Θα μπορούσα ......;;;;

Κεφαλαιο 26:Η φυλακη μου

Λουνα p.o.v
Μόλις το αεροπλάνο ανέκτησε το επιθυμητό ύψος , έγκυρα το κεφαλι μου προς το παράθυρο κλείνοντας τα ματια μου . Ο ύπνος με πειρε σχεδον αμεσως . Το βαρύ χέρι του Ντέρεκ που με σκουντούσε με ξύπνησε λιγο πριν προσγειωθούμε στο αεροδρόμιο της στοκχολμης . Ήδη απο ψιλά η πόλη ηταν μαγευτική ! Ο Ντέρεκ ειχε ήδη φροντίσει κάποιος  απο την υπηρεσία  να παραλάβει τις αποσκευές μας ετσι εμείς κατευθυνθήκαμε κατευθείαν προς την έξοδο . Μπροστα απο τις μεγάλες πόρτες του αεροδρομίου ενα κατάμαυρο τζιπ με φιμέ τζάμια μας περίμενε . Επιβιβαστήκαμε χωρις καθυστερήσεις και ο οδηγός ξεκίνησε απευθείας αναπτύσσοντας μια συνηθησμενη ταχύτητα . Σε ολη την διαδρομή μου ηταν αδύνατο να πάρω τα ματια μου μακρυά απο το παράθυρο . Ψιλά κτήρια ορθώνονταν μπροστα μου καθώς πλησιάζαμε στο κέντρο της πόλης . Αλλα ηταν υπερσύγχρονες πολυκατοικίες και ουρανοξύστες στους οποίους στεγάζονταν πολυεθνικές ετερειες ενω νεοκλασικά σπίτια εμφανίζονταν κατα διαστήματα για να σπάσουν την συνχρονη μουνταμαρα και να αναδείξουν την εξαίσια σουηδική αρχιτεκτονική . Καθώς κατηφορίζαμε τις τεράστιες λεωφόρους που ηταν όμορφα διακοσμημένες με δέντρα , μπορουσα να παρακολουθήσω τους κατοίκους της πόλης να κοιμούνται απόλυτα συνχρωνισμενοι . Πουθενά δεν έβλεπες τους πολύ γρήγορους ρυθμούς με τους οποίους έτρεχε η ζωή στην νεα Υόρκη . Εδώ αντιθέτως μπορουςες να προσέξεις ανθρώπους να προχωράνε αμα ομάδες στα πεζοδρόμια συζητώντας μεταξύ τους ήρεμα και χωρις βιασύνη , άτοκα να περιμένουν υπομονετικά στους σταθμούς των λεωφορείων και παιδιά να παίζουν ανέμελα στα πάρκα . Η πόλη ηταν σαν να ειχε βγει απο παραμύθι . Για μια στιγμη το μυαλο μου πίστεψε οτι βρισκόμουν μόνη μου εκεί για διακοπές μια εβδομαδας  και οτι μόλις θα εξερευνούσα κάθε σπίθαμη αυτής της πανεκορφης μεγαλούπολης θα επέστρεφα πισω στο σπιτι μου στην Αμερική διπλα στον αδερφό μου και κοντα στην αγκαλιά του τζακ . Ωςτοςο η φωνή του Ντέρεκ εισχώρησε στα αυτιά μου επαναφέροντας με στο παρόν . Σε μια πραγματικότητα που ήθελα να ξεχάσω . Και με έκανε να συυνηδητοποιησω οτι αυτη εδώ η πόλη , οσο και όμορφη αν ηταν , για εμενα θα παρέμενε ενα μέρος μακρυά απο όσα αγαπώ , μακρυά απο τα μνήματα των γονιών μου, ενα μέρος που θα γίνονταν η δίκη μου φυλακή . 
"Σου αρέσει εδώ περα λουν ; " . Η φωνή του με έκανε να ανατριχιάσω για αλλη μια φορά ολόκληρη .
