. Bu arkadaş kimdi bilmiyordu ama en az Ahmet ve Mihrali kadar değerli olduğu yüzündeki huzurdan belli oluyordu. Onlar konağın kapısında durmuş beklerken bahçeden onlara doğru gelen çifti görmeleriyle bakışları onlara kaymıştı.

¨ne o hala evime karşı derin duygular mı besliyorsun¨

Duyduğu ses ile yüzüne kocaman bir gülümseme yayılmış kendine doğru gülen gözlerle gelen Selime bakıp

¨en büyük aşkımdı biliyorsun¨

¨bilmem mi babama ileride sana satması için teklifte bile bulunmuştun¨

Selimin söylediği ile iki dost kocaman bir kahkaha atmıştı ve yılların özlemi ile sarılmıştılar bir birlerine. Onlarınki özlemden ziyade acılarını bastırmaktı aslında. Hem zamanla hem acılarıyla yarışırken birbirlerini ne kadar ihmal ettiklerini biliyordu.