Θα μπορούσα ......;;;;

Κεφαλαιο 21: ενας χρονος πριν (11)

Λουνα p.o.v
Το βραδυ ήρθε γρηγορότερα απο οσο περιμενα . Σε λίγη ώρα επερεπε να συναντήσω τον τζακ πανω στο λοφο . Η συζήτηση με τον πατερα μου με βοήθησε να ξεκαθαρίσω ολο αυτό το κουβάρι μεσα στο μυαλο μου . Δεν μπορουσα πλέον να κοροϊδεύω κανένα και πιο πολύ τον ιδιο μου τον εαυτό . Τον ειχα ερωτευτεί ολοκληρωτικά . Ειχα ερωτευτεί τα ματια του , τα χειλη του το σωμα του τα μαλλιά του . Και θα του το έλεγα , θα σταματούσα αυτό το ανούσιο παιχνίδι . Δεν ξερω αμα αυτός ο ερωτας θα μετατραπεί σε βαθιά αγαπη ή αμα ειναι απλα κάτι το προσωρινό , το μόνο σίγουρο ηταν οτι ήθελα να ζήσω αυτό το δυνατό συναίσθημα μαζι του οσο κι επικίνδυνο και να ηταν . Η ψυχρά που επικρατούσε εκείνη την ώρα δεν με ένοιαζε καθόλου . Περπατούσα με αποφασιστικότητα και αγωνια , επιταχύνοντας κάθε τοσο το βήμα μου θέλοντας να φτάσω γρηγορότερα .

Εκείνος ηταν εκεί . Το καλοκαιρινό αεράκι έκανε τα ελαφρός μακρυά μαλλιά του να ανακατεύονται μεταξύ τους . Δεν με ειχε προσέξει , κοιτούσε ολόκληρη την πόλη που φαινόταν φωτισμένη και ζωντανή απο αυτό το σημείο . Ενα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χειλη μου . Συνήθιζα να το κανω και εγω αυτό όποτε ανέβαινα εδώ πέρα . Ένιωθα πως τα δυνατά φώτα κάλυπταν την βρωμια της πόλης , οτι έκρυβαν  τα εγκλήματα , τις δολοφονίες , τις απαγωγές , τον παράνομο τζόγο , δηλαδή όλα αυτά που ηταν συνηθισμένα εδώ πέρα . Απο τοσο ψηλά φανταζόμουν απο μικρό κορίτσι οτι η πόλη έδειχνε στους ξένους που ανέβαιναν στους διάφορους λόφους που την περιτριγύριζαν , το καλό αγγελικό της προσωπο , κρύβοντας οσο πιο καλα μπορουςε τη διαβολική πλευρά της . Με αργα βήματα πλησίασα τον τζακ . Εκείνος μόλις με αντιλήφθηκε φρόντισε να κλείσει κι αλλο το κενό ανάμεσα μας , φέρνοντας μας σε απόσταση αναπνοής . Η παραμικρή κίνηση θα ειχε ως αποτέλεσμα την ένωση των χειλιών μας . Πηγα να μιλήσω ειχα τόσα πολλά να του πω , βα του εξηγήσω   .... Αλλα δεν με άφησε . Πριν ακόμα καταφέρω να πω την παραμικρή λέξη , με έχωσε στην αγκαλιά του . Το άρωμα του πλημυριζε τα ρουθούνια μου αμεσως κάνοντας με να ηρεμίςω . Μείναμε ετσι για λίγη ώρα , σιωπηλοί . Ύστερα με απομάκρυνε ελαφρώς απο κοντα του και με κοίταξε στα ματια .
"Δεν θελω να μου εξηγήσεις  τίποτα μικρή μου . Δεν ξερω τι ηταν αυτό που σε έκανε να απομακρυνθείς απο εμένα , αλλα χαίρομαι που κατάφερες να αλλάξεις γνώμη . Οι εξηγήσεις ειναι περιττές δεν νομίζεις ; "
Ειχα μεινει αν τον κοιτάζω με γουρλωμένα ματια . Ο τζακ που γνώριζα με τίποτα δεν θα άφηνε κάτι τοσο σοβαρό  να περάσει ετσι . Προσπάθησα  να συνέλθω οσο πιο γρήγορα γίνονταν .
"Τζακ..." Του είπα απαλά . Ένιωθα ακόμα την ανάγκη να του εξηγήσω . Δεν μπορουσα να τον αφησω ετσι .
Για ακόμα μια φορά με αποστόμωσε , ενώνοντας τα χειλη του μετα δικα μου . Το φιλί του δεν ειχε κάμπια σχέση με αυτό που ειχα συνηθίσει. . Δεν ηταν απαιτητικό , ούτε βίαιο . Έκρυβε μια γλυκύτητα , και έντονη αγαπη. Σε τίποτα τέτοιο δεν με ειχε συνηθίσει . Δάγκωσε απαλα το κατω χείλος μου , ζητώντας την άδεια μου για είσοδο . Χωρις κανένας δισταγμό άνοιξα το στόμα μου επιτρέποντας του τον πλήρη έλεγχο . Η γλώσσα του φάνηκε απο την αρχή ο αρχηγός του παιχνιδιού , αφήνοντας κανένα σημείο ανεξερεύνητο .