P U S

|4.Bölüm|

&&

Medya; Cenk

İYİ OKUMALAR!

Gece vakti dışarı çıkmamız ne kadar doğruydu bilmiyorum ama eğlenceliydi. Evdeki herkes derin bir uykuya daldığında Yaren ile dışarı çıkma planı yaptık. Alpay dede geceleri kızların dışarı çıkmasına karşı bir insandı. Bizde çareyi kaçmakta bulmuştuk. Bahçe kapısından çıktığımızda korumaların bizi yakalayacağından dolayı çitlerden atlamaya karar verdik. Her ne kadar karşı komşunun alanını işgal edecek olsak da buna mecburduk. Yaren çitlere tırmanıp karşı bahçeye geçtiğinde sıra bendeydi.

"Hadi Derin oyalanma!" çitin sivri ucundan tutuğundum sırada kendimi yukarı çektim. Sıyrılan tişörtümden göbeğim tahriş olurken lanetler okudum. Sonunda karşı bahçeye geçiş yapabildiğimde Yaren ses çıkarır şekilde alkışladı. Hemen öne atılıp durdum, bir komşu vakası yaşamak istemiyordum. Otların ses çıkarmamasını umarak bahçe kapısına ilerledim. Yaren arkamdan kıkırdayarak geliyordu ve dikkat çekmemiz an meselesiydi. Çevreye göz attığımda bu evde korumanın olmadığını gördüm, şükürler olsun! Bahçe kapısını açarken çıkan gıçırtaya yüz buruşturup hemen bahçeden çıktım. Yaren boş caddede sevinç dansı yaparken tahriş olan göbeğimi okşadım.

"Yaşasın be sonunda aşkımı görebileceğim!" ah tabi bir de bu vardı. Cenk'in bir barda olduğunu öğrenmiş ve peşine düşmek için ant içmişti. Onu kolundan tutup evin etrafından uzaklaştırdım. Her an Barış ortaya çıkıp planımızın içine edebilirdi. Yola çıktığımızda Yaren bir taksi çevirmiş ve barın adresini vermiştim. İlk defa bara gitmediğimden bunu sorun etmedim. Önümden akıp giden yola bakarken bu gecenin olaysız bitmesini umdum. Taksi şaşalı bir barın önünde durduğunda ücreti ödeyip indik. Barın kapısındaki adamlar bize tuhaf baksa umursamadım. Bu her zaman olurdu ve her seferinde umursamazdım. Yaren barın kapısını itip içeri girdiğinde onu takip ettim. Görüntü aynıydı, birbirini yiyen çiftler, delice dans edenler, ve şişenin dibini bulanlar. Yaren gözleriyle etrafı tararken ona yardımcı oldum gerçi ne yapacağı hakkında bir fikrim yoktu.

"Buldum!" yüksek sesli müzikten aşınan sesini duyduğumda baktığım yere baktım. Cenk bir bar taburesinde oturmuş içiyordu. Hafif dağılmış saçları ve kısık gözleriyle buradan bile çekiciydi.

"Öyleyse git yanına." Yaren bana kuşkuyla baktı.

"Peki ya sen?"

"Muhtemelen köşede bir yerde uyuklarım."

"Hadi Yaren zaman kaybediyorsun." bu sözümden sonra koşar adımlarla Cenk'in yanına gitti. Gözüme kestirdiğim köşedeki koltuğa ilerlerken birinin musallat olmamasını diledim. Krem rengi koltuğa oturduğumda ayağımdaki botları çıkarıp kenara koydum. Koltuğun başlığına kafamı koyup ayağımı gelişi güzel uzattım. Yaren'in işi bitene kadar burada uyuklasam fena olmazdı.

*

Gözlerim alıştığı karanlıktan uzaklaşırken üzerimdeki çarşafa biraz daha sarıldım. İpek gibi çarşaf beni uykuya teşvik ediyordu. Gözlerim etrafta dolanırken tutunduğum çarşafı sorguladım. Çarşaf? Hızla doğrulurken kendimi bulduğum ortam kesinlikle bar değildi? Simsiyah çarşaflarla kaplı bir yataktayım. Oda da sadece bir yatak bulunurken bir de başka yöne giden bir kapı vardı. Yataktan uzaklaştığımda botlarımı kapının kenarında gördüm. Botlarımı alıp yatağa oturduğumda buraya nasıl geldiğimi anlamaya çalışıyordum. Botlarımı giydiğimde kapıya doğru ilerledim. Yaren meraktan delirmiş olmalıydı. Odadan çıktığımda karşımda bir çalışma odası vardı. Burada daha fazla kalıp beynime işkence etmemeliydim. Odadan çıktığımda çoşkulu müzik hala yerindeydi. Merdivenleri hızlı hızlı indiğimde bar tezgahının oraya baktım ama kimseyi göremedim. Bomboştu. Barın içini seri adımlarla dolaşmaya başladığımda biri kolumdan tuttu. Kolumu çekmeye yeltendiğimde Barış'ın yakıcı gözleriyle karşılaştım.

"Düş önüme!" eyvah kesin Yaren yakalanmıştı. İtiraz etmeden beni götürmesini izin verdim. Bardan çıktığımızda kapının önündeki mercedesle göz göze geldik. Yaren arabanın içinden kafasını çıkartıp üzülerek baktı. Barış beni ön koltuğa fırlattığında hızla Yaren'e döndüm.

"Konuşabildin mi?" yüzündeki üzüntü kaybolurken gülümsedi.

"Evet." Barış arabaya bindiğinde hızla önüme döndü. İkimizin üzerinde gezindiği delici gözleri açıkçası korkutucuydu.

"Dedemin elinden ikinizde kurtulamayacaksınız." ve işte buda çıktığımız yolun değişim başlangıcıydı.

||-||-||-||-||-||-||

Lütfen oy vermeden gitmeyelim.