Θα μπορούσα ......;;;;

Κεφαλαιο 27:Γιατι μπροστα μου ;

Τρία χρονια μετα Σουηδία  Στοκχόλμη

Λουνα p.o.v
Τρία χρονια πέρασαν απο τότε που μετακομίσαμε στην Στοκχόλμη . Τρία χρονια δυστυχίας για εμενα . Μακρυά απο όσα ειχα συνηθησει  απο όσους ειχα ποτε μου αγαπήσει . Πριν λίγες μερες έκλεισα  τα 21 . Για ακόμα μια φορά ήμουν μόνη . Ο Ντέρεκ ούτε  καν τα θυμήθηκε ενω με τον λουκ ανταλλάξαμε δυο σύντομες κουβέντες στο τηλέφωνο . Τελείωσα κανονικά τις σπουδές μου όπως μου ειχε υποσχεθεί ο Ντέρεκ αλλα μετα απο αυτό η ζωή μου εχει γίνει τελείως πλικτικη . Η μόνη έξοδος απο το σπιτι που μου επιτρέπεται ειναι για να συνοδεύσω τον Ντέρεκ σε καποια απο τις άπειρες δεξιώσεις που πρέπει να παραβρίσκεται .

Το πρωι σηκοθηκα με έναν τρομερό πονοκέφαλο και με μια ματια στο διπλανό παράθυρο αποφάσισα βα μείνω στο κρεβάτι για το υπόλοιπο της μέρας . Εξω έβρεχε και το κρύο ηταν αρκετα τσουχτερό . Δεν ειχα καμία όρεξη να αποχωρίστω την ζέστη του κρεβατιού , ετσι ζήτησα σε μια απο τις κοπέλες του προσωπικού να μου φέρει ενα παυσίπονο μέχρι με ενα ποτήρι χυμό στο δωμάτιο . Σημερα το βραδυ επρεπε να παρευρεθώ σε καποια απο τις βαρετές εκδηλώσεις που έδινε το παρόν ο Ντέρεκ . Και μόνο στη σκέψη ενα ύφος δυσανασχέτησης εμφανίστηκε στο προσωπο μου . Το μεσημεριανό το πείρα παλι στο κρεβάτι και έπειτα έπεσα παλι για ύπνο . Οταν πλέον άνοιξα τα ματια μου η ώρα ηταν 7 το απογευμα . Η δεξίωση άρχιζε στις 9 και επρεπε να βιαστώ αν ήθελα να ειμαι έτοιμη στην ώρα μου . Έκανα ενα ζεστό ντουζ και αφού φόρεσα τα εσώρουχα μου στάθηκα απέναντι απο την ντουλάπα μου για βα βρω τι θα βάλω . Κατέληξα σε ενα άσπρο μακρύ φόρεμα που έφτανε μέχρι τον αστράγαλο μου . Το συνδύασα με κάτι ζαχαρι γόβες και ήμουν έτοιμη . Η φωνή του Ντέρεκ ο οποίος ηταν όπως παντα ήδη έτοιμος απο πολύ νωριτερα με ανάγκασε να κινηθώ γρηγορότερα και να κατέβω στο σαλόνι .
"Ειςαι πανέμορφη απόψε μωρο μου ! Όλοι θα ζηλεύουν που εχω τέτοια γυναίκα "
Τα λόγια του με αηδιαζαν . Με έκαναν να τον συχαινομαι ακόμα πιο πολύ , το πρώσοπο του μου προκαλούσε μια τεράστια αποστροφή . Μια αποστροφή που νόμιζα οτι δεν θα νιώσω ποτε για κανέναν άνθρωπο .
"Σε ευχαριστω .... Πάμε ; Θα αργήσουμε αμα δεν φύγουμε τωρα " . Προσπάθησα να απαντήσω οσο πιο πειστικά γίνονταν , φροντίζοντας να σχηματίζω ενα απαλό χαμόγελο στα χειλη  μου για να γίνω πιο πιςτηκη στον ρόλο που επρεπε για αλλη μια φορά να παίξω  .
Εκεινος εγνευσε καταφατικά και αφού έπιασε το χέρι μου με οδήγησε εξω και με βοήθησε να κάθησω στο αμάξι . Στην διαδρομή κοιτούσα εξω τους φωτεινούς δρόμους . Τα φωτισμένα κτήρια και οι φωταγωγημένοι  δρόμοι  που εξαιτίας Σαββατοκύριακου ηταν πλημυριςμενοι με κοςμο και αυτοκίνητα  συνέχιζαν να με μαγεύουν ακόμα και μετα απο 3 χρονια. Ποστευω οτι ποτε δεν θα τα χορτάσω . Το κτήριο που στεγάζονταν η εκδήλωση ηταν στο κέντρο της πόλης διπλα απο την δημοτική βιβλιοθήκη . Ηταν χτισμένο με αρχιελληνικο ρυθμό νε αποτέλεσμα απο εξω να μοιάζει με καποιο ναό που τιμούνταν θεοί . Στα σκαλιά που χώριζαν το κτίσμα απο ενα κόκκινο χαλί ειχε στρωθεί για να κανει την