"Μμμμμ" του αντί γύρισα  σε ψυχρό τόνο και έστρεψα ξανα την προσοχή μου στους πανέμορφους δρόμους που απλώνονταν μπροστα μου .
Προς έκπληξη μου το σπιτι που θα μέναμε δεν ηταν απομονωμένο όπως αυτό στην Αμερική . Βρίσκονταν σε ενα απο τα καταπράσινα προάστια της στοκχολμης , σε μια γειτονιά γεμάτη με σπίτια . Το μαύρο τζιπ σταμάτησε εξω απο ενα λευκό τριώροφο σπιτι , με χρυσές λεπτομέρειες στα παρουσία των παραθύρων . Ο κήπος ηταν στρωμένος με γκαζόν ενω ακριβως στο κέντρο υπήρχε ενα σιντριβάνι φτιαγμένο απο μάρμαρο . Μπαινοντας μεσα ο θαυμασμός μου ηταν ακόμα μεγαλύτερος καθώς σε αντίθεση με τα μουντά χρώματα που τύλιγαν τους τοίχους στο παλιό μας σπιτι εδώ περα ενα απαλό μπεζ κάλυπτε τους χώρους . Τα παράθυρα τοσο στο χωλ οσο και στο καθιστικό ηταν μεγάλα και ανοιγμένα διάπλατα ενω ζαχαρι κουρτίνες  βρίσκονταν μαζεμένες στις άκρες . Ο ήλιος που φαίνονταν ανα διαστήματα ανάμεσα απο την πυκνή συννεφιά έδεινε απλόχερα το φως του στα δωμάτια . Η κουζίνα ηταν ενα ευρηχωρο δωμάτιο με λευκούς πάγκους και πλήρως εξοπλισμένη . Απο εκεί μπορουςες βα βγεις στο πισω μέρος του κήπου , όπου ηταν ένας μεγάλος χώρος καλυπτόμενος κυρίως απο καταπράσινο γκαζόν , με πλακόστρωτες διαδρομές να οδηγούν στην τεράστια πισίνα και λιγο πιο περα στο κιόσκι  μεσα στο οποίο υπήρχαν εκτος απο πολλά φυτά  ενα τραπέζι με καναπέδες βα το περιβάλλουν .
" το δωμάτιο μας θα ειναι στον δεύτερο όροφο ενω θα εχεις δικό σου γραφείο για να μελετάς στο πρώτο όροφο . Θα ήθελα να μείνω μαζι σου αλλα εχω δουλειές . Θα τα πούμε το βραδυ , και μην τολμήσεις να αρνηθείς !" Ειπε με αυστηρό τόνο και χάθηκε μπροστα απο τα ματια μου . Καλύτερα σκέφτηκα και ξαναμπήκα στο σπιτι για να δω και τους υπόλοιπους χώρους . Στο πρώτο όροφο πρέπει να βρίσκονταν έκρυψα απο το δικό μου και το δικό του γραφείο τα δωμάτια του προσωπικού όποτε αγνόησα τις αμέτρητες πόρτες στους διαδρόμους μέχρι να φτασω μπροστα απο μια με λευκό και μαι με σκούρο ξύλο . Ήξερα οτι αυτη με το σκούρο θα ηταν το δικό του γραφείο όποτε αποφάσισα να μην μπω καν μεσα . Ετσι άνοιξα την δίπλανη πόρτα , μόνο για να βρεθώ μπροστα σε ενα πολύ φωτεινό δωμάτιο βαμμένο με παλι γαλάζιο . Το γραφείο ήττα άσπρο το ίσιο και οι βιλωιοθηκες που υπήρχαν στο χώρο οι οποίες ηταν ήδη γάτες με βιβλία . Τις υπόλοιπες ώρες τις πέρασα εξερευνώντας  ότα υπόλοιπα δωμάτια  και γνωρίζοντας καποια κορίτσια  που άνοικαν στο υπηρετικό προσωπικό . Ηταν πλέον αργα το απογευμα οταν με κατέκλυσε η επιθυμία να ρίξω μια βουτιά στην πισίνα . Ο καιρός ηταν αρκετα ψυχρός και το νερό σίγουρα θα ξανα παγωμένο αλλα δεν με πίεζε και πολύ . Η μόνη μου επιθυμία ηταν να χαθώ μεσα και να ξεχάσω τα παντα . Πράγματι το νερό ηταν αρκετα κρύο και τίποτα απο αυτά που ειχα συνηθίσει  αλλα με βοήθησε να χαλαρώσω και να κου φύγει ολη η ένταση της ημέρας . Ενα ζεστό μπάνιο ακολούθησε την ψυχρολουσία της πισίνας  και έχοντας φορέσει άνετα ρούχα κατέβηκα στο καθιστικό περιμένοντας τον Ντέρεκ να γυρίσει .
Έριξα μια τελευταία ματια γύρω μου παρατείρωντας τους όμορφα διακοσμημέενους τοίχους , ωςτοςο την προσοχή μου έκλεψε το φεγγάρι και τα αστέρια που άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους στον ψυχρό νυχτερινό ουρανό . Έμεινα να τα κοιτάζω για λιγο και αποφάνθηκα οτι τεριαζει απόλυτα με το αρχιτεκτονικό στυλ της γειτονιάς . Για μια στιγμη σκέφτηκα οτι θα ηταν ωραία να γνωρίσω τους γείτονες ωςτοςο αυτη η παρορμητική ιδέα απορρίφθηκε αμεσως απο το μυαλο μου .
Ενα μήνυμα ήρθε απο τον Ντέρεκ στο κινητό μου  κάνοντας με να κεφυγω απο τις σκέψεις μου . Με ενημέρωνε οτι ειχε πολύ δουλειά και θα αργούσε να έρθει , δίνοντας μου την άδεια να κοιμηθώ πριν απο την άφιξη του . Ενα κύμα ανακούφισης με πλημμύρισε  και ενα άνυδρο χναογελο διαγράφτηκε στα χειλη μου . Χαζέψει γιο στην τηλεόραση μέχρι να νιώσω τα ματια μου βαριά . Το πολύωρο ταξίδι με ειχε κουράσει υπερβολικά χωρις να το καταλάβω , μόνο που τωρα το σωμα μου ζητούσε απεγνωσμένα τον ύπνο . Καθώς ανέβαινα και τα τελευταία σκαλοπάτια μαι ειρωνική σκέψη πέρασε  απο το μυαλο μου .
Τι κρίμα που ενα τοσο όμορφο μέρος έπρεπε να γίνει η η φυλακή μου ........

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΓΛΥΚΑΚΙΑ !! Ναι ναι επιτέλους ανέβασα !! Το ξερ πως καπως καθηστερησα αλλα πραγματικά δεν ειχα καθόλου χρόνο αυτές τις μερες . Θα αναπληρώσω όμως το χαμένο χρόνο , με δυο κεφαλαία για σημερα . Το δεύτερο  θα ανεβεί πιθανότατα το βραδυ , ίσως και νωριτερα αν προλάβω να το τελειώσω .

Το ξερω πως αυτό το κεφάλαιο ειναι καπως βαρετό αλλα χρειάζονταν για να περιγράψω τοσο το σπιτι και τη πανέμορφη Στοκχόλμη ( όχι δεν εχω πάει αλλα θα το ήθελα παρα πολύ ) οσο και για να φέρω την αντίθεση ανάμεσα στη ομορφιά γύρω απο την λουνα και το ποσο μαύρα ένιωθε στη ψυχή της

Το επόμενο θα ειναι πολύ πιο ενδιαφέρον το υποσχόμαι

The_Tabby  I miss you 😘