Θα μπορούσα ......;;;;

Κεφαλαιο 4 παρτ 2 : μια απροσμενη συναντιση

Τζάκ pov
Έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος απο τότε που παράτησα τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα και έφυγα . Δεν ήθελα να το κάνω αλλά αναγκάστηκα . Έπρεπε να φύγω μακρυά όσο πιο μακρυά γίνονταν . Έπρεπε να ξεχάσω εκείνη . Όσο και αν δεν ήθελα ένιωθα ενοχές , εξαιτίας του πατέρα μου εννοείται . Τήν πλήγωσα το ξερω την έκανα κομμάτια της συμπεριφέρθηκα σαν σκουπίδι αλλά  όσο είχα υποψίες ότι ο πατέρας μου βρισκόταν πίσω απο τον ξαφνικό θάνατο των γονιών της δεν μπορουσα να είμαι μαζι της . Θα ηταν άδικο για όλους και περισσότερο για αυτήν . Δεν της άξιζε να Είναι μεέναν δολοφόνο , με έναν γιο δολοφόνου . Ετσι την παράτησα έκανα την καρδιά μου πέτρα και έφυγα μακρυά αναζητώντας την αλήθεια . Μου πήρε αρκετό χρόνο μέχρι να την βρω αλλά όταν βεβαιώθηκα ότι οι πατέρας μου δεν είχα καμία ανάμειξη  ανακούφιστηκα και κατάλαβα ότι μπορουσα να γυρίσω πίσω  και να τη έχω πάλι δικιά μου . Δεν μπορουσα να  ζήσω άλλο μακρυά της ειναι η ζωή μου . Με την σκέψη της ξυπνούσα και κοιμόμουν το τελευταίο χρόνο .
Προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο κοντα στις 12  η ώρα το μεσημέρι και  αφού παρέλαβα τις αποσκευές μου κατευθύνθηκα προς τα εξω όπου με περίμενε η αδερφή μου  . "Τζάκ αδερφέ μου ποσό μου ελειψες . " μου είπε καθώς ρίχτηκε στην αγγαλια μου ." Το ξερω μικρή ειναι πολύς καιρός αλλά τωρα είμαι εδώ . Εσύ ποσό μεγάλωσες ολόκληρη γυναίκα πλέον ." Της είπα ανταποδίδοντας την αγκαλιά της με θερμή . Εκείνη απομακρύνθηκε και με τράβηξε απο το χέρι  . Ο δρόμος μέχρι το σπίτι ηταν μακρύς  μια ώρα τουλάχιστον με την κίνηση που είχε . Αλλά όταν αντίκρισα το σπίτι μου η κούραση έφυγε δεν την ένιωθα πλέον . Αναμνήσεις κατεκλησαν το μυαλό νου καθώς το βλέμμα μου έπεσε πανω στον λοφο απέναντι απο το σπίτι. Αχ η λουνα ....... πόσο μου έχει λιψει . Θα ειναι  κοντα στα 17 τωρα μια σωστή δεσπόινης . Θελω τοσο πολύ να την δω μα της τα εξηγήσω όλα να την φιλήσω να την σφίξω στην αγγαλια μου και να την ακούσω να τραγουδάει . Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα μπήκα μέσα στο σπίτι όπου οι γονείς μου με αγκάλιασαν με αγαπη και τρυφερότητα . Αφού μιλήσαμε για αρκετή ώρα ζήτησα την άδεια και πήγα στο δωμάτιο μου . Είχα ανάγκη απο ξεκούραση όποτε έκλεισα τα μάτια μου και γρήγορα με πήρε η ύπνος .ξυπνησα  απο τον ήχο του κινητού μου που χτύπαγε σαν τρελό . Βαριεστημένα άπλωσα το χέρι μου στο κομοδίνο και το έπιασα . Ηταν ο Μάρκ . Μάλλον θα είχα μάθει ότι γύρισα και θα ήθελε να βγούμε .