τελετή ακόμα πιο επίσημη ενω οι δημοσιογράφοι ειχα. Κατακλύσει ήδη ολους τους χώρους , τραβώντας εκατοντάδες φωτογραφίες απο τους καλεσμένους . Καθώς το αυτοκίνητο μας έφτασε εξω απο το κτήριο ένας απο τους άντρες υπηρεσίας ήρθε και άνοιξε την πόρτα για να μπορέσουμε να κατέβουμε . Ο Ντέρεκ μην χάνοντας ευκαιρεία πέρασε το χέρι του γύρω απο την μέση μου και με οδήγησε μέχρι μεσα όπου μετα απο κάποιες τυπικές χειραψίες και ορισμένες λιγοστές κουβέντες που αντάλλαξα με τους συνεργάτες του Ντέρεκ κατάφερα να απομακρυνθώ απο κοντα του . Κατευθύνθηκα προς το μπουφέ και αφού πείρα ενα ποτήρι σαμπάνια για τον εαυτό μου επέστρεψα στην ψεύτικη θεςη μου . Εκεί που επρεπε να ειμαι ακόμα και χωρις την θέληση μου , διπλα στον "άντρα " μου . Δυο βασανιστές και άκρως βαρετές ώρες πέρασαν  , με εμενα ποτε να απαντάω σε καποιο απο τα αηδιαστικά σχόλια των φίλων του Ντέρεκ και ποτε να πίνω λιγη απο την σαμπάνια μου . Η ατμόσφαιρα ειχε γίνει ανυπόφορη και ετσι άρχισα να κοιτάζω τον κοςμο γύρω μου για να σκοτώσω τον χρόνο μου . Το βλεμμα μου πλανήθηκε στη αίθουσα γύρω μου και ενα ειρωινοκο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χειλη μου . Παντού έβλεπες ακριβως το ιδιο πράγμα . Αυτό που συχιανομουν περισσότερο απο όλα . Υποκρισία ! Ναι όλοι εκεί μεσα υποκρίνονταν κανένας δεν έδειχνε τον πραγματικό του εαυτό . Κανένας δεν έδειχνε ποσο βαριόταν αυτού του στυλ τις δεξιώσεις , στις οποίες επρεπε επι ώρες να συζητάς με άτομα που πιθανώς απεχθάνεσαι (ωςτοςο εδώ τους μιλάς με ευγένεια ) για ασύμφορες συμφωνίες και συγχωνεύσεις εφετείων που μετα απο αυτό το βραδυ πιθανώς θα ξεχαστούν και δεβ θα πραγματοποιηθούν ποτε . Ναι συχιανομουν τοσο πολύ την υποκρισία , ωςτοςο δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν γύρω μου , οτι ειναι δειλός που κάθεται και τα ανέχεται όλα αύτα  γιατί κι εγω ειχα πέσει στα δόντια του ψέμματος . Τρία χρονια τωρα λέω ψέμματα σε ολους . Στον λουκ όπως και στον υπόλοιπο κοςμο παίζω την ευτηχησμενη σύζυγο ενω πνίγομαι μεσα στη δυστιχια , στον τζακ ειπα οτι δεν τον αγάπησα ποτε , στον Ντέρεκ παλι δείχνω έναν ψεύτικο εαυτό μου , ψυχρό και σκληρό  μόνο και μόνο για να μην δείχνω ευάλωτη μπροστα του και πιο πολύ λέω ψέμματα στον ιδιο μου τον  εαυτό που τον έκανα να πιστέψει οτι μπορει να ζήσει ετσι . Ξαφνικά τα ματια μου έπεσαν πανω σε μια αντρική φιγούρα που νόμιζα οτι δεν θα ξαναεβλεπα στην ζωή μου . Στέκονταν σε μια παρέα λιγο πιο μακρυά απο εμας και μάλλον συζητούσε για δουλειά ενω στο πλευρό του βρίσκονταν μια γυναίκα γύρω στην ηλικία μου . Τωρα που ηταν πιο ώριμος τα υπέροχα χαρακτηριστικά του προσώπου του ηταν πιο έντονα και το κορμί του πιο γυμνασμένο απο οτι το θυμώμουν . Έμεινα να τον χαζεύω . Ήθελα τοσο πολύ να τρέξω στην αγκαλιά του , να χαθώ στα φιλία του και να αφησω το άρωμα του να πλημμυρίσει κάθε μου αίσθηση . Να του εξηγήσω την αληθεια , κι αυτός αφού με καθησυχάσει οτι δεν θα γίνει τίποτα να με πάρει μακριά απο εδώ περα , μακρυά απο μια ζωή που με κανει να νιώθω νεκρή κάθε μερα . Ωςτοςο η λογική του μυαλού μου αβεκοψε τον