Ang Girlfriend kong Baliw

Baliw 10

Baliw 10: Thank God

Savannah's POV

Nandito kami sa lob ng hospital. Si Zen ay nasa ICU parin at ilang oras na siyang na sa loob.

Dumating na rin ang kapatid ni Zen pati iyung mga kaibigan namin. Dumating na rin si mama at umupo sa tabi ko.

Sana naman hindi gaanong malala ang sitwasyon ni Zen. Iyak parin ako ng iyak kahit wala ng luha na umaagos mula saaking mga mata.

"Anak, wag kang mag-alala. Magiging okay rin si Zen" sabi nang mama ko at napaiyak ako lalo. Niyakap niya lang ako tsaka pinatahan ako habang kinakanta niya iyung kanta niya saakin nung bata pa ako.

"Tahan na anak" sabi ni mama habang hinahagod ang likuran ko.

may naramdaman akong tumabi saakin. Napalingon naman ako sakanya.

Tumango lang si mama

"Maiwan ko muna kayo" sabi niya at umalis na.

"Savannah?" tawag ni Zara saakin, tiningnan ko lang siya.

Sinisisi ko ang sarili ko kung bat napahamak si Zen. 

"Savannah. Magiging okay lang si Zen. He is a strong person. Makakaya niya rin itong pagsubok na ito." sabi niya at niyakap ako. Umiyak lang ako sa balikat niya

"Sinisisi ko ang sarili ko sa nangyari. Kung hindi lang sana ako tinulak ni Zen. Kung hindi sana ako ng pakatanga that time. Kung slsm ko lang sana na malapit na akong masagasaan sana umilag na lang ako." sabi ko habang umiyak parin

"Shhh. It's not your fault. Hindi ka rin naman niya sinisi sa nagyari so don't blame yourself. Buti na lang at ligtas ka." sabi niya at kumalas sa yakap namin.

Nginitian niya lan ako at nagpunas na ako ng luha.

Lumabas ang doctor mula sa ICU. Agad naman kaming lumapit sakanya.

"How was my brother doc?" tanong ni Zara sa doktor

Tinanggal muna ng doktor ang mask niya tsaka hinarap niya si Zara.

"Okay naman siya. He's stable now. He got a broken rib and some bruises on his body. Mukhang napalakas yata ang impact ng pagkabangga niya" sabi ng doktor

Thank God!

Nakahinga ako ng maluwag ng malaman kong okay siya at stable na siya. Pero may broken rib siya. Sigurado akong masakit iyun.

"Pwede niyo na siyang dalawin. Ililipat lang namin siya ng room" sabi ng doktor at lumabas naman ang mga nurse at nakita ko si Zen na nakahiga.

"I have to go now" pagpaalam ng doktor at umalis na siya.

May lumapit na isang nurse.

"Sino po ang kamag-anak ng pasyente dito?" tanong nung nurse

"I am" sagot naman ni Zara

"Ma'am, may mga bills po kayong dapat bayaran at iyung reseta rin po sa medicines na kailangan niyong bilhin." sabi nung nurse

"Okay" sabi naman ni Zara

"Dalawin niyo na si Zen. Susunod lang ako" paalam ni Zara tsaka siya sumunod sa nurse.

Silang lahat ay nakapasok na sa loob ngunit nangdito parin ako sa pinto ng room ni Zen. Nagdadalawang isip ako kung papasok ba ako o hindi.

"O anak? bat nangdiyan ka pa? Pumasok ka na." sabi nig mama ko na nasa likuran ko.

"Pero ma, ayaw kong makita siya sa sitwasyon niya ngayon. Mahihirapan lang ako" sabi ko naman at may namumuo na namang luha sa mga mata ko.