" έλα Μάρκ , τι θες και ξυπνάς τον κόσμο ;" " καλά ετσι χεραιτας  εσύ τον κολλητό σου ; Και καλά πάει στο καλό δεν μου είπες ότι θα έρθεις και μάλιστα για πάντα αλλά και να μην μας μιλάς κιόλας ;;" Είπε δήθεν θυμωμένα . "Δεν σε αποφεύγω και το ξέρεις απλά κοιμόμουν  λοιπόν θες να βγούμε το βράδυ για να επανορθώσω ;"" Του είπα ξέροντας ότι θα  δεχόταν . Αφού συμφωνήσαμε το μέρος και την ώρα  κλείσαμε και βλέποντας το ρολοι ηταν ήδη 7:30 και είχα μόνο μισή ώρα για να ετοιμαστώ . Έκανα ένα γρήγορο ντουζ και αφού ντύθηκα με ότι βρήκα μπροστα μου κάλυνυχτησα τους γονείς μου και βγήκα εξω . Αφού έβαλα κράνος καβάλησα την μηχανή και σε λίγοτεσο απο ένα μισάωρο  ήμουν εξω Απο το μπαρ που είχαμε συμφωνήσει . Ο Μάρκ ηταν ήδη εκεί  και με περίμενα κοιτώντας το κινητό του . Αφού χερετηθηκαμε και αγκαλιαστήκαμε μπήκαμε μέσα . Το  μπαρ ηταν μικρό αλλά το περιβάλλον φιλόξενο . Η μουσική πολύ δυνατή αλλά αυτό άρεσε στους νέους της ηλικίας μου . Ξαφνικά το βλέμμα μου έπεσε πανω σε εκείνη . Ηταν εδώ ... ο έρωτας μου η αγαπη μου η λουνα μου ηταν εδώ . Μόνο που φαινόταν διαφορετική . Δεν ηταν το χαρούμενο κορίτσι που είχα γνωρίσει πριν ένα χρόνο . Είχε αδυνατίσει το βλέμμα της ηταν ψυχρό σκληρό άδειο . Φαινόταν ότι πονούσε , πονούςε πολύ . Και ήξερα ότι εγώ της είχα προκαλέσει αυτό τον πόνο . Ηταν όμως πανέμορφη ακόμα και ετσι θλιμμένη ηταν πανέμορφη . Είχε ορημασει είχε γίνει  γυναίκα . Όταν το δικό της βλέμμα έπεσε πανω μου  τα καταγάλανα μάτια της γέμισαν πανικό . Έκαναν ένα μορφασμό πόνου και απελπισίας . Ωστόσο μετά απο το πρώτο σοκ ηρεμίσε . Η ώρα περνούσε ευχάριστα όσο την έβλεπα . Ηταν και ο Τζέιμι μαζι της . Τον είδα γνωρίσει και στην αρχή νόμιζα ότι ηταν το αγόρι της γρήγορα όμως κατάλαβα ότι ειναι απλά δυο καλοί  φίλοι . Κάποια στιγμή ένας άντρας την πλησίασε και άρχισαν να μιλάνε . Η Λούνα έδειχνε να το διασκεδάζει αρκετά αλλά εγώ έβραζα απο θυμό  . Ήθελα να πάω να τον πιάσω απο τον γιακά να τον χτυπήσω και μετά να την πάρω απο δω μέσα να την φιλήσω με πάθος και να την κάνω να καταλάβει ότι ειναι μόνο δικιά μου κανενός άλλου . Αλλά συγκρατήθηκα . Μετά απ κανα δυωρο η λουνα έφυγε μαζι μα αυτόν . Δεν κρατήθηκα την ακολούθησα  . Μπήκα στην μηχανή και τους ακολούθησα μέχρι το σπίτι της όπου και τη άφησε χαρίζοντας της πρώτα ένα φιλί παθιασμένο στο στόμα . Έβγαζα καπνούς . Μόλις απομακρύνθηκε και η λουνα μπήκε μέσα περίμενα λίγο και έπειτα χρυπησα το κουδούνι . Όχι δεν  θα την άφηνα ετσι θα την διεκδικούσα , ακόμα κι αν εγώ είχα προκαλέσει  τον πόνο που μπορούσες άνετα να διακρίνεις στα μάτια της θα τον έκανα να φύγει να αντικατασταθεί απο έρωτα φλόγα πάθος γι άλλη μια φορά . Θα την έκανα να ξεχάσει τον πόνο να ξεχάσει το μίσος που σίγουρα θα είχε για μένα και να ξεθάψει την αγαπη που τρέχει προς το προσωπο μου τον έρωτα που μας έκανε να γίνουμε ένα 1,5 χρόνο πριν . Ηταν το πιο όμορφο καλοκαίρι της ζωής μου και μετά ο βλάκας το κατέστρεψα μόνο και μόνο επειδή είχα ανασφάλειες , αμφιβολίες . Τι ηλίθιος που ήμουν , αλλά όλα αυτά θα αλλάξουν πολύ σύντομα   . Μετά απο λίγο η πόρτα άνοιξε και αυτή  έμεινε με το στόμα ανοιχτό . Τι ποτήρι που κρατούσε έπεσε απο τα χέρια της και έγεινε χίλια κομμάτια μετά την επαφή του να το πάτωμα .
