Θα μπορούσα ......;;;;

Κεφαλαιο 32: Τι θα κανω τωρα ;

Λουνας p.o.v
Έριξα μια γρήγορη ματια στο ρολόι μου καθώς περιμενα καποιο ταξί να περάσει , η χιονοθύελλα βρίσκονταν σε έξαρση και σε λιγο οι δρόμοι θα είχαν αποκλειστεί . Ηταν 8 παρα . Μόνο μισή ώρα μέχρι ο Ντέρεκ επιστρέψει στο σπιτι . Κοίταξα στο βάθος της λεωφόρου αλλα κανένα ταξί δεν φαίνονταν να έρχεται . Η μόνη λύση ηταν να γυρίσω με τα πόδια . Σε κάθε λεπτό που περνούσε το βάδισμα μου γίνονταν ολο και πιο γρήγορο . Επρεπε παση θυσία να φτασω πριν απο τον Ντέρεκ σπιτι . Το κινητό μου δονηθηκε ελαφρός .
"Εχω δουλειά δεν θα γυριςω πριν της 10 σπιτι , φάε μόνη σου "
Αλλο ενα απο τα σύντομα μηνύματα του Ντέρεκ , σκέφτηκα , και μια ανάσα που δεν κατάλαβα οτι κρατούσα τόση ώρα ελευθερώθηκε .
Φτάνοντας στην πύλη ένας απο τους φυλακές έφυγε απο το πόστο του και με πλησίασε .
"Κυρία λουνα .. είστε καλα ; τι κάνατε τόση ώρα μόνη σας εξω ήμασταν έτοιμοι να καλέσουμε το αφεντικό ." Με ρώτησε με σπαστά αγγλικά . Ο Καρλ δούλευε για τον Ντέρεκ απο υποχρέωση , εδώ και πέντε περίπου χρονια . Ειναι όπως κι εγω παγιδευμένος κατω απο την δύναμη του Ντέρεκ που κινεί τα νήματα των ζώων σχεδον όλων εδώ μεσα .
"Μια χαρά ειναι Καρλ , απλα χρειαζόμουν λιγο αέρα , σε παρακαλώ θα μπορουςες να μην του πεις τίποτα ; "
Σαν απάντηση κούνησε καταφατικά το κεφαλι του και αφού τον ευχαρίστησα μπήκα στο σπιτι . Πρώτη μου σκέψη ηταν να αλλάξω και να ντυθώ με ζεστά ρούχα . Ειχα μόλις αρχισει να νιώθω την ζέστη να κατακλύζει το σωμα μου οταν το κινητό μου δονηθηκε .
"Έφτασες καλα σπιτι ; Απάντησε μου μην με κανεις να ανυσηχω "
Ήξερα απο πιον ηταν .
"Πως βρήκες το τηλέφωνο μου ;" . Απο τότε που μετακόμισα εδώ ειχα αλλάξει τον αριθμό μου και τον ειχα δώσει μόνο στον λουκ .
"Οποίος ενδιαφέρεται μπορει να μάθει τα παντα νεράιδα μου , να το θυμάσαι αυτό . "
Η ανάσα κου κόπηκε στιγμιαία , η καρδιά μου σίγουρα έχασε έναν παλμό . Γιατί τον αφήνω να με επιρρεασει τοσο πολύ γαμωτο ; Πρέπει να το διώξω μακρυά μου και ανταυτου πέφτω στην αγκαλιά του με κάθε ευκαιρεία . Μου την δίνει στα νεύρα που αφήνω τον εαυτό μου να χειραγωγείται απο τον Ντέρεκ , αλλα ειναι για το καλό του τζακ και του λουκ . Μόνο αν αυτοί μείνουν μακρυά μου καταφέρνω να ανέχομαι αυτη την απαίσια ζωή .
"Μην μου ξαναςτειλεις ! Ποτε ! "

"Τι φοβαςαι τοσο λουνα ; με τι σε εκβιάζει αγαπη μου ; Πες μου και θα το αντιμετωπηςουμε μαζι . Δεν μπορει να σε βλάψει οςο θα ειςαι κοντα μου ."
"Τον Ντέρεκ τον αγαπώ ! Σταματά να παραλογίζεται επιτέλους . Τι θέλεις απο μένα ; Τοςα χρονια μακρυά σου ειχα την ηρεμία μου ! Γιατι εμφανιςτηκες παλι μπροςτα μου και τα καταςτρεφεις όλα ; γιατί ; "