αυθορμητισμό μου . Δεν μπορουσα να κανω κάτι . Η συμφωνία με τον Ντέρεκ ηταν απαραβίαστη . Οσο βρισκόμουν στο πλάι του ως γυναίκα του ο τζακ και ο αδερφός νου θα μπορούσαν βα ζήσουν ανέμελοι και ευτυχισμένοι . Οσο και να ήθελα βα βρίσκομαι εγω διπλα του αντί για αυτη τη γυναίκα , δεν μπορουσα να τον καταστρέψω . Για την ώρα μου έφτανε βα τον κοιτάζω απο μακριά . Για καλη μου τύχη ο Ντέρεκ ειχε ανοίξει μια πολύ έντονη και συμαντικη συζητήση  για την εξαγορά κάποιων μετοχων  και δεν μου έδινε σημασία . Τα ματια μου είχαν καρφωθεί πανω του και δεν έλεγαν να τον αφήσουν . Σε καποια στιγμη το κεφαλι του γύρισε προς το μέρος μου και τα βλέμματα μας ενώθηκαν στιγμιαία πριν εμ στρέψω το βλεμμα μου βιαστικά αλλού . Γύρισα τελείως την πλάτη μου και κοίταζα στην αντίθετη κατεύθυνση προσπαθωντας να ηρεμίςω , ωςτοςο ένιωθα τα ματια του να πέφτουν πανω μου και να με καίνε . Δεν άντεχα αλλο κοντα του . Απομακρύνθηκα απ οταν αίθουσα ανεβαίνοντας στο πανω όροφο και βγήκα σε καποιο απο τα μπαλκόνια . Η θεα της νυχτερινής στοκχολμης με ηρεμούσε και ο ξαστερος ουρανός βοηθούσε την κατάσταση . Η φωνή του ακούστηκε απο πισω μου .
"Ειςαι εσυ , ειςαι πραγματικά εσυ ... Σε Βρικα μετα απο τόσα χρονια ."
Απέφυγα βα απαντήσω προσπάθησα να αγνοήσω την υπάρξη της φωνής του .
"Γιατί έφυγες λουνα ; Γιατί με άφησες λέγοντας μου ψέμματα ; Ξερω οτι δεν το έκανες για τα χρήματα , ξερω οτι του εχεις δώσει ακόμα και το μερίδιο απο την ετερεια σας , με κάτι σε  κρατάει ... Με τι λουνα ;"
Δεν άντεχα αλλο , στο άκουσμα των λέξεων  το προσωπο μου γέμισε με δάκρυα .. Γύρισα να τον κοιτάξω . Το βλεμμα του ηταν τρυφερό γεμάτο απορία και προσμονή .
"Μην το κανεις πιο δύσκολο ... σε παρακαλώ φύγε . Εχουν περάσει  τόσα χρονια  .. Μην ασχολείσαι με το παρελθον . Δεν αξίζει . Υπάρχουν πράγματα που δεν γνωρίζεις και δεν πρόκειται να μάθεις . Ειμαι παντρεμένη πλέον και θα ειμαι για παντα ."
Έσκυψα το κεφαλι μου ..... Ήθελα τοσο πολύ την αγκαλιά του , το ζητούσε ο οργανισμούς μου αλλα επρεπε βα συγκρατηθώ για το καλό του . Εκεινος δεν ειπε τίποτα . Μόνο με πλησίασε , σήκωσε το κεφαλι μου και άφησε ενα απαλό φιλί στα χειλη μου . Έπειτα απομακρύνθηκε και κατευθύνθηκε παλι προς το εσωτερικό του σπιτιου .
Λιγο πριν βγει και παλι στο διάδρομο γύρισε και μου ειπε .
"Ξερω οτι κάτι συμβαίνει . Δεν ξερω τι φοβάσαι αλλα θα το βρω ... Θα το βρω και τότε θα ξανάγινε θα δίκη μου " . Σε πολύ λιγο χάθηκε ξανα απο τα ματια μου .
"Δεβ μπορει να γίνει τίποτα " ψιθύρισα ελπίζοντας βα το ειχε ακούσει .....

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΓΛΥΚΑΚΙΑ .
ΝΑΙ ΝΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ ΑΡΓΗΣΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΑΛΛΑ ΔΝΕ ΕΙΧΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΚΠΝΕΥΣΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ . ΟΜΩΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΑΡΑΝ.....
ΑΝΑΡΑΩΤΙΕΣΤΕ ΠΩΣ ΕΜΑΘΕ Ο ΤΖΑΚ ΟΤΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΨΕΜΜΑΤΑ ;  ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΕΤΕ ΣΔΟ ΕΠΟΜΕΝΟ 😄