" τι κανεις εσύ εδώ ;" Ηταν το μόνο που κατάφερε να πει κι αυτό με μεγάλη δυσκολία όπως κατάλαβα .
Λουνα pov
Τα πόδια μου είχαν κοπεί , η ανάσα μου έβγαινε μα δυσκολία , τα λόγια απλά δεν έβρισκαν την δύναμη να ειπωθούν . Τι ήθελε αυτός εδώ γιατί έρχεται να στοιχειώσει την ζωή μου για άλλη μια φορά . Θέλει να με κανει να πονέσω ;;; Δεν πόνεσα αρκετά ;; Ηταν η πρώτη φορά εδώ κι έναν χρόνο που βγήκα έως που έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία στην ζωή , η οποία αγκομαχούσε να με πείσει για να μην την παρατήσω , κι αυτός έρχεται να γκρεμίσει κάθε τι νέο που έχτιζα κάθε τι όμορφο όπως έκανε με τα λόγια του το περασμένο φθινόπωρο . " λουνα ........." τον άκουσα να λέει . Και δο ρε όλη μου η ψυχραιμία κατέρρευσε . Ξέσπασε σε λιγμους  πέφτοντας στο πάτωμα  ." Λουνα ας παρακαλώ μην κλαις αγαπη μου είμαι εδώ πλέον και δεν θα σε αφήσω ποτε ξανά " . Αγαπη του ;; Τολμούσε να με αποκαλεί ετσι μετά απο όλα όσα έκανε ;; Έχει και θράσος  απο πανω . Έλεγε ότι θα τα ξαναφτιάξει όλα . Μα πως να τον πιστέψω οι πληγές μέσα μου πονούσαν με έκαιγαν πιο πολύ απο ποτε . "Πως θα τα διορθώσεις ε ; Πως !!!!!" Φώναζα , ουρλιαχτά μέσα απο τα αναφιλητά μου " με σκοτωσες , σκοτωσες την λουνα που ήξερες . Έχεις φτιάξει ένα άκαρδο πλάσμα χωρις ενδιαφέρον για την ζωή , που το μόνο πράγμα που θέλει ειναι να πεθάνει μόνο και μόνο για να μην νιώθει τον πόνο που του καίει την ψυχή . Ειςαι αυτηχισμενος με το δημιούργημα σου ;;" Του έλεγα όχι με θύμο η με νεύρα απλά με Μια απορία στο βλέμμα . " Γιατί  το έκανες αυτό τζάκ ;; Γιατί με σκοτωσες ;;" . Με αρπάξε απο το χέρι  και με οδήγησε στην μηχανή του . Αυτή η μηχανή ...... Αχ πόσες αναμνήσεις . Μα επερεπε να αντισταθώ όχι δεν θα τον αφήσω να με παρασειρρει  όχι πάλι ." Που πας άσε με τωρα " μόνο αυτό κατάφερα να πω , δεν είχα άλλες δυνάμεις για αντίσταση ετσι απλά τον ακολούθησα . Μετά απο λίγη ώρα ήμασταν σε ένα μέρος που γνώριζα καλά πολύ καλά . Εκεί τον γνώρισα για πρώτη φορά . Όχι δεν τον ερωτεύτηκα εκεί  εκεί τον μισούσα τον θεωρούσα έναν υπερόπτη αλαζόνα εγωιστή . Αλλά εκεί περάσαμε σχεδόν όλο το καλοκαίρι παραδομένοι στον έρωτα μας . Κι εδώ στις αρχές του φθινωπωρου , έκανε την καρδιά μου κομμάτια τόσα πολλά  που χρειάστηκα ένα ολόκληρο χρόνο να τα βρω σκορπισμένα στον λόφο μου , τον λοφο που  μέχρι εκείνο το φθίνωπορινο  βράδυ  κτατουσε όλες τις καλές μου αναμνήσεις , τωρα ηταν ένας λόφος σπαραγμών για μένα πόνου και κλάματος .  Τα πόδια μου πλέον δε με κρατούσαν "γιατί με έφερες εδώ ...... γιατί ;;" Ηταν το μόνο που θυμαςε να λέω πριν το σκοτάδι απλωθεί στην όραση μου
Λοιπόν είδαμε και λίγο απο την πλευρά του τζάκ . Είχε δίκιο που  έφυγε ετσι ;;; Τι θα γίνει θα τα βρούνε;; Θα δείξει
Και μην ξεχάσετε να ψηφίσετε την ιστορία μου  και να αφήσετε τα σχόλια σας .